Wracam do regularnego blogowania. Dzisiaj wybaczcie jeszcze spadek formy spowodowany przerwą? Niemniej dawno nie było tekstu ?społecznego?, prawda? Czas więc to zmienić? Inspiracją dla tego (mam nadzieję) dość nietypowego tematu jest parę ciekawych rzeczy, które dane mi było podczas pobytu za granicą czytywać zarówno w prasie jak i Internecie. Nie o kryptoreklamę tu jednak chodzi, więc czas przejść już na właściwy tor, tym zaś będzie? ?miłość? za pieniądze i pewien pomysł niemieckich władz na
Nie ma książek moralnych i niemoralnych. Są książki napisane dobrze lub źle. Nic więcej? Tym stwierdzeniem, zawartym w zbiorze aforyzmów na pierwszej stronie, otwiera Oscar Wilde swą najsłynniejszą, a zarazem jedyną powieść, do tego jedną z najlepszych książek, jakie dane mi było czytać. Autor ten był uznawany za jednego z najwybitniejszych dramatopisarzy irlandzkich, a ?Portret Doriana Graya? jest ledwie wyjątkiem, odskocznią. Ciekawe co autor sądził o swoim dziele: czy zaliczał je do grupy
Osobiście nudzi mnie nadawanie tytułów najlepszych dzieł wszech czasów, jednak dziś będę musiał zrobić wyjątek. Powód jest bardzo prosty, oto bowiem kolejne już filmowe wspomnienie dotyczy produkcji, którą po prostu trzeba nazwać najlepszą z gatunku. Chciałbym wam opowiedzieć, o jednym z najlepszych filmów sensacyjnych w historii ? ?Gorączce? autorstwa Michaela Manna. Co stanowi o sile tego obrazu? Może znakomity duet aktorski Al Pacino i Robert de Niro, tym razem po przeciwnych stronach barykad
Chcąc dostać się do kina byłem zmuszony przedreptać po kilku kilometrach chodnika z betonowej kostki. Stolica Dolnego Śląska jaśniała blaskiem węgla i choć było widać, że to nie Las Vegas to jednak Polak człowiek mniej wymagający ? wystarczyło ominąć, aż nazbyt noszące w sobie socjalistycznego ducha ulice i można było się nawet parę razy zachwycić. Odra płynęła wartkim nurtem, w dole ktoś tam próbował sobie rejs kajakiem za darmo zafundować (czyżby policja przymknęła na to oko, gdyby przedstawic
Wszystko Ci dam, tylko padnij i złóż mi pokłon. Dam Ci ziemię, byś czynił ją sobie poddaną, bo świat należy do Ciebie człowieku. Twórz własne zasady i obalaj prawa stanowione przez innych, ty jeden jesteś najważniejszy, a najwyższą wartością twoje szczęście. Baw się, korzystaj z życia i całuj statuę wolności, gdy po nocnych koszmarach obudzisz się i zobaczysz światło Ameryki. To kraj wielkich perspektyw, państwo idealne nie lubi jednak słabeuszy, którzy staną w szeregu. Docenia tylko tych traktu
Ten nowy dodatek do Cywilizacji V to okrutny złośliwiec, który swoje wady ukrywa bardzo głęboko. Mimo to jest ich tyle, by poświęcić im cały tekst? Tak jak poprzednie dwa artykuły z serii "Dlaczego...?", tak i ten nie jest recenzją - prędzej kolejnym felietonem. Jego celem jest wyłącznie uwypuklenie wad tytułowego rozszerzenia do Cywilizacji V, a informacje na temat wprowadzonych nowinek pojawią się ledwie mimochodem. Gra nie doczeka się klasycznej recenzji blogowej, gdyż takowa trafiła na stro
Na wspomnienie #20 była kwadrologia Aliena, teraz kolejna "rocznica", więc czas na kolejny wpis nie skupiający się na jednym filmie, ale całej serii - trylogii Matrix. Myśleliście kiedyś o całym tym świecie na poważnie? Może faktycznie ktoś nas robi w ch? bambuko i wszystko, a to co nas otacza jest tylko sztucznie wygenerowaną rzeczywistością. Natomiast prawdziwy świat, gdzieś tam sobie dogorywa i pewne osoby pragną go zniszczyć, żeby nie wydało się, że otacza nas tylko iluzja. Iluzję tę w filmi
Sięgać po literaturę z gatunku fantasy i nie uznawać polskich zasłużonych twórców, to jak przypisywać zwycięstwo w Bitwie o Anglię wyłącznie Brytyjczykom. Śmiem twierdzić, że Sapkowski miał porównywalny wpływ na polskie piśmiennictwo fantastyczne, co Tolkien na prozę angielską. Wyolbrzymienie? Nie sądzę - to drugi najczęściej tłumaczony pisarz z Polski, najwyższy stopień podium zajmuje Stanisław Lem. Tekst który macie przed oczami nie powstał, by przybliżyć biografię wspomnianego autora, a w ce
12 lat kazał nam czekać Blizzard na Starcrafta 2. Również 12 lat czekaliśmy na oznaczoną trójką część Diablo. Dlaczego o tym piszę w przypadku recenzji Uniwersytetu Potwornego? Od premiery kultowej animacji Potwory i Spółka minęło 12 lat, nim dane nam było zobaczyć kontynuację, a właściwie prequel. W odróżnieniu jednak od dwóch legendarnych gier na opisywanej animacji nie ciąży aż tak wielka presja. Wydawałoby się, że wszystko można z marką robić, a i tak klienta zrazić trudno, bo głównie do mło
Już przy okazji tekstu dotyczącego Lotu nad Kukułczym Gniazdem obiecywałem szybki powrót do filmowej twórczości Formana, gdyż jest jeszcze jeden ?film? tego pana, który warto byłoby przybliżyć. Po raz drugi w serii czas na musical, tym razem jednak trochę inny od opisywanego poprzednio Sweeny Todda. O ile bowiem zarówno ekranizacja Tima Burtona, jak i oryginał wykazywały cechy odrealnienia, o tyle ?Hair? zainspirowane jest przez pewną grupę ludzi żyjącą według własnych zasad. Z wyglądu można ich
Zagubione Filmowe Wspomnienie nadrobi się na tydzień, na razie jednak skończyłem To The Moon, przez co chciałbym podzielić się z wami moimi wątpliwościami... Patrząc na tytuł już zapewne wiecie, co będzie głównym tematem tekstu, więc pominę tym razem klasyczny wstęp, by przedstawić założenia niezbędne do lepszego zrozumienia pomysłu na artykuł. Najważniejsza sprawa ? nie znajdziecie tu recenzji, a felieton, próbę zderzenia To The Moon z ideałem. Te osoby, które jeszcze nie miały okazji zapoznać
Miało być Hair, ale będzie następnym razem z prostego powodu. Przypomniało mi się, że tydzień temu wspomnienia nie było i w sobotę wychodzi jedno nadprogramowe. Stwierdziłem zatem, że trzeba dać coś pomiędzy. No i niedługo wspomnienie #25 ? będzie tekst o pewnej filmowej serii, coś jak było z Obcym? Tim Burton ma niezaprzeczalnie pewien charakterystyczny styl robienia filmów, jego dzieła łatwo rozpoznać z daleka. Washington Irving, słynny twórca amerykański z okresu romantyzmu napisał swego cz
Jest o czym pisać, więc trochę się rozpędziłem czego skutkiem jest całe 6 stron A4 i najdłuższa jak dotąd recenzja, jaką dodałem na bloga, więc dopisek "mega" się jej należy. Kolejnych bić rekordu nie planuję, to też było w sumie przypadkowe. Do tego mało jest współcześnie gier, o których można pisać bez końca (nie mówię tu o tylko o ideałach na dychę). Kryzys wiary u fanów studia Relic Entertainment nie powinien dziwić, producent sam dał powody, by w niego zwątpić. Najpierw Dawn of War 2 okazał
Są filmy wielkie, a jednocześnie popularne, o których mimo tego dalej warto pisać. Na temat Lotu Nad Kukułczym Gniazdem w serii tego typu zawsze napisać trzeba, bo chociaż wielu ludzi go zna i ceni to sława ta jest jak najbardziej zasłużona, czego nie można powiedzieć o wszystkich, popularnych filmach. Tak więc w kolejnym już filmowym wspomnieniu nie czas na wygrzebywanie pozycji, których nikt nie zna. Nie czas na odkrywanie nowości, fajnych tylko dlatego, że można zabłysnąć. Ekranizacja powieśc
Uczucie pustki świdruje mi umysł odkąd opuściłem salę kinową. Nie wiem kompletnie jak zacząć, co mam napisać, a co najgorsze nie wiem nawet czy produkcję zmieszać z błotem, czy może pochwalić. Ze Star Trekiem kontakt miałem praktycznie żaden, bo jedyny film z serii który obejrzałem, fanatycy biorą za herezję i twierdzą, że to w ogóle powinno się inaczej nazywać. Postaram się więc oceniać jedynie to, czy omawiana produkcja zasługuje na wyprawę do kina, jeżeli po prostu liczymy na dobry film. Zacz
Właśnie skończyły się reklamy, ostatnie światła przygasły i na śnieżnobiałym ekranie kinowym ukazały się znaczki producentów filmu. Odczułem wielką radość ? oto nareszcie mam te wierutne kłamstwa z głowy, teraz czas na film, wielkie przeżycie artystyczne. Pół godzinki po wydrukowanej na bilecie godzinie wreszcie wybudziłem się ze stanu marazmu, w który popadłem próbując znieczulić swoje gałki oczne na widok wylewającej się na mnie fali komercji. Po chwili jednak uderzyłem się ręką w czoło: no ta
Od filmów z udziałem Supermana odrzucało mnie do tej pory straszliwie, a najbardziej nie mogłem przeboleć tego idiotycznego kostiumu. Jestem zwolennikiem oddzielania komiksów od kina, by oba oferowały dwa odmienne doznania. Z tego powodu bardzo podobały mi się chociażby Batmany od Nolana. Na Supermana początkowo też się wybrać nie zamierzałem, ale ostatecznie obietnice czegoś nowego, co mogłoby przekonać do produkcji również tych, którzy wcześniej narzekali przeważyło. Ustawiłem się w kolejce po
Filmy science fiction zwykle przestrzegają nas przed przyszłością, przed skutkami naszych działań. Przestrogi te są bardzo zróżnicowane: uważajcie na technologię, brońcie się przed zagrożeniem z kosmosu. A co powiecie na ziemię zamienioną w ogromne, niezdatne do zamieszkania wysypisko usypane przez człowieka, najbardziej ekspansywną istotę w znanym nam wszechświecie. Wizję tego rodzaju przedstawia nam WALL-E. Do tego jest piękną opowieścią o miłości między dwoma robotami. Uczucie między blaszany
Metro 2033 przeczytałem już jakiś czas temu, gdy tylko wyszła egranizacja. Szczerze powiedziawszy średnio mi się podobało, dlatego też 2034 odpuściłem. Jednak dość niedawno na sklepowych półkach wylądowało Metro Last Light, które okazało się grą co najmniej bardzo dobrą, co najważniejsze jednak wywołującą tęsknotę. Zatęskniłem znów do papierowej wersji, jednak tym razem zamiast przygód Artema kupiłem ?kontynuację?. Dziś, po zapoznaniu się z oboma książkami Głuchowskiego przybywam, by podzielić s
Wydłużona głowa, szczęka wypełniona okrutnymi zębiskami, łapy i długi ogon oraz charakterystyczny język to cechy rozpoznawcze pewnego bohatera filmowego. Jeżeli dane by nam było żyć w uniwersum Obcego, wtedy ten opis kojarzyłby się głównie z maszyną do zabijania, której nadejście zwykle zwiastowały najpierw czujniki ruchu. W tym coraz głośniejszym ?piiiip? kryła się jednak śmierć. Gdy znaczniki zaczynały wariować było już za późno na cokolwiek, oczywiście zasada ta nie dotyczyła Ellen Ripley, gł
?Jedynie do Gatsby?ego, który dał tytuł tej historii miałem inne podejście ? Gatsby?ego, który reprezentował sobą wszystko, do czego żywię niekłamaną pogardę. Sam Gatsby ostatecznie okazał się w porządku: jedyne, co Gatsby?ego zadręczało, szumowiny płynące w kilwaterze jego marzeń, sprawiło, że przejściowo straciłem zainteresowanie ludzkimi niedowarzonymi smutkami i zdyszanymi egzaltacjami. Gatsby wierzył w zielone światło, w orgiastyczną przyszłość, która rok po roku umyka przed nami. I kiedy s
Dzisiaj drobna modyfikacja tytułu, gdyż zamierzam w 19 filmowym wspomnieniu zawrzeć opisy zarówno książki jak i filmu. Jako, że w kinach już grają nową wersję Wielkiego Gatsby?ego, a mi prawdopodobnie uda się ją wreszcie obejrzeć w weekend postanowiłem wykorzystać bieżące wspomnienie jako swego rodzaju wstęp przed sobotą. Tym razem chciałbym jednak poświęcić więcej miejsca książce, bo o ile film z 1974 uważam za dobry, o tyle książkę F. Scotta Fitzgeralda wprost uwielbiam, a ostatnie wydanie zna
Rozpadło się to THQ na części pierwsze i pozostawiło po sobie kilka tytułów, których zrecenzowanie jest pracą dość żmudną. Jak już mamy wstęp to pół biedy, wystarczy lokomotywę rozpędzić i skończyć, ale najpierw trzeba zacząć od słów: ?Metro Last Light (wstaw dowolny tytuł) powstawało w warunkach iście nieludzkich, a twórcy nieraz bali się, że komornik wyniesie im pół studia zanim skończą robotę i projekt w piach poleci. Czy jednak udało im się pokonać okrutny los i wyszli na powierzchnię z podn
Miałem na dziś coś innego, ciekawszego w planach, ale wczorajsza wizyta na pogotowiu ze złamanym palcem (no dobra, kością) sprawiła, że musiałem sięgnąć po coś z listy rezerwowej? Więzienie powinno przede być dla ludzi szkołą. Kiedy popełnią przestępstwo, wtedy skazywani są na wyrok, całość zaś określa się pięknie jako resocjalizację. Fakt, słowo piękne i bez cienia wątpliwości powinno się dążyć właśnie do sprowadzenia przestępców na dobrą drogę. Tu jednak kończy się teoria, a pojawia zasadnicze
Zanim przejdziecie do tekstu słowo wyjaśnienia. Po pierwsze niektóre problemy zostało celowo wyolbrzymione, po drugie zaś podobne słowa mógłbym napisać praktycznie o każdym innym gatunku, a nawet ? stworzyć tekst całkowicie odwrotny, wielki pean i podpisać się pod nim. Stwierdzenie ?czasami nienawidzę? stało się już dość popularnym tytułem wielu tekstów i stwierdziłem, że sam chętnie podjąłbym się wylania własnych żali na wirtualny papier. Tym razem nie zamierzam jednak nienawidzić gier, a coś,
