Steam to zło - nie wiem jak dla innych, ale dla mnie to samo utrapienie. Po prostu nie dogaduję się z tym programem. Dlaczego?
Steama poznałem przy zakupie Empire: Total War. Wszystko byłoby fajnie, gdyby nie to, że ów program dramatycznie opóźniał czas od końca instalacji, do rozpoczęcia pierwszej rozgrywki. Ja rozumiem, chcą za wszelką cenę wcisnąć nowy produkt, dzięki któremu ludzie będą kupować gry drogą elektroniczną, oglądać trailery (zupełnie jakby YouTube nie istniało), albo dostawać no
Wigilijny standard numer dwa: Wesołych Świąt. I tak to wszystko wali po oczach tandetą, ale co tam. Tradycja, to tradycja.
Skoro o tradycjach mowa, idę grać w CoD4, Winter Crash nareszcie jest dostępne.
Cudownie - ostatnio wysyp dobrych gier dołączanych do CDA, w które od dawna chciałem zagrać (Silent Hunter 4, Rainbow Six: Vegas 2, S.T.A.L.K.E.R, Saints Row 2 i masa innych). Zbliżają się Święta. Też cudownie. Trochę wolnego, barszcz, karp, choinka i różne takie. A co w tym wszystkim jest najgorsze? Że nie będę mógł sobie w spokoju ukończyć rozpoczętej kampanii w RS:V2 (pierwszą cześć ukończyłem kilka dni przed pojawieniem się w kioskach CDA z drugą częścią). Nie poznam tajemnic Afryki i lokaln
Każdy ma swoje ulubione tytuły, do których wraca z sentymentem: mogą to być filmy, piosenki, książki, bądź też gry komputerowe. Często leżą zakurzone gdzieś na półce, gdyż jest mnóstwo innych rzeczy, które walczą o naszą uwagę, ale zdarza się, że jakiś impuls zmotywuje nas do tego, by po nie sięgnąć.
Tak było ze mną i pierwszą kupioną przeze mnie grą - Lego Rock Raiders. Jako wielki fan duńskich klocków byłem oczarowany tym, że plastikowe ludziki ożyły na moim monitorze.
Krótkie wprowadzenie:
Muzyka - podstawowy element współczesnej rozrywki. Każdy ma swoje ulubione tytuły, zespoły, być może gra na jakimś instrumencie. Są ludzie, którzy otwarcie deklarują, że ich życie bez muzyki nie byłoby nic warte.
Pragnę zwrócić uwagę na temat, który nie jest tak burzliwie omawiany jak choćby grafika czy fabuła, choć jest równie istotny. Chodzi właśnie o podkład muzyczny. Czy wyobrażacie sobie jakikolwiek film, jakąkolwiek współczesną grę bez ścieżki dźwiękowej? Przecież to ona, obok obrazów na
Trudno znaleźć kogoś, kto nie słyszał o pojedynku Wasilija Zajcewa z majorem Erwinem Königiem (lub pułkownikiem Heinzem Thorwaldem - zależy od źródła), obronie Stalingradu, o Mosinie z lunetą ("Wszystko produkcji radzieckiej!") i ogólnie o najlepszym snajperze w tej galaktyce.
Gdzie poznajemy Zajcewa? Najczęściej przed telewizorem, oglądając Polsat, TVN lub swoje DVD, gdyż francuski reżyser Jean-Jacques Annaud postanowił przedstawić snajpera zza Uralu światu. Ewentualnie można też sięgnąć po ks
Po niemal każdej masakrze z użyciem broni palnej, stacje telewizyjne zapraszają grupę ekspertów, którzy wypowiadają się na dany temat. Zaczyna się od tego, jak wielka to tragedia, co czują rodziny ofiar itp. Później rozmowa schodzi na inny tor: co kierowało tym młodym człowiekiem? Dlaczego wyciągnął broń w miejscu publicznym i zaczął strzelać do innych? Nie inaczej było w przypadku ostatniej masakry, w Norwegii. Podobno pewien redaktor, bodajże z TVN24 wspomniał, że norweski zamachowiec grał w t
Japończycy aż do połowy XIX wieku prowadzili politykę izolacjonizmu ? chronili w ten sposób swoją kulturę przed silnymi wpływami kultury i religii pochodzenia z europejskiego oraz amerykańskiego. Nie chcieli skończyć jak ich sąsiedzi przez morze, Chińczycy ? Państwo Środka w owym czasie było podzielone jak tort przez mocarstwa europejskie, Stany Zjednoczone i właśnie Japonię. Obecnie Kraj Kwitnącej Wiśni jest otwarty na świat i przybyszów z innych krain. Czyżby Japończycy już nie bali się, że ?b
Coraz bardziej denerwują mnie gadki smarkaczy wychowanych na Counter-Strike'u i Call of Duty. Nie żebym miał coś do samych tytułów - sam jestem wiernym fanem tego drugiego - ale teksty typu "Eee, gdybym pojechał do Iraku to bym tam wszystkich Arabów rozwalił", albo "Jakbym żył podczas II wojny, to bym wystrzelał wszystkich Niemców których bym zobaczył". Mnie osobiście takie teksty osłabiają. To, że ktoś dobrze radzi sobie w trybie multi z innymi graczami nie oznacza przecież, że na prawdziwym po
W ubiegłym roku miałem przyjemność zwiedzać "słoneczną" Brytanię (w sumie byłem tam podczas największych czerwcowych upałów), konkretnie Londyn. Poza Big Benem, Tower Bridge, śmierdzącą Tamizą i protestem przeciw wojnie w Afganistanie przed Parlamentem, moją uwagę przykuły reklamy czegoś, co w Polsce uznawane jest za zło całego świata, czyli gier. W londyńskim metrze praktycznie z co drugiego (w skrajnych przypadkach z co trzeciego) billboardu mierzył do mnie gość z dwururką na czerwonym tle - t
W kinach coraz więcej filmów można obejrzeć w technologii 3D. Pierwszy raz zetknąłem się z czymś takim dobrych kilka lat temu, na filmach "Podwodny las" i "Galapagos", prezentowanych w kinie IMAX. Wtedy byłem oczarowany tego typu projekcją. Nie myślałem jednak, że jakiś czas późnej dojdzie wręcz do nadużywania trójwymiarowości: przy większości tytułów, które mam okazję zobaczyć, widnieje symbol "3D". W niektórych produkcjach to się sprawdza (bo któż nie marzył o znalezieniu się choć na chwilę we
Bloga zakładam po raz trzeci, mam nadzieję, że tym razem uda mi się wreszcie tworzyć go dłużej niż kilka tygodni. Opublikuję wpisy z mojego poprzedniego konta, które moim zdaniem są warte uwagi i zyskały pozytywne opinie. Liczę na to, że userzy strony cdaction.pl będą mnie wspierać w moim przedsięwzięciu poprzez liczne odwiedziny i komentarze. Życzcie mi szczęścia!
