Pink Floyd do dziś ma status zespołu kultowego. Nietypowe podejście do muzyki rock,

łamanie wszelkich granic pod względem uzyskiwania unikalnego brzmienia, i koncerty, które

do dziś zachwycają swoją niesamowitą energią . Warto jednak przypomnieć sobie, jak zespół

doszedł do tego wszystkiego. Dobrym przykładem będzie jeden z albumów

z intrygującą nazwą ATOM HEART MOTHER.

Pierwszą rzeczą, która można uznać przełomem w muzyce rockowej jest dodanie orkiestry

symfonicznej. Choć pierwsze dźwięki jakie usłyszymy brzmią niczym z starego serialu

kryminalnego, to utwór przechodzi do refrenu, który doskonale podkreśla to, co usłyszymy

w utworze. W utworze nietypowym, bo trwającym 25 minut i podzielonym na parę części, która

każda posiada swój unikalny "charakter".

Warto także napisać, że do stworzenia albumu zatrudniono także chór, co czyni

utwór jeszcze bardziej interesującym. Zaraz po motywie z chórem, utwór przechodzi

w bardziej spokojną atmosferę. Można uzyskać wrażenie, że tutaj muzycy po prostu

improwizowali, łącząc wszystko w psychodeliczną (co było wtedy znakiem rozpoznawczym

zespołu) całość.

I po tym wszystkim nadchodzi dość niepokojący moment, gdzie słyszymy echa, różne

niepokojące dźwięki i jęki. Naprawdę niesamowicie zrobiony motyw, który na długo

pozostaje w pamięci. Gdy mamy już wrażenie, że wszystko jest całkowicie

niewyraźne i pomieszane, utwór "dosłownie" wybucha, a następnie przechodzi

w finał podsumowujący wszystko co się w nim znalazło.

Atom Heart Mother jest utworem intrygującym, choć nie doskonałym. Przede wszystkim

zespół trochę przerosło zadanie jakie sobie postawili. Stworzenie pełnego rozmachu

utworu z orkiestrą symfoniczną i chórem na pewno nie jest rzeczą prostą. Jednak

dzięki temu "eksperymentowi" wiadomo było, w jakim kierunku podążał zespół.

Pozostałe utwory są doskonałym uzupełnieniem albumu, są to:

IF

Piosenka napisana przez basistę zespołu, Rogera Watersa, jest spokojną balladą,

w której autor wspomina wcześniejszego lidera zespołu Syda Barreta, który

poprzez uzależnienie od narkotyków i pogarszającą się chorobę psychiczną,

musiał opuścić zespół.

SUMMER 68

Tym razem za utwór odpowiedzialny jest klawiszowiec zespołu, Richard Wright.

Bardzo spokojny utwór z energicznym refrenem, który stylem kojarzy się bardziej

z takimi zespołami The Beatles.

FAT OLD SUN

Dla gitarzysty zespołu, Davida Gilmoura, była to jedna z niewielu pierwszych

piosenek napisana wyłącznie przez niego. Co ciekawe, na każdym z instrumentów w

tym utworze (oprócz klawiszy, na których grał Richard Wright) grał on sam.

Utwór jest raczej powolny, warto wspomnieć o końcowej solówce, z organami

które grają w tle podczas jej wykonywania.

ALAN'S PSYCHEDELIC BREAKFAST

Rzadko spotykany jest utwór, w którym między poszczególnymi fragmentami instrumentalnymi

słychać odgłosy człowieka przygotowującego sobie śniadanie (podobno w utworze tym

człowiekiem jest inżynier dźwięku). Warto posłuchać ze względu na ciekawy efekt, jaki uzyskano,

i dobre partie instrumentalne (które, jak sądzę, uzyskano podczas improwizacji

zespołu w studiu).

Podsumowując:

Nie jest to najlepszy album zespołu, ale wyróżnia się na tle

innych dokonań grupy. Warto także posłuchać wykonanie albumu na żywo.

Ocena: 4/6