opti's corner

W jedynkę zagrywałem się godzinami i wspominam bardzo, bardzo dobrze. Nie wiem jak to możliwe, ale ta gra potrafiła mnie przestraszyć. Przynajmniej w moim (ówczesnym) wieku. W dwójkę nie grałem, bo miałem za słabego kompa, a obecnie przerażają mnie te piksele. A poza tym to z niecierpliwością czekam na Diablo dobrego hack'n'slasha III Ale po tylu latach gry wciąż mi Diablo II imponuje pod względem ceny (swoje wciąż kosztuje! tzn. na allegro sam KLUCZ po 40 zł i aż 31 osób kupiło.. robi wrażenie, a przecież to już 11 lat od premiery!) i właśnie faktu, że wciąż znajdzie się sporo chętnych do pogrania po sieci.

Ja tak samo

Będąc małym szczylem pamiętam jak bardzo bałem schodzić się do katakumb Było tam strasznie ciemno, a u Griswolda/Wiedźmy kupowałem przedmioty powiększające promień światła

No i te koziołki!

Jak grałem pierwszy raz , tak się przeraziłem butchera że przez tydzień w to nie grałem

Pamiętam jak się zagrywałem w pierwsze Diablo na PSX...

Ale obecnie Diablo bym nie odpalił. Mdli mnie na myśl ile godzin straciłem na siekanie maszkar. Mimo to gra wiedzie prym w gatunku. Jeśli miałbym wymienić tytuł, który może mu dorównać, to bez wahania przywołałbym Torchight. I właśnie na drugą odsłonę tejże produkcji czekam bardziej, niż na Diablo III.

straci swój mroczny klimat na rzecz bardziej "cukierkowatego" fantasy

- proszę nie pleść herezji ... klimat jak najbardziej mroczny widać w D3, a jeno gra dostała znacznie więcej kolorów do swojej palety, a mi to jak najbardziej odpowiada bo jednym z głównych powodów, które zniechęciły mnie skutecznie do grania w D2 była zwyczajnie obrzydliwa i monotonna kolorystyka.

Mi w tym speedrunie coś śmierdzi. Przede wszystkim facet na każdym z 16 poziomów dostaje zejście na poziom niżej tuż obok wejścia na poziom wyżej. Mi takie coś zdarzało się przy pojedynczych poziomach i to raz na kilkanaście losowań podziemi - nie na KAŻDYM. Poza tym w połowie robił coś co wyglądało na jakiś cheat ze złotem.

Gra traci klimat po przenosinach w 3D? Cóż - to tylko jeden z popularnych internetowych mitów, w który wierzą jeno malkontenci

N eni O 15 ist

O hoto 40 N offer

Oops, sorry, did I just ruin the mood?

Gra traci klimat po przenosinach w 3D? Cóż - to tylko jeden z popularnych internetowych mitów, w który wierzą jeno malkontenci

Faktem oczywistym jest, że gra traci klimat. Ale też zyskuje nieco inny. Co nie znaczy, że lepszy.

Utrata klimatu po przejsciu do 3d - sprawdzalne w 100% w wypadku lubionych przeze mnie serii.

A u mnie praktycznie w 100% zarejestrowano brak utraty klimatu. Jedyny wyjątek jaki przychodzi mi do głowy to seria Worms - po przejściu w 3D utraciła swoje wewnętrzne "coś", ale tutaj powodu doszukuje się raczej w tym że mechanika rozgrywki także przeniosła się w trzy wymiary, a nie tylko wizualna strona gry (jak przykładowo wspomniane wyżej D3 lub choćby StarCraft 2).

Taki Age of Empires po przejściu w pełne 3D utracił klimat... Według mnie to już nie to samo co kiedyś, choć na utratę klimatu nie przyczyniła się tylko zmiana grafiki, ale w wypadku AoE była to także bzdurna fabuła.

@ opti - no właśnie, może będzie nie na temat, ale w AoE I nie było żadnej fabuły (był tylko tekst do poczytania, całość była często oparta na historii) i tu dużo robiła wyobraźnia. Bardzo mile wspominam chociażby misję o armii słoni Hannibala.

Czasem rzeczywiście przejście w trzeci wymiar powoduję utratę tego "czegoś", ale ja jakoś nie wyobrażam sobie obecnie dużych tytułów w 2D. Trzeba jednak iść z duchem czasu, a nie się cofać. Co innego jakieś fanowskie remaki / spinoffy w 2D itp.

To były piękne czasy ... Szkoda, że nie można teraz nigdzie dostać Hellfire. Jedynka miała w sobie to 'coś'. Dwójka niczym mnie nie rozczarowała, ale była już inna. Inaczej odbierałem jej klimat. Z niecierpliwością oczekuje trójki.

Ja też uwielbiałem (zabijać) "kozłoludzi".

Najbardziej spodobało mi się Diablo II, w które grałem... no, długo, bardzo długo. Moje szacunki krążyłyby wokół 800, a może nawet 900 godzin. Gra, przy której spędziłem najwięcej czasu w życiu (chociaż taki Mass Effect 2 oraz S.T.A.L.K.E.R.: Zew Prypeci zaczynają go doganiać...). Grałem oczywiście w pierwsze Diablo, ale mój błąd polegał na tym, że usiadłem do niego po zagraniu w sequel i choć klimat mnie wręcz pochłonął, to pierwsza część została przeze mnie szybko porzucona, głównie ze względu na dosyć toporny interfejs oraz brak paru przydatnych rozwiązań z sequela.

Trzecią część kupię na bank - druga część StarCrafta umocniła mnie w przekonaniu, że Blizzard potrafi stworzyć sequel na miarę oryginału. Grafika mi nie przeszkadza, a nawet przypadła mi do gustu, chociaż zdaję sobie sprawę, że jestem odosobnionym przypadkiem - maniacy pewnie i tak odpalą tę grę na czarno-białych monitorach (albo wrzucą w monitorze 8-bitową paletę barw ).

Na nowego "Diabła" czekam z utęsknieniem. Mi akurat ta nowa propozycja oprawy wizualnej jak najbardziej odpowiada - widziałem gameplay'e i jestem bardzo pozytywnie nastawiony. Jeśli do tego cała mechanika gry będzie wzorowana na "dwójce" (podział na akty, różne krainy, główni bossowie, "odnawialni" przeciwnicy itd.) to będę naprawdę w niebo wzięty. Skoro Blizzardowi medalowo wyszedł "StarCraft II" (również "cukierkowy 3D) to nie mam powodów by nie wierzyć w analogiczny rezultat w przypadku "Diabełka".

Jeśli chodzi o całą serię, to przyznam, że już dawno nie grałem w żadną część. Najwięcej czasu spędziłem z "dwójką" (wraz z dodatkiem). Kampanię rozegrałem każdą z dostępnych postaci, w tym trzykrotnie ukończyłem grę Czarodziejką oraz Paladynem - tym sposobem udało mi się zasmakować ze wszystkich trzech drzewek umiejętności przytoczonych postaci. Za najgorszą postać, czy raczej za najtrudniej jaką mi się prowadziło, uważam Zabójczynię. Za najlepszą - Czarodziejkę. W pewnym momencie nie było opcji aby jakakolwiek ilość przeciwników zbliżyła się do mojej postaci - paskudy padały jak muchy Podobnie było z bossami - rodzinką Diablo - parę strzałów i leżeli. Nawet tytułowy demon nie zajął mi dłużej niż kilka minut.

Świetna seria, świetna zabawa - bardzo mnie cieszy, że Blizzard kontynuuje swoje dzieło