Fus Ro Dah parafianie! Jak wiecie nadchodzi Armagieddon. Zaprawdę, zaprawdę powiadam Wam: Nadchodzi czas szarej zamieci, czerwonego ognia i szalejących tłumów. Czas Anonimowej Wojny. czas Klawiatury i Kursora. Stary Świat zginie w Białym Szumie i odrodzi się na nowo wśród Ogni Domowych PC'etów! Wydarzenia te poprzedzą znaki w Sieci! Jeźdźcy Armagieddonu powstali i ruszyli w Świat.

Po kolejnych latach swej wędrówki po wszechświecie Boguś powrócił znów na dawno zapomnianą przez siebie planetę. Miał on na celu stworzenie drugiego najpotężniejszego człeka we wszechświecie. Który miał być za razem dobry i zły. I to on miał być jednym z ważniejszych Jeźdźców Armagieddonu. Stanął on na brzegu ogromnego bajora przypominającego pianę zwietrzałego piwa. Wyciągnął ze swojej boskiej kieszeni kał smoka zmieszany z wydzieliną crepeera, flaszkę najmocniejszego piwa jakie miał, oraz związek ?666? i wszystko to wrzucił w tafle bulgoczącej piany. W bajorze zaczęło wrzeć, Aragorn tylko spokojnie się przyglądał, po 666 minutach jak przypierdzielił piorun i okoliczne lasy zaczęły płonąć! Z bajora na ogromnym wężu zwanym Jormunganda wyjechał Pierwszy. Wąż powoli zbliżał się do brzegu a Czak spokojnie się przyglądał swojemu dziełu. Gdy tylko Dragosani, bo tak brzmiało jego imię, zszedł na ziemię boski Czak do niego przemówił:

-Stworzyłem cię byś niósł pokój i śmierć. Będziesz podróżował między światami i będziesz czynił co chcesz zgodnie z swymi celami istnienia. A gdy zostaniesz zawezwany ruszysz na swym wężu by nieść śmierć i tęcze tfu i zniszczenie. Tak ci dopomóż ja.

Po tym monologu jego łuskowatość zniknęła.

Fus Ro Dah!

~Spisane przez Adasia Anonima pod natchnieniem ducha Fus Ro Dah.