Dawno, dawno temu, gdy wasz bard był jeszcze maluczkim niedorostkiem, jego Tata zwykł przywozić z pracy swojego białoczarnego, opartego na Windows 95, laptopka. Wasz protagonista często i chętnie siadał do tatki na kolanach i pod pretekstem przytulenia się prosił o laptopa. A tatuś, miękkie serce, zawsze laptopa dawał i żałował, gdy już się mu syn przy nim rozsiadł. Mały Last odpalał komputerek, klikał na ikonkę i hulaj dusza, piekła nie ma! A co to za ikonka spytacie, drodzy słuchacze? Ahh, nie pamięta już protagonista, antagonista, lub zwijta-go-jak-chceta wasz, ale wie, co ona robiła.

Pobrzękują dwa akordy na gitarze

Odpalała grę piękną, o plecaku odrzutowym w tytule. Panie i panowie, Jetpack!

Ale zanim zaczniemy, prosi wasz bard gorąco o puszczenie odpowiedniej muzyki do tej ballady, oczywiście nuty u Mistrza Jaskra podpatrzone, ale to tej ballady wręcz znakomite. Więc usłyszcie melodie i rozkoszujcie się balladą, ale powoli, bo czas nie płynie za szybko, a popłynie szybciej, jeśli się śpieszyć będziecie. Tak, oto jakże prosta filozofia życiowa tego oto barda.

Jakże wspaniała muzyka! Ale mamy tu ważniejsze rzeczy do omówienia. Jak Jetpack chociażby. Bard się spóźnia , ale proszę, oto on. Na scenie za 3, 2, 1...

Witajcie państwo, bard powiedział, teraz proszę o chwilę uwagi, bo praca Mistrza Lasta, czyli mojej skromnej osoby, zrozumienia wymaga jakże nikłego, ale jednak wymaga go.

Więc klikał nasz protagonista kochany w ikonkę, gdy tylko laptopa tatki do ręki dostał. I tylko w tę ikonkę klikał, bo inne wiodły do złych i podstępnych lochów, zamieszkanych przez tak zwane, tfu tfu, programy biurowe. Pod ikonką, jak już wspomniał, znajdowała się wspaniała gra imieniem Jetpack. Z pozoru prosta gra w 2D. Z pozoru, bo bagno to było straszne. Wciągało w wir zabawy i mało kogo wypuszczało, to podstępne bagno platformówkowe. Bard został wciągnięty. Godzinami siedział w labiryncie, jedynie z odpalanym za pomocą Alta, plecakiem odrzutowym, w przewstrętnym labiryncie. I gdy z niego wyszedł, zebrawszy zielone kuleczki i ominąwszy przeszkody, przechodził do następnego. Oj, jakże trudno go wyciągnąć było, ale rodziciele za pomocą czaru szlabanowego za rękę go chwytali. I dawał wyjść radę. Ale nie, bagno kusiło. Po nocy zakradał się wasz ukochany bard do torebeczki magicznej i zabierał komputerek. Jakież to było ciężkie pudło na małe, wierszokleckie rączki! Ale nie zrażał się, stawiał pudło na stoliku. I klikał. Klikał w ikonę i siedział w labiryncie, czekając, aż za pomocą czara Pasekpodupnius ktoś się nad nim zlituje i sprawiając przy tym niemały ból bardowej rzyci, wyciągnie młodego z bagna.

Gra to niby prymitywna, ale ileż frajdy sprawiała! Mamy tu wiele plansz, a każda coraz trudniejsza. Celem całej gry jest zebranie na każdej labiryntopodobnej planszy wszystkich zielonych kulek. Przeszkadzają nam roboty i kulki, okazjonalnie piły i inne świństwa. My mamy plecak odrzutowy, co zakładając, że nasz protagonista jest cyganem, znaczy, że kasę na plecak podpierniczyliśmy jakiemuś turyście i właśnie dlatego siedzimy w tych labiryntach. No co, lepsza taka moja własna fabuła niż żadna chyba!!! No ale latamy, omijamy, zbieramy, spieprzamy przed fankami biebera, słuchamy linkin parku z płyty cd i znowu latamy. Żeby nie było za łatwo, plecak ma własne paliwo, a jak ono się skończy, to przerąbane. Oczywiście, na każdej planszy są zbiorniki, ale nie dużo, więc nie możemy latać jak Luke Skywalker po marihuanie, raczej jak cygan po dobrym kopie. Taki głupi rasistowski żarcik. Chociaż rasistowski żarcik to by był jak bym zapytał czemu chińczycy mają żółtą skórę. O nie, nie namówicie mnie do powiedzenia, że od sikania pod wiatr, nie ze mną te numery, ja się nie da... a nieważne. No więc tak to mniej więcej ta nasza DOS-owa piękność wygląda! Enjoy playing!

Download

Gra wymaga do uruchomienia DosBOXa, w wersji co najmniej 0.71. W razie problemów, komentujcie a pomogę ^^