Perły z lamusa

Klasyka gatunku, wciąż bardzo grywalna.

Aż się nie chce wierzyć, że ma już 13 lat...

Tak ja pan wyżej powiedział. Świetny tytuł, z kozacką fabułą i piękną grafiką.

ale nie jest to kombinacja rodem z drugiego Baldurs Gate, gdzie aby pokonać wroga trzeba użyć 6 zaklęć wspomagających, 4 ofensywnych i na koniec parę przyzwań potworków.

Hehe, to moja standardowa taktyka zarówno w baldurach jak i IWD, stosowana w przed każdą liczącą się walką w zasadzie z rozpędu. Pamiętam, że jak wreszcie udało mi się przejść pierwszego Icewinda to finałowego przeciwnika załatwiłem jednym strzałem nim wogóle zdążył odpalić swoje zaklęcia ochronne (idealny rzut na inicjatywę i seria solidnych krytyków z łuku łotrzyka oraz proc maga i kapłana zrobiła swoje. Wojownicy nawet nie zdążyli przebyć połowy drogi do niemilca). XD

Dlatego też w dzisiejszym odcinku zaprezentuję Wam pierwszą część sagi Icewind Dale (chociaż wg pierwotnego planu ten odcinek miał być poświęcony innej grze, choć też cRPG).

Czyżby zmiana aury miała również na to wpływ? Bo u mnie od wczoraj krajobrazy za oknem prawie jak te z Icewind Dale;)

Mimo że darzę Baldura większym sentymentem, też bardziej podobają mi się lokacje z Doliny Lodowego Wichru. Uwielbiam te mroźne klimaty.

Moim pierwszym IWD była "dwójeczka" i to ona pozostała dla mnie "tą lepszą". Nie neguje oczywiście zalet pierwszej części. Jedyne, co mnie w niej uwierało, to trochę zbyt mały wybór klas, ras i czarów oraz zbyt zabawna sylwetka bohatera na ekranie ekwipunku.

Grę ukończyłem jedynie "technicznie", ponieważ po pokonaniu zła nie zaskakiwał skrypt odpowiedzialny za wyświetlenie zakończenia. Widziałem tylko zaciemnioną wioskę.

Fabuła, walka i lokacje to prawdziwe dzieła w tej produkcji, pewnikiem kiedyś ją sobie odświeżę (pierwszy raz przechodziłem na kodach, bo dzieciak ze mnie był ), ale wpierw tzw. perły w koronie: Fallouty, Baldur II, i wreszcie dwójka IWD (której nie ukończyłem z powodu braku wykształcenia intelektualnego).

Sama recenzja miło napisana, poleciłbym centrować obrazki (wygląda to wtedy bardziej estetycznie) i dorzucać podtytuły (np. humorystyczne, albo cytaty z gry). Ach - nie wspomniałeś nic o uzbrojeniu i magii, warto o tym pamiętać.

Mam w tą grę, nawet zainatalowałem. Jednak ja jestem typem "nowoczesnego" gracza, dlatego ze starych gier wielbię tylko Toy Story 2, HOMM 3 oraz Twierdzę + Krzyżowca

Stara dobra klasyka.

Wtedy to człowiek miał dużo czasu oraz zero zmartwień

Wstyd przyznać, ale... nie grałem ani w to, ani w P:T. Mam jednak nadzieję, że kiedyś zagram.

nikt nie zauważył, że dwa screeny są takie same?

Fakt;D

EDIT: Poprawione:D Dzieki panmyster:)

IWD 1 jest jedyną grą na IE, którą toleruję. Ba, nawet lubię.

Kurczę taka gra, a przeszła mi koło nosa . Niestety nie grałem. Dzięki za przypomnienie

Arcanum. ;_;

Zawsze też twierdziłem i twierdzić będę że Icewind Dale jest lepszy od młodszego brata, od pierwszego Baldura,

Znaczy się, że jest lepsza od pierwszego Baldura, który niby jest grą młodsza? Nie jest. Znaczy, co do lepszości, to kwestia gustu, ale pierwszy Baldur, to akurat starszy brat. O dwa lata starszy.

Kurczę, kupiłam za grosze całą sagę IWD i do dziś nie tknęłam. Dlaczego?

Bo statystyki, kostki, rzuty i cały ten mechanikowy syf, na którym boję się wyłożyć (zwłaszcza po NWN2, którego nigdy nie ogarnęłam).

Zgadzam się dosłownie z jednym zdaniem tej recenzji. IWD to moja ukochana gra. Pierwsza gra RPG w jaką kiedykolwiek zagrałem i przekonałem się do gatunku. Wspaniała głównie ze względu na piękne lokacje i klimat. Kresselack, Odcięta Dłoń, Kuldahar. Przemierzając Dolinę Cieni czułem się jakbym grał w horror. No i do tego znakomita polonizacja.

@Ylthin

Epic fail...

Znaczy się, że jest lepsza od pierwszego Baldura, który niby jest grą młodsza? Nie jest. Znaczy, co do lepszości, to kwestia gustu, ale pierwszy Baldur, to akurat starszy brat. O dwa lata starszy.

Jest wg mnie lepszy od IWD 2 oraz od pierwszego Baldura, a także od np. obu NWN.

Kurczę, kupiłam za grosze całą sagę IWD i do dziś nie tknęłam. Dlaczego?

Bo statystyki, kostki, rzuty i cały ten mechanikowy syf, na którym boję się wyłożyć (zwłaszcza po NWN2, którego nigdy nie ogarnęłam).

Nie bój się, IWD 1 jest dobry dla amatorów, prosty w obsłudze, mechanika łatwa do opanowania...A jakby coś zawsze możesz zmniejszyć poziom trudności na najłatwiejszy:)

Mam nadzieję

Mi osobiście bardziej podoba się BG. Ale to pewnie spowodowanie jest ogromnym sentymentem. Ja jakoś lubię gry, które wymagają od gracza poświęcenia ogromnej ilości czasu. Pamiętam jak 8 lat temu, w czasie wakacji siedziałem w domu jak grzyb, i muciłem w Planeskape Torment. Ach te nerdowskie wspomnienia ;__;

Nie bój się, IWD 1 jest dobry dla amatorów, prosty w obsłudze, mechanika łatwa do opanowania...A jakby coś zawsze możesz zmniejszyć poziom trudności na najłatwiejszy:)

Ja zawsze miałem trudności z poziomem walk, które nawet na normalnym poziomie były bardzo wymagające już na samym początku. Problem pogłębiał brak dobrych zdolności leczniczych (np. leczenia chorób czy wskrzeszania członków drużyny). Szczególnie, gdy dopiero zaczynało się rozgrywkę w tym systemie.

Z drugiej strony motywacją do wygrania gry były właśnie przerywniki z Henrykiem Talarem i bardzo mocny klimat.

Podsumowując bardziej podobało mi się jednak Baldur's Gate II: Cienie Amn, choć serię Icewind Dale bardzo miło wspominam. Szkoda trochę, że w dwójce lektor(ka) jest już do kitu, co z kolei nadrabia sama gra swoją rozpiętością i możliwościami fabularnymi.

Tak, walki są wymagające już od początku nawet na normalu, zgadzam się. Ale jeśli koleżanka się boi, zawsze może wziąć najłatwiejszy poziom trudności. Wtedy nie powinna mieć trudności. Ale gra do łatwych faktycznie nie należy. Pisząc że jest "dla amatorów" miałem na myśli możliwość regulacji poziomu trudności w trakcie rozgrywki i to że mechanika jest badzo prosta do "obcykania". A to że walka jest trudna - to już inna kwestia.

Jakoś się złożyło, że grałem tylko w 2. A i tej nie udało mi się ukończyć, bo albo skrypt nie zaskakiwał w Lodowym Pałacu, albo nie dawałem rady w finałowej walce.