Allgemeine Festung

Jako, że grami RPG zajmuję się już od kilkunastu zgoła lat, czy to mistrzując (głównie), czy to grając, to artykuł ten nie zawiera dla mnie nic odkrywczego. Stwierdzasz Leverisie oczywiste oczywistości.

Mechaniki w systemach są różne, ważne by zarówno gracze jak i MG umieli wybierać takie, które będą najbardziej odpowiadały ich preferencjom. Ja, np. wolę mechaniki kostkowe od tych, które kostek nie używają w cale (vide Amber chociażby), dlatego, że najważniejszą rolą kości jest rola arbitrażowa - szczególnie jest to ważne kiedy naprzeciwko siebie stają sami gracze. Kości są bezstronne, co wypadło to wypadło, a MG tylko w barwny sposób przedstawia rezultat testu. W systemach bezkostkowych, szczególnie w takich, gdzie tylko MG decyduje o wynikach decyzji podjętych przez graczy, łatwo o oskarżenie o stronniczość i kłótnie na sesji.

Chociaż lubię kostki, to nie lubię ich używać w nadmiarze. I nie do końca zgodzę się ze stwierdzeniem, że mechanika nie może wpłynąć na klimat sesji. Czasami stosowanie się do zawartej w podręczniku mechaniki w 100% prowadzi do rozgrywki spod znaku "kostkomania rulez", gdzie rzutami praktycznie na wszystko można poprowadzić całą sesję. Dla przykładu zacytuję jedno zdanie z mojego wpisu dotyczącego podręcznika do systemu Warhammer 40000 Rolepaly: Rogue Trader: "Na dobrą sprawę trzymając się wszystkich zasad z podręcznika, to sesja może się w 80-90% sprowadzić tylko do rzucania kostkami w kolejnych testach na wszystko od walki po interakcje społeczne i przebieg fabuły." Takie użycie mechaniki może zniszczyć klimat na sesji, albo sprawić, że w ogóle go nie będzie.

Do korzystania z mechaniki staram się podchodzić raczej zdroworozsądkowo, na rzuty decyduję się wtedy kiedy uznam to za naprawdę konieczne. Dobre odgrywanie postaci przez graczy i opowieść, to dla mnie najważniejsze elementy sesji RPG, a kości, żetony, karty itp. są dodatkiem, pełniącym przede wszystkim rolę arbitrażową, oraz dodającą poczynaniom graczy nieco pikanterii związanej z ryzykiem niepowodzenia.

Trochę nie zrozumieliśmy się.

W kontekście klimatu napisałem, że mechanika jako taka nie likwiduje climax. Aczkolwiek oczywiście na niego wpływa, poprzez to, jakie elementy wprowadza do gry.

Co do "kostkowania", to tutaj głównie nie zrozumieliśmy się. Bo widzisz, stosowanie mechaniki zgodnie z zasadami nazywasz "80-90% sesji to rzucanie kostką". Uważam, że stosowanie mechaniki to jedno, a zapełnienie całej reszty nie-mechaniką to drugie. Poza tym, w kilku systemach oddzielono mechanikę od fabuły (stają się odrębne), ale z drugiej strony wzajemnie wspierają się. Nazwano to "abstrakcyjnością mechaniki", czyli tym, że mechanika nie jest stricte kontekstowo dopasowana symulacjonistycznie do otoczenia, tylko ogólnie mówi o charakterze rozstrzygnięcia (np.: osiągnięto sukces/niepowodzenie, kto wygrał, co się zmieniło), a fabularnie się to zapełnia. Z zagranicznych produktów tę cechę mają wszelkie storygames (Burning Wheel, Burning Empire, Mouse Guard, Chronica Feudalis, Dogs in the Vineyard), a z polskich - Wolsung. Szczególnie mechanizm "stawek konfliktu", gdzie gracz z MG negocjuje co się stanie, jesli wynik testu wyjdzie na korzyść jednego z nich.

IMHO największy problem tkwi w tym, kiedy "MG uzna że rzut jest naprawdę konieczny". I to jeden z punktów wyjścia tego tekstu. Bo odpowiedzi mogą być bardzo rózne, najczęściej przypominają "od widzimisia MG".

Za konieczne uważam, np. rzucanie na przebieg walk (z zaznaczeniem, że głównie chodzi mi o walki przewidziane w fabule scenariusza i ważne dla tej fabuły), a to dlatego żeby:

a) gracze nie mieli za łatwo wiedząc, że nawet z najlepszymi skillami zawsze może im coś nie wyjść lub przeciwnikowi może wyjść lepiej.

b) Przy walce rozgrywanej narratorsko bez rzucania, zawsze może się trafić gracz, który będzie się czepiał, że coś mu nie wyszło, bo MG tak chciał z czystej złośliwości.

W sposób narracyjny rozgrywam walki, które nie mają znaczenia dla scenariusza czy fabuły, po to by nie przerywać narracji, gdyż z technicznego punktu widzenia testowanie umiejętności, czy walka to przerwa w prowadzeniu fabuły, gdzie trzeba rzucać, porównywać wyniki, liczyć modyfikatory, sprawdzać w tabelkach i rezultat przekładać na język opowieści. Przy częstym wykonywaniu takich testów klimat sesji może gdzieś się zgubić, a sama sesja pójść bardziej w stronę karcianko-planszówki.

Jeśli chodzi o umiejętności postaci odgrywanych przez graczy, a szczególnie chodzi mi o umiejętności społeczne, to zdecydowanie bardziej wolę jeżeli gracz dobrym wczuciem się w swoją postać i grą aktorską będzie próbował coś osiągnąć niż gdy stwierdzi: "używam zastraszania, by wydobyć z niego informacje". W pierwszym przypadku nagrodzę gracza otrzymaniem informacji, po ciekawej wymianie zdań z NPC-em, w drugim po prostu karzę testować umiejętność zastraszania z modyfikatorem (-10).

De facto jednak wszystko rozbija się o ewentualne preferencje graczy i MG. Jedni lubią bardziej odgrywać postacie, inni wolą opierać się na tym co mają wpisane na karcie postaci i tylko testować umiejętności. Tam samo i MG mają różne style prowadzenia i lubią różne mechaniki.