(Survival) Gaming

Legion wycięty?!?! Toż to bluźnierstwo!!!!

ME2 jest słabe, a przynajmniej słabsze od 1.

Muszę się z tobą zgodzić. Przed premierą ME2 był taki hype, że tym większy zawód sprawiła mi sama gra. Gdy grałem za pierwszym razem, to co chwilę miałem ochotę krzyknąć: "ugh...! Po co tak zrobili?!". Sam główny wątek mi się w miarę podoba, ale trzeba przyznać, że jest za krótki. Głównych misji jest chyba 6, włącznie z prologiem i zakończeniem. Dużych misji dodatkowych (związanych z towarzyszami) jest 20 plus 2 z DLC (dobrze liczę?). Przez to ma się wrażenie, że tylko lata się po kosmosie bez celu. Tu poszukam tego gościa, tam znajdę coś dla innego - a niby tak znikają kolonie i w ogóle kryzys.

Innym kiepskim elementem są lokacje, których jest za dużo. Mam na myśli zamieszkane planety, miasta itd. W pierwszej części taką lokacją, do której się wracało była Cytadela. I było czuć, że to kulturowe centrum świata gry. A w ME2? Przed premierą mówiono tyle o tej stacji Omega. A w grze to jest praktycznie tylko klub Zaświaty i dwa korytarze na krzyż. To samo dotyczy innych miast, które odwiedzamy.

Również świat w ME2 wydał mi się nieco nudny. Wiadomo, pierwsza część jest najbardziej fascynująca, bo jest czymś nowym. Ale twórcy mogliby się bardziej postarać, by rozbudować świat w części drugiej. Tymczasem większość wpisów w Kodeksie jest skopiowana z poprzedniej gry, pojawia się jedna nowa rasa inteligentna (vorche), jeden nowy gatunek "potworów" (nie pamiętam nazwy), który w dodatku wygląda na efekt burzy mózgów w stylu: "uch, fajnie byłoby dać Raknii, no ale nie bardzo pasuje... - Hej, a może zróbmy po prostu jakieś nowe robale?! - Tak, to świetny pomysł!" Jasne, pojawia się parę nowych rzeczy, ale zdecydowanie za mało.

No i - czy tylko ja zawiodłem się na tym, jak wyglądają Systemy Terminusa? W ME1 były opisywane jako miejsce, gdzie mnóstwo pomniejszych, agresywnych ras prowadzi wojny bądź nielegalne interesy. A gdy tam faktycznie przybywamy, nie ma tam w zasadzie niczego, czego byśmy już nie widzieli. Nawet piratów się nie spotyka.

Drzewka umiejętności są rzeczywiście zbyt małe. Ciułanie punktów w pierwszej części też niekoniecznie było najlepszym rozwiązaniem (pistolety poziom 7 - +1% do obrażeń - juhu!), ale druga część to inna skrajność. Bardziej jeszcze niż drzewka nie spodobało mi się to, że poziomy zyskuje się w zasadzie tylko po głównych misjach (za dodatkowe zadania dostaje się tak mało XP, że cały system punktów doświadczenia to w zasadzie ściema) i że jest limit 30 poziomów (który osiągnąłem stosunkowo wcześnie, choć zapewne to przez import postaci z "jedynki").

Co jeszcze mnie zdenerwowało? Bardzo mały wybór broni (pancerzy też, chociaż spodobał mi się pomysł z kupowaniem ich części). Zmiana charakteru Liary (nigdy nie byłem jej wielkim fanem, ba! nienawidziłem jej postaci w pierwszej części, ale taka przemiana jest jakoś mało prawdopodobna, nawet w obliczu dramatycznych wydarzeń).

Magazynki. Przed premierą myślałem, że będzie się z nich korzystać jedynie, gdy przegrzeje się broń, a my nie mamy czasu, by czekać - to byłoby dobre rozwiązanie. Nawiasem mówiąc: technologia gethów, którą pozyskali ludzie? Doprawdy nie mogli na to wpaść sami? Ha, to było dobre.

Jak widać, wiele rzeczy mi się w Mass Effect 2 nie spodobało. Jedyna rzecz, co do której się z tobą nie zgodzę, to jakość postaci. Bo ja przykładowo bardzo polubiłem postać Mirandy; Grunt czy Jacob też mogą być (choć mówiąc o tym pierwszym, często niechcący nazywam go Wrex). Z kolei Samara jest okropna (już wolę Morinth, choć to może dziwne), a Garrus był strasznie nudny (http://tnij.org/garrus). Ogólnie postacie z ME2 były według mnie lepsze zarówno od tych z pierwszej części, jak i Dragon Age'a. To zapewne kwestia gustu.

Muszę jednak przyznać, że gra bardziej mi się podobała, gdy grałem drugi raz. Jak się przyzwyczai, to wszystko jest OK. Wciąż jednak mam nadzieję, że ME3 będzie lepsze. Czuję, że pod wieloma względami będzie powrotem do korzeni - tak, jak to wygląda w wielu trylogiach. Jak, em, w "Indianie Jonesie", na ten przykład.

Powiedz mi szczerze, rozmawiałeś z Thanem i Legionem? Dużo? Jeśli tak, to kompletnie nie rozumiem, dlaczego Cię nie zainteresowali. To fenomenalne postacie. Geth mówi nawet bardzo wiele o heretykach i Żniwiarzach, uzupełnia historię z jedynki. Jedna z najciekawszych postaci.

Co do fabuły... Piszę to setny raz, ale co tam - w jedynce był plot driven, w dwójce character driven. Jeśli na to zwrócisz uwagę, a owy sposób podawania opowieści ci się podoba, to fabuła jest przynajmniej bardzo dobra.

Co do tego, na co wszyscy narzekają, czyli okrojone RPG... Przecież twórcy sami mówili, że to erpeg z krwi i kości nie będzie. Najlepiej to określił BioWare:

Jeśli zdefiniujesz RPG-a jako grę, w której dobierasz sprzęt dla swojej postaci wybierając z setek różnych przedmiotów i spędzasz godziny grzebiąc w jej statystykach, to Mass Effect 2 nie jest jedną z nich. [?] W ME2 skupiliśmy się nad tym, co kochamy w grach RPG: eksploracji świata; intensywnej walce; głębokiej, nieliniowej historii, na którą wpływ mają działania gracza i bogatym możliwościom modyfikowania zbroi, broni i wyglądu postaci. [?] Otrzymaliśmy wiele pozytywnych odpowiedzi na takie podejście i będziemy je kontynuować w Mass Effect 3

Powiedz mi szczerze, rozmawiałeś z Thanem i Legionem? Dużo? Jeśli tak, to kompletnie nie rozumiem, dlaczego Cię nie zainteresowali. To fenomenalne postacie. Geth mówi nawet bardzo wiele o heretykach i Żniwiarzach, uzupełnia historię z jedynki. Jedna z najciekawszych postaci.

Thane może być interesujący, ponieważ jest reprezentantem nowej rasy, i stanowi źródło informacji na jej temat. Co do osobistej historii Thane'a, przerabiane było to wiele razy w wielu mediach, m.in. filmach. Super asasyn czy inny zabójca zaniedbujący syna/córkę przez swoją pracę itd.

Legion zbyt późno pojawia się żeby sensownie z nim pogadać. Może rzeczywiście sprawdza się jako źródło informacji, ale jako postać jako taka nie porwał mnie, choć wiem, że wielu się spodobał.

Co do fabuły... Piszę to setny raz, ale co tam - w jedynce był plot driven, w dwójce character driven. Jeśli na to zwrócisz uwagę, a owy sposób podawania opowieści ci się podoba, to fabuła jest przynajmniej bardzo dobra.

Nie zmienia to faktu, że jeśli ktoś grałby w jedynkę i od razu przeszedłby do trójki, nie straciłby absolutnie NIC z fabuły trylogii, ponieważ ta nie rusza się z miejsca nawet o centymetr. Jako spin-off można byłoby na to przymknąć oko, ale jako integralna część trylogii? Niewybaczalne.

Nie wspomniałem we wpisie o strukturze fabularnej. 12(jeśli liczysz DLC) krótkich, choć niezłych, nie związanych z niczym wątków pobocznych połączonych wątkiem głównym cienkim jak [beeep] węża. To jest fabuła ME2 panie i panowie, ni mniej ni więcej. Porażka.