Felietony i recenzje - bo warto pisać

Już trzeci Shrek był imo rozczarowujący. Czwartej części nawet nie próbowałem poznać.

Uważam, że Shrek dojrzewając w kolejnych filmach staje się ciągle kimś innym, nowym. Był już przyjacielem, mężem, zięciem, prawie królem, ojcem itd. Ten etap życia przedstawiony w "Shrek Forever" nazwałbym zdradą małżeńską lub jej planowaniem. Jeśli ktoś jest zaskoczony tym stwierdzeniem to niech się przypatrzy analogii do zdrady: jedna chwila zmienia całe życie Shreka, żona nie zna go (nie przyznaje się do niego), wszyscy odwrócili się od ogra (tak jakby udając kogoś innego), on sam natomiast musi na nowo rozkochać się w Fionie (przeprosić i czekać na wybaczenie) aby mógł powrócić do rodziny. To Shrek jest tym innym, który nie jest rozpoznawany przez otoczenie (napiętnowanie, ostracyzm społeczny). W filmie Shrek tak naprawdę opamiętał się w odpowiednim momencie, więc jest to jawna przestroga skierowana ku małżonkom.

Zawsze twierdziłem, że "Shrek" paradoksalnie jest bardziej filmem dla dorosłych niż dla dzieci, chociażby dlatego, że większość maluchów nie zrozumie wielu treści ukrytych w samym i filmie i polskim dubbingu (nawiązania do popkultury, kinematografii polskiej czy obrzędowości).

Uprzedzając fakty: ten komentarz nie jest żartem.