orgiedebatalie
Wpis opublikowany przez plusq
410 wyświetleń
Nie. To nie wielokrotny błąd w pisowni ale celowy zabieg. Jak zawsze. Batalistyka! Tak chciałbym zakrzyknąć. Nie jeden z was, nas lub ich, chłonął z rozwartymi szeroko oczyma sceny bitew, przemarsze wojsk, pojedynki na i pod wodą lub jeszcze wyżej, sięgając czasem gwiazd. Teraz i ja swoje trzy grosze o batalistyce w kinie chciałem wtrącić. Ale jak to zrobić, aby z ciekawego nie ma co ukrywać tematu, najnudniejszej nie zrobić rozprawy. Sam entuzjazm i serce otwarte nie pomogą niestety. Ale jest takie stare powiedzenie, iż jeden obraz wart jest tysiąca słów. A w przypadku batalistyki sprawdza się to nawet bardziej.
Dlatego umyśliłem sobie zrobić, jakże popularny ostatnimi laty, prywatny ranking najlepszych scen batalistycznych. Pobawiłem się przeszukując youtube i udało mi się znaleźć te, które były dla mnie najważniejsze.
Najpierw będą trzy najlepsze batalistyczne sceny ? a właściwie całe filmy z wyróżnionymi w nich perełkami. Potem będzie jeszcze kilka osobnych wyróżnień, które mam nadzieję też będą ciekawe.
Dla większości entuzjastów będą to pozycje zupełnie znajome. Zapewne nie zgodzą się co niektórzy z moim punktem widzenia, wiele ciekawszych pozycji posiadając. Niektórym do gustu może też nie przypaść pominięcie przeze mnie ?tytanicznych? radzieckich produkcji. Mam ku temu swój powód ale nie jest on bynajmniej związany z uprzedzeniami.
No dobra. Zacznijmy.
1.Miejsce
?GETTYSBURG? z 1993 w reżyserii Ronalda F. Maxwella.
Jak można dowiedzieć się z czołówki, oparty na opowiadaniu Michaela Shaara ?The Killer Angels?. Opowiada o jednej z najważniejszych bitew wojny secesyjnej a epicki rozmach z jakim film jest zrealizowany, wzbudza największy szacunek i stawia go na piedestale. Tu nie radzieckie wojsko, ale tysiące entuzjastów z grup rekonstrukcji historycznych, odgrywa mordercze sceny trzydniowej bitwy. Co ciekawe intensywne i epickie sceny walki, przerywane są długimi fragmentami nocnymi, kiedy walki ustają a kamera śledzi generałów i oficerów obu stron, w roli których występuje cała śmietanka amerykańskich aktorów (nie mylić z celebrytami). Efekt jest kojący i niezwykle ciekawy, choć przeciętne dziecko neostrady zapewne ziewnie z pięć razy i przewinie bądź odpali CoDa, MoHa lub innego ?szutera?.
Niemniej jednak jest w tym filmie scena, która jest wzorcową dla wszystkich przyszłych scen batalistycznych. Szarża Pickett?a. Właściwie w tych słowach zawiera się wszystko. Dla mnie widok maszerujących przez pola oddziałów, rozwiniętych do ataku, ukazanych przez kamerę unoszącą się nad nimi lub chwilę potem ?stojącą? pośród ich szeregów jest wszystkim tym, czym batalistyka być powinna. Zero efektów komputerowych. Jedynie rozmach. Marsz i prezentacja rynsztunku, barw i szyków ? a potem tylko huk, ogień i rzeź. W starym ?niekrwawym? stylu. Esencja! Najlepsza scena najlepszego filmu.
Tutaj rozbita na kilku częściach, gdyż cała jest zbyt długa.
Kiedyś miałem w ulubionych tą samą wersję ale bez tych czołówek. Niestety pisząc te słowa odkryłem, iż zniknęły. Być może autor je usunął.
I jeszcze ta wersja, skrócona, obcięta i zmontowana pod muzykę ? posłuchajcie jej słów.
Aby nie było, że film jedną sceną tylko stoi, ot następna. Walki na Little Round Top gdzie 20sty Regiment Maine , którym dowodzi Joshua Chamberlain, ściera się z Konfederatami, broniąc lewego skrzydła całych wojsk Unii. Wymiana ognia i szarża na bagnety. Cudo!
A tu filmik.
(znów znalezione w ostatniej chwili)
A trzecia scena. No cóż. To cały pierwszy dzień walk, gdy spieszona kawaleria generała Johna Buforda odpiera ataki nadciągającej forpoczty armii Północnej Virgini generała Lee, niejako wciągając południowców w walkę na własnych warunkach, wyczekując jednocześnie nadciągnięcia Armii Potomacu generała Meade?a.
I filmik.
2. Miejsce
?A BRIDGE TOO FAR? z 1977 w reżyserii Richarda Attenborough i oparty na, poniekąd równie dobrej, książce Corneliusa Ryana o tym samym tytule.
I tutaj trafiły się najbardziej majestatyczne sceny batalistyczne o rozmachu rzadko widzianym. Najbardziej pamiętną jest każda ta, dotycząca desantu spadochronowego. Mógłbym patrzeć chłonąc każdą kolejną wciąż na nowo. Niby tylko spadochrony na niebie. A jednak jest w tym kwintesencja batalistycznej rozkoszy. Nie ma już nigdzie indziej takiej sceny.
Dlatego warto ją obejrzeć.
Kolejną niesamowita sceną jest początek ataku XXX Korpusu. Najpierw niesamowity ostrzał artyleryjski, który wędruje ku kamerze, przerywany kadrami pokazującymi strzelających artylerzystów. Nawała ogniowa pełznie aż w końcu pokrywa pozycje niemieckie, dobrze ukryte pośród drzew. Gdy wreszcie się kończy, trzydziesty korpus rusza wzdłuż wąskiej drogi, w początek wyścigu z czasem. Ale pozycje niemieckie nie zostały zniszczone, pomimo tak imponującego i widowiskowego ostrzału. Kolumna zostaje ostrzelana, wywiązuje się krwawa walka, której finał przynoszą samoloty sprzymierzonych (niestety ?nie-historyczne?) efektownie i skutecznie tłamsząc opór.
Oto scena.
Jest jeszcze wiele scen, a samo usłyszenie i zobaczenie Gene Hackman?a w roli generała Sosabowskiego, krzyczącego ?sznur! sznur!?(lub cosik w tym stylu) jest po prostu bezcenne. Tym niemniej, ja wybrałem scenę obrony mostu w Arnhem a także drugą - bojowej przeprawy przez rzekę w Nijmegen bo też zapadła mi bardzo w pamięci.
Oto one.
3. Miejsce
?SAVING PRIVATE RYAN? z 1998 w reżyserii Stevena Spielberga i ze zdjęciami Janusza Kamińskiego.
Film najnowszy z trójki, najbardziej znany i wnoszący wiele nowego do gatunku. Przede wszystkim zaś, zamykający pewien okres w kinie wojennym. Dlatego w pełni zasłużone miejsce na liście.
Każdy zna otwierającą scenę desantu na plaży Omaha. Na wszystkie możliwe sposoby odbiła się ona w kinematografii i przemyśle gier komputerowych. A także w świadomości wszystkich.
Po Szeregowcu Rayanie przestała istnieć stara dobra batalistyka. Sam nie mam nic do niej. Wręcz ją kocham. Ale tylko w starych filmach. Nie widzę możliwości powiedzenia tego samego o filmach z ?porayanowskiej? ery. Nie można dłużej pomijać brutalności i dosłownego ?mięsnego przemiału? wojen. Nie można już dłużej usprawiedliwiać braku krwi, nie oderwanych w wybuchach kończyn (patrz ?We Were Soldiers?), tudzież teatralnych śmierci, najlepiej z monologiem. Ta scena i ten film, jednoznacznie, raz na zawsze, zabiły to stare postrzeganie wojny przez kino. I za to chwała. To właśnie wynosi ten film na trzecie miejsce, ponad ogrom innych pamiętnych tytułów.
A tego linku chyba nie muszę nawet podawać. I nie podam. W zamian Coma - Ocalenie. Każdy i tak znalazł gdzieś link do całej sceny. Tu powinien być wstawiony smajl taki zaczupisty, z wywalonym jęzorem, mrugający okiem. Ale go nie będzie - zostawmy coś wyobraźni.
http://www.youtube.com/watch?v=rYdo3NQ1YmY
Jeśli zaczyna się tak mocnym akcentem, to i koniec powinien być wielki. I taki jest koniec ?szeregowca?. Scena obrony miasta, jakże różna i odwrotna od początkowej, mocno akcentuje koniec filmu.
Oto ta scena.
Ok. Były trzy. A gdzie polskie filmy, bądź te z walkami maszyn w klimatach historycznych bądź fantastyczno-naukowych? Gdzie jest fantasy?
Zmieniłem zdanie i będą w następnym wpisie. Jeśli zdecyduję się go zrobić.
Ale na deser luźne kawałki wyjęte z cyfrowego e-kapelusza.
"cyfrowa batalistyka" Trailer EVE ONLINE. Do dodatku Dominion
A ku pokrzepieniu ducha - skoczny kawałek na koniec.
4 komentarze
Rekomendowane komentarze