Moje Fado

Ja specjalnie zarezerwowałem wcześniej bilety na Django i sala też była prawie pusta.

Co do jakości filmu, to owszem jest bardzo dobry, ale nie wielki.

Scena, w której banda ma problem z dziurami w workach powala.

LOL. Samuel L. Jackson jest AŻ TAK stary?

Do rzeczy- z chęcią obejrzałbym se ten film, ale że najbliższe kino jest w Jarocinie, a rodzicom nie chce się oglądać westernów, raczej nie obejrzę.

Zgadzam się. Django jest według mnie jedynym filmem Tarantino, który da się obejrzeć bez przysypiania. Zdecydowanie powinno się go obejrzeć

Tutaj słynny fragment z maskami. Nie zdradza wiele, daje przykład humoru jaki panuje w filmie

Przeczytałbym, ale nie chce mieć uprzedzeń. Bilety już zamówione.

Masz według mnie niesamowity talent do pisania tekstów, które czyta się przyjemnie. Nie chodzi tu o ich jakość(jest ona bardzo dobra, w razie czego ) tylko dziwną satysfakcję płynącą z ich czytania .

Wszystko jest na swoim miejscu, z technicznego punktu widzenia również jest bardzo dobrze. Powstawiałeś zdjęcia, rozbiłeś tekst na mniejsze, oddalone od siebie, fragmenty, dzięki czemu łatwiej się go czyta. Jedyne co mi się nie spodobało to ilość cytatów, które wkleiłeś do tekstu.

Bardziej podobała mi się twoja ostatnia recka "Jokera"(mimo, iż technicznie była wykonana gorzej), ale ta również jest świetna. Ogółem, dobra robota

czarnoskórym niewolnikiem, który idąc w konwoju handlarzy niewolników

Taka mała rzecz

LOL. Samuel L. Jackson jest AŻ TAK stary?

64 lata + charakteryzacja robi swoje

Chociaż czytało się nawet przyjemnie i dało się wyczuć, że autor się był postarał. Mam jednak wrażenie, że niektóre określenia zapożyczył z innych recenzji, bowiem w pewnym momencie wydawało mi się, że gdzieś już to czytałem

Chyba, że jest on tak dobrym recenzentem

Cóż, nie mam jak udowodnić, że nie żerowałem na innych recenzjach, więc musiałoby ci starczyć moje słowo - nie czytałem wcześniej żadnych recenzji Django, najwidoczniej ktoś już skopiował moją

Kilka błędów jest, także z tą gloryfikacją to się wstrzymaj

1. To było tylko i wyłącznie moje zdanie

2. Zauważ, że nie napisałem ani słowa o ortografii czy gramatyce

Nie jestem trollem, ale uważam Django za średniej klasy film. Jak na Tarantino poniżej oczekiwań, zawiodłem się niestety srodze. Gdzie tu klimat? Gdzie świetne gagi? Nie mówiąc już o narracji i fabule. Obraz jest za długi, conajmniej o 40, 50 minut. Przynudza momentami potwornie. Pierwsze 40 minut (plus minus 10 minut) jest naprawdę dobre. Ale po drodze wszystko się gdzieś gubi, klimat ulatuje, a fabułę zaczyna przeszywać coraz więcej dziur zupełnie jak Django przeciwinków w finalnej scenie. Luki i błędy fabularne w moich oczach mordują klimacik.

Schultz ginie, bo nie mógł się oprzeć (serio Tarantino tylko na tyle cię stać?), Django rozwala całą hordę przeciwników i w pełnej formie odjeżdża z dziewczyną w kierunku horyzontu

. Gdzie tu jest zabawa gatunkiem? Dobra gra aktorska? Jackson wygląda tragicznie i cedzi te teksty jednym tchem i manierą. Dicaprio gra nierówno raz sztucznie, raz naprawdę dobrze. Film oceniam na 7/10. Jak na Tarantino to słabo. Ostatnio tylko Grindhouse był słabszy. Nawet Kill Bill 2 jest od tego lepszy.

@up - zasłoń spoilery, bo psujesz przyjemność z filmu tym, którzy go jeszcze nie oglądali (w tym mnie - serdecznie dziękuję ).

Recenzja wydaje mi się w porządku, a co do samego "Django", to przekonam się we wtorek, bo to wtedy zamierzam jechać do kina. ;]

Scena z atakiem rasistów (na KKK trochę za wcześnie, bieliku ;]) sprawiła, że popłakałem się ze śmiechu - "Dies Irae" Verdiego miało w tym faktycznie spory udział. Kto widział, ten wie. Waltz bardziej przypadł mi do gustu w "Bękartach wojny", ale na taką rolę DiCaprio czekałem od dawna - Candie jest genialnie przerysowany.

Zdecydowanie nie zgodzę się z głosami mówiącymi, że film jest za długi - nie sposób się przy nim nudzić, każda kolejna scena nakręca w pozytywny sposób, co skutkowało tym, że już samo pojawienie się na ekranie Tarantino (w końcówce filmu) wzbudziło na sali wesołość.

@UP

W czasie seansu na którym byłem największe poruszenie było, gdy

Django strzela do siostry Calvina. to jak wyleciała

, to po prostu.... no....brak słów....

No i na KKK rzeczywiście za wcześnie, ale nie można ich nazwać inaczej. "PraKKK"? zwykli "rasiści" nie oddają żartu, którym jest Dies Irae

Nie mogę się doczekać aż będę mógł obejrzeć ten film. Oby nastąpiło to jak najszybciej.

Cóz, [beeep] mi film nie urwał, ale ja się na kinematografii nie znam. W pamięć zapadła mi scena z kłótnią na temat masek i w zasadzie tyle. Nie jestem fanem Tarantino i ni choroby nie wiem co jest takiego wyjątkowego w tych jego filmach, że ludzie tak się nimi zachwycają.

@UP

dowcip, aktorzy, przegięcie, koloryzowanie, satyra, delikatny surrealizm, pastisz filmowego kanonu i zarazem hołd dla niego... można wymienić jeszcze wiele.

(Np. niebieski strój, który Django wybiera dla siebie jest odwołaniem do westernu "Blue Boy", w filmie gra też aktor, który grał Django przeszło 50 lat temu, smaczki, ale satysfakcjonujące )

Tarantino po raz kolejny pokazał klasę samą w sobie, wpisując kolejną pozycję do swojego kanonu, którą to naprawdę warto obejrzeć.

Kilka moich uwag oraz opinii:

• "duet zawodowych zabójców" - o ile Schultz faktycznie jest profesjonalnym łowcą głów, to już nie wiem, dlaczego nazywasz Django "zawodowym zabójcą".
  
• "Tarantino miał niezwykłe szczęście, że w poprzedniej
  produkcji (Bękarty wojny) umieścił Christopha Waltza, jako jednego z głównych bohaterów" - moim zdaniem mowy o zwykłym (bądź niezwykłym szczęściu być nie może. W jednym z wywiadów, Tarantino opowiada o poszukiwaniach odtwórcy roli Hansa Landy w obrazie "Iglourious Basterds". Wielokrotnie latał do europy, poszukując aktora, który nie tylko potrafi płynnie posługiwać się językiem angielskim, niemieckim oraz francuskim. Reżyser szukał kogoś, kto jest ponadprzeciętnym erudytą. Dla kogo elokwentne, wręcz "poetyckie" posługiwanie się tymi językami jest naturalne. Gdy na jednym z castingów spotkał Christopha Waltza, zrozumiał, że znalazł swojego Hansa Landę. W ramach ciekawostki: kwestie Dr Schultza w "Django Unchained" były nie tylko pisane "pod" Waltza. Aktor miał wgląd oraz swobodę ingerencji w linie dialogowe już od etapu ich powstawania.
  
• W żadnym momencie nie było mi "autentycznie żal" Django. Owszem, wzbudził we mnie wiele pozytywnych odczuć, ale "autentyczny żal" to zbyt mocne, moim zdaniem, określenie.
  
• O ile masz prawo nazywać role DiCaprio "pluchatymi" (subiektywizm), to już stwierdzenie, że to określenie "oddaje rzeczywistość", jest, najzwyczajniej w świecie, bzdurą! "What's eating Gillbert Grape", "Titanic", "Aviator", "Departed, the" (Infiltracja), "Inception" oraz "Shutter Island" to obrazy, w których, moim zdaniem, Leonardo pokazał geniusz aktorstwa. Wiedziałeś, że po pierwszym pokazie filmu "What's eating Gillbert Grape", wielu pytało, czy odtwórca Arniego jest naprawdę chory? Jak więc nazwać kogoś, kto potrafi wcielić się w upośledzonego chłopca, romantycznego kochanka, czy okrutnego i bezwzględnego oprawcę, i jest za każdym razem wiarygodnym? Osobiście uważam DiCaprio za jednego z najbardziej niedocenianych aktorów.
  
• Co to jest "Pełny magazynek" Kubricka?? Domyślam się, że piszesz o filmie "Full Metal Jacket". Tytuł obrazu odnosi się do oznaczenia pocisku pełnopłaszczowego, FMJ.
  
• Twierdzisz, że Tarantino "wyciągnął z otchłani zapomnienia wiele kawałków, nadając im ponownie błysk". Kompletnie nie wiem, które to utwory albo artystów uważasz za zapomniane, a które, dzięki Django Unchained, według Ciebie powróciły w chwale. Johnny Cash? Jeden z najsłynniejszych kompozytorów naszych czasów, Enio Morricone? A może to Verdi?
  
• "Nie jest to co prawda wielki powrót westernów, ale nie jest to też zwykła reanimacja trupa". W jednej chwili przyznajesz, że obraz ten to hołd, jaki reżyser oddaje westernom, a w drugiej sugerujesz, iż jest to jednak próba reanimacji trupa. Brak konsekwencji, moim zdaniem.
  

?Ta recenzja byłaby dużo lepsza, gdybyś opinie, przemyślenia oraz odczucia na temat filmu, ubrał we własne, od początku do końca, słowa. Bo mam wrażenie, że jednak, wbrew temu, co napisałeś w jednym z komentarzy, czytałeś materiały na temat tego filmu. I korzystałeś z ich pomocy próbując wyrazić swoje myśli. Na moje oko masz potencjał, aby pisać kiedyś naprawdę fajnie (mówię o recenzjach - nie czytałem innych Twoich publikacji), tylko przyłóż się do formy, stylistyki, kompozycji oraz treści. I pamiętaj, że tylko jeden rodzaj ludzi nie popełnia błędów. Są to ludzie, którzy nic nie robią...

Jeszcze jedno pytanie. Co miałeś na myśli, pisząc: "Zwykli rasiści nie oddają żartu, jakim jest Dies Irae"? O jakim żarcie piszesz?

Okej, pora na trochę wyjaśnień:

1) Masz rację, powinienem pozbyć się "zawodowych", a wstawić "płatnych" lub po prostu "łowców głów"

2) Moje słowa nie odnoszą się do przypadku, jakoby Tarantino na chybił trafił wręczył ta rolę Waltzowi, "Szczęście" oznacza ogromny talent, odkryty przez reżysera

3) Dla mnie momentem takim była scena, gdy karano Broomhildę na jego oczach

4) Wspomniałem, że rola w "Wyspie tajemnic" oraz "Incepcji" była powalająca i niesamowita, ale już "Co gryzie Gilberta Grape'a" nie podobało mi się aż tak. Owszem, dobrze odegrał umysłowo chorego, ale poza tym niewiele. Pozostałych filmów, o których wspomniałeś jeszcze nie widziałem, więc się nie wypowiem (rola w Titanicu raczej mnie odrzuciła)

5) "Pełny magazynek" to spolszczony tytuł "Full Metal Jacket", zdaję sobie sprawę, że tłumaczenie jest błędne, ale to nie był mój wybór jak go przełożono.

6) Właściwie moja wina, że wcześniej nie słyszałem utworów typy "His name is King" albo "Freedom", w radiu ich nie było, w filmach również (mogę się mylić). Jest to blask, bo muzyki z westernów od dawna już nie słuchano w kinie. Wcześniejsze filmy też zawierały kilka zapomnianych utworów (lub mało popularnych dla ogółu).

7) Drugie zdanie zawiera słowa "nie jest", zaprzeczam tym samym, że film jest "próbą reanimacji trupa"

Nadal muszę stwierdzić, że żadnych recenzji Django wcześniej nie czytałem. Za to od dawna nadrabiam s obie recenzje Kałużyńskiego, może stąd te podobieństwa?

Warsztat literacki wciąż jest rozwijany, dzięki za troskę

Żart oznacza połączenie tytułu "Dies Irae" (Dzień Gniewu - biblijna apokalipsa) z atakiem członków KKK. Jest to ironia, ponieważ rasistowscy mordercy robili dokładnie na odwrót to, co przykazał kościół.

Dzięki za wytknięcie błędów, im więcej piszę tym mniej mam nadzieję ich popełniać. Twoje komentarze zawsze są mile widziane na tym blogu. Pozdrawiam.

"Wytykanie" błędów kojarzy się raczej negatywnie. Nie robię tego (mam nadzieję). Jeżeli zauważam jakikolwiek błąd, poprawiam go po prostu. Nie ważne, czy to tekst, rozmowa, czy dotyczy to języka polskiego, czy angielskiego (którego próbuję się uczyć we własnym zakresie). I zawsze oczekuję od innych, aby mnie również poprawiano. Inaczej nie mamy możliwości nauki i rozwoju.

Po przeczytaniu Twojego tekstu nasunęło mi się kilka wątpliwości oraz myśli i podzieliłem się nimi. Każdy patrzy i inaczej na ten sam obraz.

Utrzymuję jednak, iż zdanie: "Pluchate(...)oddaje rzeczywistość" jest nieprawdziwe. Gdybyś zaakcentował, że "w Twoim mniemaniu, to określenie najlepiej oddaje rzeczywistość", wówczas byłoby to akceptowalne. Tak uważam.

Przykład: patrzysz na ogromnego psa, rotweiller. Na smyczy trzyma go wielki facet. Pies niesamowicie się wyrywa i szczeka na Ciebie, piana mu cieknie z pyska.

Ty: "Ależ ten pies jest ogromny, wściekły i niebezpieczny! Zaraz mnie zeżre!

Właściciel: "Niech pan się nie obawia, nic panu nie zrobi. To mój Słodki Puchatek. Wiem, to może dziwna nazwa dla niego, ale świetnie oddaje rzeczywistość ".

Rozumiesz, o co mi chodzi?

Kolejna rzecz:

"Nie jest to, co prawda, wielki powrót westernów, ale nie jest to też zwykła reanimacja trupa".

Dla mnie to zdanie wyraźnie sugeruje, że film ma związek z próbą reanimacji trupa. Nie "zwykłą" reanimacją, ale jednak ma za zadanie wskrzesić w jakiś sposób gatunek westernów. A to, według mnie, nie było celem Tarantino.

Zdanie w rodzaju: "Nie jest to, co prawda, wielki powrót westernów, ani, tym bardziej, próba reanimacji trupa, a hołd oddany temu gatunkowi" byłoby bardziej zrozumiałe i jednoznaczne. Jeśli to miałeś na myśli.

Co tam jeszcze...Aha!

Przedostatni akapit (czy jak to się tam fachowo nazywa). Po tym, jak opisujesz muzykę, podajesz link do soundtrack (dziękuję), na końcu dodajesz zdanie zupełnie wyrwane z kontekstu.

"Dodajmy, że krwi jest masa, wybucha niesamowicie sztucznie i stylowo, chlapiąc na wszystkie strony. Miód." Jedno, samotne zdanie o krwi lejącej się potokami na ekranie. Gdybyś to zdanie wstawił, na przykład, po bawełnie, zbryzganej kroplami krwi, miałoby ono szansę być fajną puentą. A tak, ujmuje ono "profesjonalizmowi" całego tekstu, i to niesamowicie. Stać Cię na lepszą kompozycję, więc mi tu nie ściemniaj, że nie potrafisz

To wszystko, co napisałem, to moje spojrzenie. Nie oznacza, że słuszne. Pamiętaj: w "dobrych radach" najlepsze jest to, iż nie trzeba z nich korzystać.

Aj, jeszcze ta muzyka, czekająca na Tarantino w "otchłani zapomnienia".

"Jak to bywa z Tarantino, wyciągnął z otchłani zapomnienia wiele kawałków, nadając im ponownie błysk. Usłyszymy Johnnego Casha, Enio Morricone i wiele, wiele innych, chwytających za serce(...)" - dla mnie w pierwszym zdaniu stwierdzasz, że reżyser wyciągnął, ze słynnej już, Otchłani Zapomnienia, wiele utworów, a w drugim wymieniasz ich wykonawców. Nie potrafię inaczej tego odczytać. Ja, będąc na Twoim miejscu (Ale pamiętaj, że nie jestem), napisałbym coś w rodzaju: "Jak to bywa z Tarantino, wyciągnął z otchłani zapomnienia wiele kawałków, nadając im ponownie błysk. Oprócz mniej znanych wykonawców, usłyszymy również takie sławy, jak Johnny Cash czy Enio Morricone".

Teraz nie ma żadnych wątpliwości, że wymienieni twórcy nie są tymi, którzy łkali w ponurej otchłani...wiemy już, jakiej. Zauważ też, iż przy niewielkiej, kosmetycznej wręcz zmianie w budowie zdania, udało się uniknąć odmiany obcojęzycznych nazwisk, która czasem może przysporzyć zawrotu głowy.

Oczywiście zgadzam się z twoim zdaniem, że pod względem składniowym w kilku miejscach tekst jest grubo szyty, zdanie o krwi rzeczywiście przypomniało mi się po zakończeniu akapitu, i nie wsadziłem go do środka. Również co do roli DiCaprio jest nieco błędnie, a zdanie o reanimacji brzmi dziwnie. To do naprawy.

Heh, nie będę oczywiście powielał twoich wywodów, a nic negatywnego nie miałem, i nie mam na myśli. Krytyka zawsze działa orzeźwiająco dla piszącego, bo daje możliwość poprawy i zbliżenia tekstu do "doskonałości"

No, no. Uważaj tylko, żebyś się za szybko do tej "doskonałości" nie zbliżył, bo sobie nos o nią rozbijesz

I naprawdę polski tytuł "Full Metal Jacket" to "Pełny magazynek"?? Że tłumaczenia tytułów na język polski są często durne i kompletnie nie trafione, to wiedziałem. Ale żeby aż tak??

Doskonałość to chyba osiągnę, ale w nieco innej kategorii

A tłumaczenie takie jest, niestety. Lepsze to od "Wirującego seksu" ("Dirty Dancing")

Chyba "Wirujący seks" ma więcej z "Dirty Dancing", niż "Pełny Magazynek" z "Full Metal Jacket"... jestem zdania, że każdy powinien znać język angielski w takim stopniu, żeby móc swobodnie oglądać filmy anglojęzyczne z angielskimi napisami.