Krzyk uzależnienia - "Trainspotting"

Wpis opublikowany przez bielik42 Lipiec 29, 2013

2374 wyświetleń

Krzyk uzależnienia ? ?Trainspotting?

Reżyseria: Danny Boyle

Występują: Ewan McGregor, Ewan Bremner, Jhonny Lee Miller, Kevin McKidd, Robert Carlyle

?Trainspotting? ? znacznie pierwsze ? zwyczaj wychodzenia na zewnątrz w czasie deszczu i obserwowania pociągów, torów itd. Hobby Brytyjczyków.

?Trainspotting? ? znaczenie drugie ? częste przyjmowanie heroiny dla przyjemności. Nazwa pochodzi od tego, że po wielu dawkach ?w żyłę? na skórze pojawiają się czarne linie, podobne do torów kolejowych. Hobby młodych i starych na całym świecie.

I wiecie co? Ten film wcale nie jest o gapieniu się na pociągi.

Film pt. ?Trainspotting? to nieco zmieniona adaptacja głośnej książki autorstwa Irvine Welsh, a jej głównym tematem jest związek brytyjskiej młodzieży z narkotykami. Spostrzegawczy mogli już zauważyć przynajmniej dwa nazwiska zaczynające się od ?Mc?. Nie inaczej ? młodzież w tym filmie to Szkoci, czyli ?wcale nie Brytyjczycy, ale też nie niezależni?. Poznajemy historię piątki przyjaciół w miarę podobnym wieku. Łączy ich wiele (przyjaźń, narkotyki, alkohol i szkockie pochodzenie), ale to różnice ostatecznie stają się osią tego filmu, a on sam jest? cóż, powiedzmy, że najlepiej zobrazuje to pewna scena z tego filmu, która doskonale go określa.

Tak będziesz się czuć, gdy rozpoczniesz seans

Otóż główny bohater ? Renton (Ewan McGregor) ? kupuje dwie pigułki, które w bliskiej przyszłości zaniosą go do narkotykowego nieba. Aby ich przypadkiem nie stracić chowa je w jedyne bezpieczne miejsce ? w swoje gacie. Pech chciał, że kilka minut później, gdy nasz bohater średnio zadowolony z zakupu podąża zapyziałymi ulicami miasta, przypomina o sobie ostatni zastrzyk heroiny ? nagła i gigantyczna chęć wypróżnienia się. Jeszcze gorszy był fakt, że Renton w potrzebie trafia do ?Najgorszej Toalety w Całej Szkocji? (o czym informuje nas stosowny napis). Bród, smród i walające się ?pozostałości? to jedyne elementy wystroju w tych czeluściach szaletu. Ale co robić? Chyba tylko się załatwić. I tak się stało. Ale razem z ?palącym problemem? poleciały dwa bilety do nieba. Co robi nasz sympatyczny narkoman? Najpierw się wścieknie, potem zwymiotuje, by wreszcie wsadzić dłoń, całą rękę, dwie, głowę i? nurkuje cały! A tam zamiast śmierdzącego błota cudownie czysty, błękitny ocean! I tak wygląda ten film ? najpierw się oburzysz, potem zrobisz minę obrzydzenia, następnie dasz się wciągnąć, aby zobaczyć piękno w kale.

Bohaterowie koszmaru życia

Bo ten film to kał. Jest tu wszystko to, czego unikają niemal wszyscy reżyserzy ? wulgarność, ekskrementy, nałogowe dawkowanie, bójki w barze, przemoc bez powodu, porno, pedofilia, śmierć niemowlaka, samobójstwo, czarny humor na pogrzebie, znęcanie się nad zwierzętami i dziwaczny akcent bohaterów. No dobra, to ostatnie akurat szokuje najmniej. Tutaj absolutnie nic się nie liczy! Cała piątka, czyli wspomniany Renton, Spud z głupkowatym wyrazem twarzy i ogólnym spowolnieniem umysłu, cyniczny i zwariowany Sick Boy, prowadzący zdrowy tryb życia Tommy i cwaniak-zawadiaka Begbie ? to ćpuny (poza Tommym, chwilowo), bezrobotni i do tego są pozbawieni jakiegokolwiek celu. Sam Renton, występujący tu w roli narratora, mówi na początku do widzów o swojej nienawiści do życia, do którego dąży większość ludzkości, czyli dobrej pracy, żony, dzieci i telewizora w salonie. Podobny wydźwięk miał dużo bardziej znany ?Fight Club?, ale tu ten przekaz przedstawia cała grupka, a nie schizofrenik.

Z jednej strony mamy ten niezwykle pesymistyczny wydźwięk, a z drugiej paskudę i obrzydliwość życia ?po drugiej stronie?. Całość w bardzo dużym stopniu przypomina ?Mechaniczną pomarańczę? z heroiną zamiast Ultraprzemocy i zupełnie bez Beethovena (ale muzyka wcale nie jest zła ? ostrz punk rock prosto z najlepszych lat). Trzeba pochwalić kilka świetnie wykonanych wizji narkotycznych (jak wspomniane nurkowanie w toalecie) i jakość narracji. Tutaj komedia miesza się z dramatem, a robi to zaskakująco często i dziwacznie. Czegoś takiego w filmie jeszcze nie było, choć nawiązania do dzieła Kubricka są więcej niż widoczne (relacja Rentona z rodzicami), ale jest to naśladowanie poprawne, z przesłaniem.

"Uroczy" Begbie

Dodatkową zaletą jest szkocki akcent bohaterów ? ta dziwaczna angielszcyzna, w której zamiast poczciwego ?shit? słyszysz karykaturalne ?shat?. Aktorzy spisali się wszyscy świetnie, zwłaszcza nadpobudliwy Begbie bije wszelkie rekordy swoją zawziętością. W jednej ze scen wyrzucił za siebie potężny szklany kufel, a że siedział na górze, to kufel trafił w twarz siedzącą niżej dziewczynę. I zaczyna się bitka! Pięści, kufle i krzesła w ruch. Jest tu kilka takich scen, że widz siedzi otępiały i próbuje sobie wmówić, że ?przecież tego nie zrobią, nie mogą, to by była przesada?. Ale robią to i tak, a ja znajdywałem w tym przyjemność. Naprawdę.

?Trainspotting? jest filmem idealnym dla młodzieży ? pokazuje rzeczywiste środowisko nałogowców, ale zakończenie jest pod tym względem dyskusyjne, choć rzeczywiste. Tu budzą się skojarzenia z równie głośnym ?Natural Born Killers?. Potem nadchodzi pytanie ? czy opłaca się poznawać ten świat, czy warto uciekać od obecnego w narkotyczny? Na to musicie sobie odpowiedzieć sami, bo nic nie jest proste, także ten wybór, który wcale śmierci i powolnego gnicia nam nie gwarantuje, ale koszt? to zupełnie inna sprawa. Perełka znaleziona w wojskowym szalecie ? polecam, nie tylko szambonurkom.