Księgozbiór Iselora

Książka jest bardzo trudna w odbiorze

Trudna w odbiorze? Raczej mocno upchana treścią. To co innego trochę

Na Sillmarillion to coś ta recenzja króciutka nieco. I straszliwie ogólnikowa. Nie dowiedziałem się z niej więcej niż z opisu na stronie empikowej (no dobra, żeby znać długość indeksu trzeba już zajrzeć do spisu treści). Zauważyłem ostrzeżenie, że recenzja sprzed kilku lat, ale spodziewałbym się, że zostanie jakoś rozszerzona a tu pupa. Niedokończone Opowieści były trochę fajniejsze jak dla mnie.

Tak btw przypomniałeś mi o folderze z tekstami nazwanym "Tolkien" na dysku, który czeka na wolny czas

To raczej obowiązkowa literatura dla fanów Tolkiena, bo o ile mnie fantasy odrzuca, to tego pisarza wręcz ubóstwiam. I nie jestem przekonany, czy przeciętnemu fanowi fantasy, który po prostu lubi czytać o tym, jak Wiesiek pierze mordy potworom, bandziorom i całej reszcie, książka się spodoba. Ba, może w ogóle nie okazać się "zjadliwa". Ja kocham ten świat, to jest po prostu moje dzieciństwo i dla mnie Silmarillion był nostalgiczną wędrówką do nieznanej przeszłości, która w jakiś sposób mnie dotyczyła....

Nie można przeczytać Silmarilliona "od tak": trzeba się przygotować poprzednią lekturą WP, Hobbita, no i obchodzić się trzeba z tym trochę jak z Biblią. Tzn. nie czytać wszystkiego naraz, powoli smakować całość i chłonąć historię.

I tak, wydanie jest przepiękne; to wszystko bardzo ładnie prezentuje się na półce w towarzystwie Niedokończonych Opowieści, Dzieci Hurina, Opowieści z Niebezpiecznego Królestwa...

EDIT: Co do trudności książki: nie jest napisana trudnym językiem, kłopot mogą sprawić jedynie drzewa genealogiczne, ciągnące się od góry do dołu. Mówiąc, że nie każdemu się to spodoba, mam na myśli raczej zwyczajne znudzenie. Bo "Silmarillion" to coś jak przeglądanie zdjęć z dawnego albumu rodzinnego: dla osób zainteresowanych, niesamowite przeżycie, dla wszystkich innych... niekoniecznie.

@down nie chcę uchodzić za zarozumialca, ale wiem A przynajmniej to o zapełnieniu dziury w literaturze. Ale czy na pewno aż tak nie lubił fantasy? Czytałem jego prace na temat baśni i wynika z nich, że bardzo je cenił. Masz jakieś źródło do tej opinii?

A wiesz, Dawidzie, że sam Tolkien fantastyki nie lubił i uważał ją za infantylną? Cykl o Śródziemiu powstał, by zapełnić w literaturze angielskiej swego rodzaju dziurę - stworzyć odpowiednik sag skandynawskich w języku Szekspira.

Taki paradoks, że pana T. uważa się powszechnie za ojca gatunku, którego nie znosił...

Też mam tę pozycję. Niestety, trochę górną część okładki porwałem, ale tak to jest, jak się czyta książkę z obwolutą.

Mój egzemplarz jest z 2000 roku i kosztował 26 zł (nawet naklejkę zostawiłem ).

Trochę rzeczywiście zbyt ogólnikowo. A tak z innej beczki to muszę sobie odświeżyć dzieła Tolkiena w najbliższym czasie. Czytałem je w stanowczo za młodym okresie mego życia by wszystko w nich zawarte zrozumieć.

More liek Snoremarilion.

Faktycznie, jeśli chodzi o genealogię książka jest bardzo dokładna, do tego stopnia, że aby się w niej nie zgubić musiałem założyć zeszyt i prowadzić w nim notatki. Z drugiej strony, dowiedziałem się wszystkiego o czarnoksiężniku z Angmaru, o poprzednim wielkim złym lordzie, do którego pięt Sauron nie dorastał. W sumie nie uważam, żeby czas poświęcony na to wszystko był czasem straconym.

Przeczytałem "Silmarilion". Nie przypadł mi do gustu. W przeciwieństwie do "Władcy Pierścieni". Jak dla mnie zbyt mało konkretnej akcji, konflikty są potraktowane skrótowo i tak dalej... Po prostu układ mi się nie spodobał.