Ja tu tylko pisze...

Nie jestem pewien czy Polacy jako naród potrafią kibicować bezwarunkowo. Radwańska, Kubica, Małysz, Adamek, Gortat, lekkoatleci, pływacy, siatkarze, piłkarze, szczypiorniści. Jak wygrywają to każdy chce być jak oni, jak przegrywają/kończą karierę/mają przerwę to nikt już chce nawet oglądać danej dyscypliny. Jesteśmy zakompleksionym narodem, który potrzebuje zwycięstw i stara się je zawłaszczyć jako dobro narodowe, a przy porażkach nie chcemy mieć z nimi nic wspólnego.

Sam się nie interesuję piłką nożną, ale EURO trochę oglądałem. I mam podobne wrażenie do Twojego. Może za dużo osób nastawiło się na super wygraną, ogólny marketing sprzyjał temu przekonaniu. EURO w Polsce, wszystkie Danonki z naklejkami piłki, pewnie przez taką ogólną atmosferę WIELKIEGO WYDARZENIA SPORTOWEGO LELLELEL spodziewali się za dużo.

Polskaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, biało-czerwooooooooooooooooooni!

Byście widzieli wczorajszą noc w Bydgoszczy - po meczu już nikt nie miał flagi na szybie wracając głównie ze strefy kibica. Taki naród... Ja trzymam moją zawieszoną na budynku do końca Euro - jestem dumny z tego, że organizujemy tak wielką imprezę. A że nasi nie przeszli dalej - zdarza się, ale emocje były do samego końca i za to jestem im wdzięczny.

Tja, przez 10 dni chodziłem między ludźmi i się wku**iałem, widząc te wszystkie flagi, fiuterały na lusterka i flagi na policzkach. Czułem się jak ostatni normalny człowiek na ziemi.

BTW. wczoraj przed meczem poszedłem do dużego pseudomarketu z sympatycznym owadem w logo i zacząłem się zastanawiać: "co jest k*rv@, całe miasto się tu zleciało, czy jak?" W pewnym momencie od witania się ze wszystkimi znajomymi, którzy wpadli po piwo, chipsy i colę zaczęła mnie boleć ręka. A poszedłem tylko kupić żarcie dla psa -_-