Ja się nie ścigam, więc nikt mnie nie dogoni
Wpis opublikowany przez Qbuś
1765 wyświetleń
Nie, nie. Dziś nie będzie po polskim rapie (choć pewnie nikt cytatu tytułowego nie rozpoznał). Dziś będzie nieco o moim i nie tylko moim podejściu do życia. Jestem człowiekiem charakterem bardzo spokojnym i raczej introwertykiem. Samopoczucie mam raczej dobre i pogodne, ale ciężko powiedzieć, żebym tryskał energią i cały czas skakał z radości. A w dodatku nie jestem też osobnikiem przesadnie ambitnym. Łatwo osiągam ukontentowanie.
Mam niezłą pracę, mam własne mieszkanie, kochaną żonę i synka, załapałem się do Poltera. Nie mam jednak samochodu, nie rzucam się w poszukiwaniu okazji do zarobienia dodatkowych pieniędzy, a przy obecnych kredytach, opłatach nie da się nic odłożyć. Przyznam szczerze, że bez pomocy teściów byłoby ciężko. Wiem jednak, że i tak żyje mi się dużo lepiej niż wielu. Dlatego tak bardzo irytuje mnie narzucanie ambicji. "Ten jest taki obrotny", "a bo Ci mają, jadą tam"... Jest to jedna z niewielu rzeczy, które wytrącają mnie z równowagi.
Jestem typem człowieka, który patrzy na to, co ma, a nie na to, co mają inni. Podziwiam i doceniam osoby obrotne. Nie zazdroszczę jednak tym, którzy ciągle chcą mieć więcej. Wiem, że to właśnie taka ambicja pcha ludzi (czy wręcz ludzkość) do przodu, ale czasem odnoszę usilne wrażenie, że ten pęd w końcu skończy niczym sławny bon mot towarzysza Władysława: "Staliśmy nad przepaścią, ale zrobiliśmy krok do przodu!". Ja może kokosów nie będę zbijał, świata nie zawojuję, ale i nie będę wiecznie nienasycony.
Udało mi się niedawno przeprowadzić wywiad z Marcinem Przybyłkiem i padły tam dwa ciekawe stwierdzenie. Pierwsze dotyczy tego, że częstą przyczyną nerwic i tym podobnych schorzeń jest brak czasu na refleksję, zastanowienie się nad sobą i tym, co robimy. Drugie zaś nieco ważniejsze, na pozór banalne, lecz nie dla mnie. W życiu powinno robić się to, w co się wierzy.
A skoro już jesteśmy przy reflekcji i kontemplacji, to... babeczka!
[...] znalezienie się tam, gdzie się być pragnęło, umysłom o skłonnościach do refleksyji zawsze daje do myślenia.
Virginia Woolf
Orlando
6 komentarzy
Rekomendowane komentarze