A idź pan w pyry

Pamiętam, że moimi pierwszymi przygodówkami były obie części Różowej Pantery (Hokus Pokus i Na kłopoty), niezapomniane ze względu na charakterystyczny humor i fantastycznego Cezarego Pazurę. Gdzieś po drodze jeszcze jakaś część Scooby Doo, do złudzenia przypominająca serial. A potem długo nic.

Nie jestem fanem tego gatunku, ale całkiem dobrze bawiłem się przy Ankh i Next Big Thing (świetne postaci pierwszoplanowe)

Dla mnie pierwszą przygodówką było Escape from the Monkey Island. Byłem jednak berbeciem i mało co rozumiałem. W ogóle w dużo przygodówek nie grałem. Pamiętam jednak wymienioną przez mrfe Różową Panterę (w obie grałem) i wspominam to z przyjemnością. Ostatnio próbowałem I have no mouth and I have to scream, ale ta gra mnie w pewien sposób odrzuciła. Ale, jak tylko kolega ze studiów wspominał o The Secret of the Monkey Island, stwierdziłem, że to trzeba zaliczyć.

Jak słyszę zachwyty nad Syberią czy EftMI to mam ochotę zagrać, ale zdaję sobie sprawę, że zwyczajnie by mi się odechciało krótko po odpaleniu. Jedyne, co udało mi się przejść to Machinarium (gdyby nie podpowiedzi odpadłbym w połowie) i Indigo Prophecy. Pewnie dlatego że to przygodówka bardzo nieortodoksyjna.

U mnie to były Różowa Pantera (2x, jak mrfe wspomniał), Larry (kilka części ), Atlantis (który, nie wiedzieć czemu, przerażał mnie)...

mrfe - Różowego (i Ace Venturę) też wspominam miło, ale byłem raczej pomagaczem-obserwatorem, bo grały siostry. Ale lokalizacje były niezłe.

DracoNared - Monkey Island koniecznie, ale koniecznie ze znajomością angielskiego i zamiłowaniem do absurdu i wysokiego stężenia humoru.

Sergi - Czemu zdajesz sobie sprawę? Co Cię odrzuca?

behemort - I od tamtego nic?

@ behemort - LOL! Atlanits 1 Cię przerażał?! Ta gra była magiczna i rewelacyjna! Najlepsza przygodówka ever, jedna z nielicznych, w jakie grałem. Immersja pełną parą, klimat Altantydy przewspaniały. Wtedy jeszcze animacje mi nie przeszkadzały, ale dziś wyglądają... dziwnie. Niemniej to były ograniczenia tamtych czasów i tak moim zdaniem gra wyglądała ładnie.

Qbuś - Łatwo się nudzę, zwłaszcza gdy nie dostaję nagrody za wysiłek. Gdyby przyszło mi przejść wszystkie lokacje w prawo i w lewo w poszukiwaniu sznurówki to dość szybko połamałbym płytkę na kolanie i napalił nią w piecu. Może by tak nie było, ale to jednak pewne ryzyko.

U mnie to tylko Książę i Tchórz i Wacki... Ktoś pamięta oba tytuły? Do tego króciutka przygoda z Dreamfallem. Aczkolwiek na coverach z CDA czekają do obadania obie Syberie i Machinarium... Więc kto wie

A jo, jeszcze KiT i Wacki, no i Ace... A od tamtego czasu nic... Sportowe, ścigałki i przygodówki to nie dla mnie.

@edit

No i, oczywiście, dwie Syberie.

No jo, jeszcze Amnezja, ale to, po przyzwyczajeniu się, trochę jednak nuży...

Wiślanie.

Też grałem w Hokus Pokus Różowa Pantera. Ale niestety, przygodówki zbyt często nie opierają się na logicznym myśleniu, tylko "spróbuj wszystkiego wszędzie, może coś się uda".

Nie ukrywam, że przygodówki to mój ulubiony gatunek gier. Niestety, spotkałam się kiedyś z opinią, że przygodówki są nudne itd., bo w nich ciągle trzeba czytać. Chyba pozostawię to bez komentarza... Dodam tylko, że mnie właśnie wiele pozycji z tego gatunku oczarowało m.in. ze względu na fabułę i wzbogacające ją rozmowy. Jakie tytuły najcieplej wspominam? Na pewno obie Syberie, które wzruszyły mnie do łez. Nie mogę także pominąć Najdłuższej Podróży i mojego zaangażowania w losy April Ryan. Świetne wrażenie wywarły na mnie również m.in. mroczne i zarazem romantyczne Gray Matter, pierwsza część Still Life, Tajne Akta: Tunguska, sequele Black Mirror czy proekologiczne A New Beginning. Ostatnio zaś znakomicie bawiłam się przy odświeżonej klasyce, a mianowicie Monkey Island Special Edition Collection w wersji na Xboxa 360. Z mniej tradycyjnych przygodówek, polecam Heavy Rain i L.A. Noire, które ujęły mnie swoim filmowym charakterem. Co do kwestii niszowości, wydaje mi się, że po prostu większą popularnością cieszą się gry akcji, lepiej się sprzedają, więc wydawcy przychylniejszym okiem patrzą właśnie na nie. Casualizacja jako taka raczej nie podziałała wg mnie na zgubę przygodówek, gdyż uczynienie poszczególnych tytułów prostszymi zwiększyło ich szansę na przyciągnięcie uwagi większej liczby graczy, w tym tzw. niedzielniaków.

Prometheus & behemort - Mi ogólnie przygodówki Atlantisowo-Mystowe jakoś nie przypadły do gustu. Wizualnie piękne, ale jakoś nie potrafiłem się odnaleźć i zatopić w ich świecie.

Sergi - Rozumiem. Ale w takim razie jakie gry najbardziej Cię wynagradzają?

Klekostan - Wacki przeszedłem. Nie była to wybitna przygodówka, ale cieszyły polskie smaczki.

ARONEK128J - Tak, to częsty problem przygodówek. Często sam się irytowałem, że przecież tak byłoby łatwiej i bardziej logicznie, a oni chcą żebym szukał jakiegoś drobiazgu ukrytego na drugim końcu miasta... Z drugiej strony stworzenie w gry, w której można by było robić wszystko, to już zadanie niemalże niemożliwe.

crouschynca - Ja tam właśnie lubię przygodówki za to, że im tak blisko do literatury. A co do casualizacji - chodziło mi bardziej o casualizację graczy, a nie gier. Kiedyś chyba było po prostu więcej graczy gotowych podjąć wyzwanie, a dziś jest więcej szukających prostej rozrywki.

Qbuś - To nie tak. Każda gra w jakiś sposób wynagradza, chodzi o odpowiednią tego dawkę. Musi być nagroda za wysiłek, ale nie na tyle obfita, żeby stracić nią zainteresowanie. Jak z dosypywaniem cukru.

Jak słyszę zachwyty nad Syberią czy EftMI to mam ochotę zagrać, ale zdaję sobie sprawę, że zwyczajnie by mi się odechciało krótko po odpaleniu.

Syberia Syberią. Z tej stajni dla mnie liczy się tylko

<3.

Sergi - No to inaczej - które gatunki najbardziej lubisz?

...AAA... - Hmmm... Ciekawe, czy mi ruszy.

Tu już gorzej, bo najbardziej lubię właśnie gry, które trudno zaszufladkować Ale chyba najczęściej jest to akcja z elementami czegoś - skradanki, ścigałki etc.

Qbuś, toż Post Mortem ma chyba z 10 lat. Będzie śmigał szybciej niż MineCraft.

Sergi - Nie znoszę skradanek

...AAA... - Nie przeceniaj mego komputera, Minecraft nie chodzi za dobrze.