Wyznania początkującego otaku

O ile dobrze pamiętam, miałem kiedyś napisać posta w stosownym temacie na forum, ale wielokrotne przekładanie terminu doprowadziło do tego, do czego doprowadzić musiało i moje przemyślenia nie ujrzały światła dziennego. Głupio teraz tak wykopywać. Zresztą, wspomniane przemyślenia nie są zbyt treściwe, to i nie warto zaśmiecać FA takim karłowatym postem. A komentarz na blogu zawsze jest mile widziany;)

Ale przejdźmy w końcu do sedna. Największy plus jaki ma ode mnie OVA to odniesienie relacji między postaciami w obu światach. Zdaję sobie oczywiście sprawę, że ta bardziej fantastyczna rzeczywistość nie była wytworem wyobraźni głównej bohaterki, niemniej wydarzenia w świecie BRS odebrałem jako podejście do (chyba już klasycznego) motywu "co się dzieje w umyśle przeciętnej czternastolatki". Przykładowo, sytuacja którą normalne mogłaby wyklarować jedna szczera rozmowa urasta do rangi wielkiego życiowego problemu i wywołuje "śmiertelnie" poważne nieporozumienia. Ładnie pasuje do tego pierwotny koncept, bodajże zawarty w amatorskim trójwymiarowym PV do słynnej piosenki Miku, gdzie

Black Rock Shooter i Dead Master są siostrami

, ale w anime się do tego jednoznacznie nie ustosunkowano. Może czasu było za mało.

Warto jeszcze krótko wspomnieć o stronie dźwiękowej. Po pierwsze seiyuu - Mato i Yomi dostały jedne z najbardziej utalentowanych (i moich ulubionych) VA działających w ostatnich latach, co się chwali. Do tego ending wpadł mi w ucho i dzięki temu wpisowi znowu słucham go sobie w kółko.