Spaczona Przestrzeń

Ajajajaj..Przepraszam, nie mogę się powstrzymać i nie poprawić:

"Why should I don't?". Nie powinno być przypadkiem "Shouldn't I?" albo coś w ten deseń?

Hm... Zmieniłem na "How could I not?". W ten sposób fragment nie będzie już budził wątpliwości. W każdym razie dzięki za zwrócenie uwagi.

"Najlepiej nie wyobrażaj mnie sobie w ogóle..." Mhm. Mogę też przestać oddychać. A tak na serio - sam w sobie w zasadzie odpowiadasz na stawiane pytania, ale brakuje chyba paru wniosków. Nie da się zatrzymać procesu tworzenia obrazu czyjejś osoby - można starać się nie pozwalać temu obrazowi wpływać na dyskusję, ale i tak obraz ten będzie gdzieś siedział.

Poza tym każdy element tekstu lub brak tego elementu może być odbierany na różne sposoby. Takie ekstremalnie zdroworozsądkowe wyrażanie się jest już pewnym przekazem. Zresztą przypuszczam, że na jakiś poziomie taki obraz Twojej osobie jest też budowany przez Ciebie, ale na nieświadomym poziomie. Nie robisz tego celowo, ale jednak konsekwencje są.

Nie da się zatrzymać procesu tworzenia obrazu czyjejś osoby - można starać się nie pozwalać temu obrazowi wpływać na dyskusję, ale i tak obraz ten będzie gdzieś siedział.

Jednak można nie zwracać uwagi na osobę w dyskusji, tylko na argumenty w dyskusji. Ponadto lepiej niczego się nie spodziewać, czyli nie tworzyć sobie wyobrażenia o kimś, gdy się jedzie na spotkanie z tą osobą. Mniejszy szok przy spotkaniu.

Owszem, można. Jest to nawet wskazane, ale wymaga sporego i na dodatek świadomego wysiłku, a na to już mało kogo stać

Wiesz, przekrzywiony obraz ciebie to w dużej mierze twoja własna zasługa (i nie powiesz mi, że o tym nie wiesz). Piszesz nie tylko chłodno i logicznie, czego ci nie odmawiam, ale często posługujesz się stylem przesączonym patetycznie patetycznym patosem. Z drugiej strony potrafisz pokazać, że tak powiem, cień możliwości ewentualnego zamiaru prawdopodobnego uśmiechu (chusteczki marki W.I.T.C.H. mnie rozbrajają za każdym 'użyciem'). Może trochę za bardzo boisz się ludzi i wystawiasz za długie kolce (szczególnie w necie)?

Z ludźmi jest śmiesznie. Jak z tym kamieniem (u Hume'a?): raz, kiedy go wypuścisz z ręki, spadnie na ziemię, innym razem może polecieć pod sufit. Przeszłość nie może zbyt mocno odbijać się na teraźniejszości.

Wiesz, przekrzywiony obraz ciebie to w dużej mierze twoja własna zasługa (i nie powiesz mi, że o tym nie wiesz).

Jest to moja zasługa, lecz nie umiem i nie staram się tworzyć jakiegoś konkretnego wizerunku. Nastawiam się na przekaz, czasem pozwolę sobie na żart lub coś innego, ale najważniejsza dla mnie jest komunikatywność, sama zrozumiałość przekazu, a nie jego forma, odbiór.

]Może trochę za bardzo boisz się ludzi i wystawiasz za długie kolce (szczególnie w necie)?

Nie boję się ludzi. Mogę się bać o ludzi, ale nie ludzi. Może przyczyna leży w czym innym - nie dbam o nich, bo nie widzę powodu w dbaniu o ludzi, których nie znam. I to może także powodować, że lekko traktuję formę przekazu, zbytnio skupiając się na treści.

Obawiam się, że komunikatywność twojego przekazu często ginie wśród różnych specyficznych ozdobników.

A co do twojego lęku przed ludźmi, to nie mam na myśli tego, że kulisz się przed nimi ze strachu, tylko raczej... boisz się zaufać. Dostałeś po tyłku i boisz się, że może się to stać znowu, dlatego się dystansujesz. Może strach nie jest najszczęśliwszym określeniem, ale innego chwilowo nie wymyślę.

A co do twojego 'nie dbam o innych', to przy takiej postawie raczej nie spodziewasz się, że ktoś będzie dbał o ciebie, am i right? Chyba lepsze jest podejście, w którym dajesz innym tyle, ile otrzymujesz. Powiedz mi, czy z racji 'braku szacunku do kogokolwiek' obrażasz staruszki na przystankach lub coś w tym stylu? Nie. Wręcz przeciwnie, dam sobie przyciąć brodę, że takiej słabszej osobie raczej pomożesz (co trochę zaprzeczałoby twojemu 'odczłowieczeniu', o którym piszesz w innym wpisie).

Bo jeżeli chodzi ci o opinię innych, to owszem. Ja opinię innych o mojej niezbyt skromnej osobie mam generalnie głęboko gdzieś;]

(komentarz chaotyczny i niepoukładany jak uzębienie wyznawców Khorne'a, bo powstawał z wieloma przerwami z pół dnia. BLOOD FOR THE BLOOD GOD!)

Co do lęku - brak zaufania to zdecydowanie lepsze określenie i bardzo prawdziwe.

Co do "nie dbania o innych" - zasadą jest, że każdy człowiek dba o siebie, chyba, że ci ludzie nie są sobie obcy (np. są przyjaciółmi), wtedy może być dla nich ważne dobro drugiej osoby. Biorąc pod uwagę, że większość ludzi jest mi obca - czy to na forum, czy to gdzie indziej - nie mam powodów do specjalnej troski względem nich. Co innego, gdybyśmy mówili o osobach dla mnie ważnych. I myślę, że ci ludzie z kolei także niespecjalnie troszczą się o mnie.

Co do dawania "tyle, ile otrzymujesz" - to dobra zasada. I bardzo ją lubię. Jest sprawiedliwa. Często to robię. Odpowiadanie uprzejmością na uprzejmość i dobrem na dobro wydaje się być postępowaniem słusznym. Problem pojawia się wtedy, gdy przeciwnikowi nie podoba się, że odpowiadam mu tym samym, co on mnie. Nie lubię takich ludzi, bo przed zrobieniem czegoś należy się zastanowić czy samemu by się to polubiło.

Co do "braku szacunku" - zależy, co masz na myśli poprzez szacunek. Ja interpretuję to tak, że dana osoba z jakiegoś powodu zdobyła sobie u mnie poważanie (szacunek). Jeśli tej osoby nie znam to stosuję zasadę nie dbania o nią (bo nie mam powodów, żeby się o nią troszczyć) i zasadę odpłacania tym, co mi da. Jeśli poprosi o wskazanie drogi, którą znam to czemu nie? Albo o jakąś drobną pomoc? Nie widzę za to powodu ustępowania opryskliwej babci miejsca siedzącego w autobusie. Płacę za komunikację, więc mam prawo siedzieć i nikt mi nie będzie rozkazywał, że mam zsiadać, bo tak. Jakby poprosiła to najpewniej bym z grzeczności ustąpił.

Co do pomagania innym - zależy. Przykładowa babcia może oczekiwać ode mnie pomocy lub też zostać zrugana od góry do dołu, jeśli na mnie naskakuje. Bardzo ważne jest zachowanie drugiej osoby, bo nie zwykłem odpowiadać złem za dobro i być chamskim, gdy ktoś uprzejmie pyta. Przynajmniej w życiu, bo w Sieci to wszystko wychodzi, jak wychodzi. (Przykładowo obrażam ludzi, gdy nie mam intencji ich obrażania i nawet nie zdaję sobie sprawy z tego, że mogłem kogokolwiek obrazić.) Jakby ktoś lał dziecko za to, że oblało go wodą "dla żartu" to bym stwierdził, żeby walił mocniej. Jak ktoś prosi o wskazówki w drodze to pomagam na ile mogę, itp. itd. Nie pomagam słabszym, bo są słabsi. Pomagam tym, którzy na pomoc zasługują, a to już pozostawia mi możliwość oceny.