Doza retrospekcji #2: Crash Bandicoot (NAUGHTY DOG)
Wpis opublikowany przez DrainiaC
1408 wyświetleń
Gra wręcz legendarna. Jedna z pierwszych gier platformowych w 3D w historii. Całkowicie rozwinęła gatunek o mnóstwo nowych idei. Szlagierowy tytuł każdego posiadacza szaraka. Gra, w którą zagrywali się nasi ojcowie, może matki (tych młodych), bądź bracia/siostry, córki/synowie (u tych starszych), a nawet u niektórych babcie albo dziadkowie. Gra, dla której seryjnie się zarywało noce, a przed szkołą wstawało wcześniej by odpalić naszego ukochanego Crasha. Rzecz, która wybierało większość wówczas dzieciaków, gdy kuzyn przyjechał to odpalenie PlayStation, a w nim krążek z wypalonymi plikami potrzebnymi do gry w jedną z części Czterema słowami: Gra dla całej rodziny. Ale po kolei...
Crash Bandicoot to produkcja firmy Naughty Dog z listopada 1996r. na PlayStation. Crash Bandicoot to jamraj, który został wyewoluowany przez złego charaktera serii - Doktora Neo Cortexa (Neo Cortex M.D. : D), gość, który jest mały, jego kolor skóry to głęboko żółty, na czole ma wyrytą literę 'N', a na dodatek pechowiec. Cortex zmienia cechy charakteru i sprawności wybranych przez niego zwierząt w celu - a jakże - zapanowania nad światem. W tym zadaniu miał zamyśle pomóc Crash, który jako pierwszy poddał się skutkom od promieniowania Evolvo-Raya (urządzenie do ewoluowania zwierząt). Jak to zwykle bywa w pierwszakach, coś się knoci. Jamraj wykorzystuję chwilę nieuwagi Cortexa i ucieka z jego zamku. Jednak nadaje sobie cel uratowania innej jamrajki? Tawny. Podobnie jak w przypadku omawianego wcześniej Spyro'a danych o biografii bohaterów, czy większych zarysów fabuły tu brakuje.
Gra od początku do końca była całkowitą platformówką z danych i płyty. Gracz więc musiał biec przez prostą planszę, skakać kiedy potrzeba, a także pokonywać wiele rodzajów przeciwników. Jego jedyną bronią był tzw. wirek, czyli prościej mówiąc - kręcenie się wokół własnej osi. Oczywiście z coraz to nowszymi częściami gry, możliwości gracza się zwiększały, o czym powiem omawiając po krótce każdą część.
Większość części miała tak zwany Warp, czyli miejsce, w którym wybieraliśmy poziom. Po zwyciężeniu jednego otwierał nam się portal do kolejnego. Poziomy były umieszczane w światach: tu na jednej z trzech wysp Cortexa. Co jakiś czas, gracz musiał się wystawić na wyzwanie cięższe - walka z bossem. Byli to jedni ze sług Cortexa, których można było pokonać jakimś z cwanych pomysłów i powtórzyć czynność kilkakrotnie, bo każdy z przeciwników miał kilka punktów życia.
Oczywiście jak jesteśmy już przy życiu to ten bohater mógł mieć maksymalnie 99. Za każde 100 zebranych jabłek porozrzucanych po planszy ilość życia wzrastała o 1.
Po ogromnym sukcesie jaki odniosła 1 część gry, Naughty Dog wzięło się mocno do roboty. Już na gwiazdkę następnego roku gracze otrzymali 2 część zatytułowaną Cortex Strikes Back. Czyli prościej, po polsku - Cortex powraca! Tak więc wiele się nie zmieniło. Dalej przemierzamy poziomy w celu pokonania Cortexa. Z większych zmian należy wymienić: gracz teraz otrzymał możliwość wślizgu, gracz w każdej planszy musiał odnaleźć różowy kryształ - Power Crystal. Gruntowne zmiany zaszły teraz w Warpie, teraz z dopiskiem Room, czyli... Warp Room xD. Ten był podzielony na tą samą liczbę poziomów - 5 +boss po każdym Roomie. Samych Warp Roomów jest 5 (i 1 dodatkowy, jednak nie ma w nich Power Crystalów), więc po skomplikowanych obliczeniach w kalkulatorze Windowsa dałem radę wywnioskować, że przed graczem do zdobycia jest 25 kryształów!!!
Druga część po raz kolejny otrzymała świetne noty i dobre wyniki sprzedaży, tak więc NG ponownie wydało kolejną część na gwiazdkę rok później. Gra z podtytułem Warped okazała się prawdziwym fenomenem. Różnorodność poziomów, świetna muzyka i grafika, ciekawa fabuła... Fabuła... Akcja rozgrywa się niedługo po zakończeniu CSB, kiedy to
meteoryt z bazą Cortexa rozbija się o starożytną świątynię
. Ze światyni zostaje uwolniony zły duch Uka Uka. Ten poprzez groźbę nakazuje Cortexowi posłuszność, a także przedstawia mu swojego starego przyjaciela - Doktora N.Tropy'ego. Za sprawą tego i jego maszyny Time Twistera Cortex próbuje odnaleźć kolejne Power Crystal poukrywane w różnych wymiarach. Oczywiście, by było co robić, to Crash z pomocą siostry Coco również chce odnaleźć kryształki. Ważniejszą nowością jest możliwość w określonych poziomach sterowanie motorem/Purą (takim motorkiem też - tygryskiem).
Kolejna część to Crash Team Racing wydana w 1999r. przez NG. Gra całkowicie zmieniła koncept. Na planetę Ziemię przybył ufolud Nitrous Oxide, najlepszy rajdowiec we wszechświecie i zakłada się z ekipą Crasha i Cortexa. Jeśli go pokonają to odlatuje z planety. Jednak jeśli to Oxide wygra cały turniej, to zamieni Ziemię w jedno wielkie wysypisko śmieci. Oczywiście turniej wyścigowy. I tak wszyscy dotychczasowi bohaterowie są upchani do gokartów, w których walczą o trofea w każdym wyścigu. W sumie co do struktury gry to się ona nie zmieniła. Dalej mamy Warp Room, tym razem podzielony po 4 wyścigi na 4 światy (+bonusowe). Dochodzą jeszcze wyścigi z bossem po każdym świecie. Bossami są postacie również wcześniej znane z serii, a wręcz będące kiedyś bossem. Jest jednak mała różnica - otóż zamiast Power Crystalsów zdobywamy puchary.
Co do samych wyścigów, no jak to wyścigi... Jest trasa, jest drift, no ale są jeszcze przeszkadzajki bądź wspomagacze np. dopalacze (hmmm xD), rakiety samonaprawadzające. Gra pomimo zmiany konceptu uzyskała świetne oceny...
Była to ostatnia część od świetnego studia Naughty Dog. Studio to jest autorem świetnej również innej platformówki na PS2 - Jak, a także jednego z najważniejszych tytułów PS3 - Uncharted. W niedalekiej przyszłości omówię resztę tytułów z tej serii, juz od innych twórców. Warto wspomnieć, że wszystkie te gry są dostępne na PlayStation Store, więc warto wydać trochę pieniędzy na odświeżenie tak świetnej serii...
Wszystkie daty wydań gier to daty europejskie.
pa. Kopiowanie i rozpowszechnianie bez mojej wiedzy i zgody zabronione!
1 komentarz
Rekomendowane komentarze