UWAGA - tekst zawiera spoilery dotyczące całości gry.
Tekst jest oparty na prawdziwych wydarzeniach - Przeszedłem całą główną fabułę, prawie wszystkie misje poboczne, wziąłem udział we wszystkich pobocznych aktywnościach, które znalazłem.
Poniższe słowa stanowią reprezentację odczuć autora tuż po ukończeniu gry, więc mogą cechować się lekką chaotycznością i brakiem organizacji. Niewykluczone też, że z czasem opinia ta może ulec zmianie.
WSTĘP
O najnowszym dziele Rockstara pow
Powiedziało się A, potem B, potem C, więc wypada skończyć ten alfabet. Na D. Zasadniczo z wydawnictw Tesseract mógłbym poruszyć jeszcze temat Odyssey/Scala, ale powiedzieć o nim można zasadniczo tyle, że zawiera w sobie zbiór wersji live niektórych utworów grupy z ich tourze po Europie, a także DVD z zapisem koncertu o tajemniczej nazwie "Scala" z Londynu. Ogląda i słucha się tego przyjemnie, szczególnie, że na wokalu ponownie mamy Dana Tompkinsa, więc znane już utwory z Altered State mamy okazj
W 2013 roku, po niesamowicie udanym debiucie płyty "One" i skromnym, ale przyjemnym EP "Perspective" oraz kilku zmianach wokalisty w międzyczasie, brytyjski Tesseract wrócił z nowym materiałem w postaci "Altered State". I drogi Panie, wrócił i pozamiatał. Na wstępie powiem od razu, rozwiewając wszelkie wątpliwości - omawiany album w moim odczuciu jest najlepszym muzycznym wydawnictwem tamtego roku oraz jednym z najważniejszych dokonań muzyki metalowej w ogóle. A jest taki z prostego powodu - muz
Postanowiłem pójśc za ciosem i kontynuować recenzje jednego z moich ulubioncych zespołów, których prawie nikt nie słucha. Zainteresowanych dziwną muzyką zapraszam do lektury Gdy spojrzymy z perspektywy czasu na wydarzenia w naszym życiu, z reguły nabierają one nieco innego znaczenia, niż to, które jawiło nam się na początku. Bogatsi w doświadczenia, jesteśmy w stanie spojrzeć na przeszłość z większym spokojem, z większym zrozumieniem. Początkowo absurdalne i niesprawiedliwe rzeczy nabierają
Termin "spokojny metal" brzmi jak oksymoron, ale po dłuższym namyśle jest to najlepsze określenie muzyki tworzonej przez brytyjski zespół Tesseract. Z czegoś takiego nie powinno z wyjść nic dającego się słuchać, ale jakimś sposobem chłopaki przy użyciu tradycyjnych instrumentów tworzą coś nowatorskiego i przełomowego, czego próżno szukać gdziekolwiek indziej. Złożoność, a jednocześnie prostota i elegancja cechują pierwszą, wydaną w roku 2011 płytę omawianego zespołu - "One". I choć nie jest ona
Są takie tytuły, o których wcześniej nic się nie słyszało, a które po całkowicie incydentalnym zainstalowaniu i odpaleniu od razu rozkochują w sobie odbiorcę. Do wypróbowania najnowszego tworu Arrowhead Game Studios (autorów znakomitej skądinąd Magicki i oldschoolowego Gauntlet) namówił mnie młodszy brat - i chwała mu za to. Zacząłem gierczyć i przestać nie mogę. Uwielbiam zapach Wolności? o poranku Siedzę w świecie gier już dosyć długo i jest mi w nim ciepło wygodnie, lecz premierę omawia
Jakiś czas temu, prowadzony potrzebą pieniądza i chęcią skonsolidowania i skompresowania swojej kolekcji gier, sprzedałem większość tytułów na PS3, które uzbierałem na przestrzeni tych pięciu lat posiadania konsoli. Były to głównie rzeczy multiplatformowe (Assassin's Creed, Darksiders, Far Cry 3), do których mogłem spokojnie wrócić kiedy indziej w lepszej jakości na PC, albo takie, które na dłuższą metę okazały się dla mnie po prostu kiepskie i jedynie zbierały kurz na półce (jakieś cuda typu Si
O grach From Software do tej pory słyszałem i nieco czytałem. Dużo dobrego, ale też jawiący się z tych danych obraz kazał mi myśleć, że absolutnie nie są to gry dla mnie, jako że w swoim czasie wolnym raczej wolę skupiać się na rzeczach przyjemnych, a nie frustrujących. Rzekomo pieruńsko wysoki poziom trudności skutecznie sprawiał, że od "Soulsów" trzymałem dotychczas bezpieczny dystans. Konieczność posiadania Games for Windows Live (dziś na szczęście już martwego i zakopanego gdzieś w dole za w
Parę dni temu w końcu, po ponad roku, wielu powrotach i zmianie platformy z PS3 na PS4 udało mi się przejść do końca jedną z największych, najlepiej sprzedających się i najbardziej uznanych gier wszechczasów - Grand Theft Auto V. A potem przeszedłem ją raz jeszcze. Nie od początku jednak, to byłoby samobójstwo, tym bardziej biorąc pod uwagę, ile z reguły czasu zajmuje mi przejście tytułu sandboxowego. Rozpocząłem ponownie w mniej więcej 80% postępu fabularnego z jednego tylko powodu - musiałe
Z serią Heroes of Might and Magic wiążę sporą część swojego dzieciństwa, a także wieku już bardziej dojrzałego. Mam do niej bardzo osobisty stosunek - grałem w każdą część, a największym afektem, podobnie jak większość graczy, darzę trzecią odsłonę. W pełni zasłużenie zresztą, bo gra jest zwyczajnie magiczna - przeczy upływowi czasu, nie starzeje się, niezmiennie zapewnia angażującą i zbliżającą ludzi rozrywkę od dobrych kilkunastu już lat. Nic więc chyba w tym dziwnego, że na wieść o komp
Premiera nowego krążka (a właściwie dwóch) amerykańskiego progresywnometalowego zespołu Periphery odbyła się wczoraj, a już od jakiegoś czasu oficjalny stream funkcjonuje w internecie. Zagraniczne media wydają się albumem zainteresowane, można poczytać wywiady, wrażenia, recenzje, w polskich natomiast znalazłem tylko(!) jeden, dość zresztą skrótowo potrakowany materiał na temat tegoż wydawnictwa. A jest o czym pisać! Dlatego też, jako kilkuletni już słuchacz i wielbiciel dokonań zespołu, pos
Lekcje informatyki w szkole podstawowej, oprócz tego, że nie nauczyły mnie nic nowego w zakresie obsługi komputera, pozwoliły mi odkryć jeden z moich obecnych osobistych klasyków z dzieciństwa. Counter Strike, Duke Nukem, Colin McRae 2 - wszystko ok, ale nie przy nich bawiłem się w pracowni najlepiej. Wróciwszy do tytułu parę dni temu stwierdziłem, że jeśli chodzi o nieskrępowany fun płynący z nieskomplikowanej rozgrywki, nie zestarzał się ani o dzień. Mowa o wydanej przez Virgin Interactive wył
Wpisem tym chciałbym wybudzić swój blog z kilkuletniej śpiączki. Zapewniam, że nic mu nie jest, nadal traktuje o głupotach i zawiera w sobie luźne myśli z przeróżnych kategorii. Dzisiaj jednak będzie o grze, na rozgrzewkę małej, ale jakże radosnej. Zapraszam do lektury. Dlaczego kura przeszła na drugą stronę ulicy? To odwieczne pytanie przewijało się na przestrzeni lat przez wiele akademickich dysput - Einstein twierdził, że to, czy kura przeszła przez ulicę, czy ulica przemieściła się pod
Kupiłem Dragon Age 2. Podoba mi się tak, że aż muszę się tym podzielić ze światem, uzewnętrznić swoje odczucia względem tej niezwykłej produkcji studia Bioware. Spróbuję was przekonać, dlaczego ta gra jest taka... taka... no, zresztą, czytajcie.
Przede wszystkim, niezwykle spodobało mi się to, że kupiwszy ją w sklepie wcześniej, niż zapowiadała oficjalna data premiery (była dostępna kilka dni wcześniej), nie mogłem jej odpalić. Zainstalowałem, ściągnąłem z uśmiechem na twarzy jakieś DLC dzię
Dawno tu nie zaglądałem. Ale to nieważne, ponieważ właśnie nadlatuje epicka lista mojego osobistego TOP 10 najlepszych gier wszechczasów. To gry, które były dla mnie najważniejsze, przy których spędziłem najwięcej czasu bądź też najlepiej zapamiętałem, z różnych względów. Może nie najlepsze gry w ogóle, ale na pewno dla mnie. Tytuły, które odbiły swe piętno na moim życiu!!! No dobra, może bez zbytniej dramatyzacji. Zaczynamy! 10. Pokemon Ruby Stwierdziłem, że listę powinna otworzyć jakaś g
Ta gierka wyskoczyła na mnie niczym przysłowiowy Filip z konopi. Kilka dni temu przeglądałem Playstation Store w poszukiwaniu jakiegoś niewielkiego tytułu, najlepiej w starym, arcade'owym stylu. Po krótkich poszukiwaniach moją uwagę przyciągnęły dwie pozycje: Scott Pilgrim versus the World oraz omawiane Castle Crashers. Po wypróbowaniu dem obu gier i krótkiej konsternacji wybrałem tą drugą. Scott Pilgrim ma dość urokliwą oprawę, przywodzącą na myśl stare gry z automatów i prezentuje ciekawy humo
Gry wolę mieć w postaci fizycznej. Nawet, jeśli pudełko zawiera niewiele więcej poza płytką i kilkoma spiętymi kartkami służącymi za instrukcję, przynajmniej mogę sobie postawić je na półce, aby wraz z resztą mojej kolekcji najzwyczajniej w świecie cieszyło oczy. Do całkiem pokaźnej już biblioteczki gier chciałem ostatnio dołączyć nowego God of Wara, dlatego tym bardziej zasmucił mnie fakt, że ani w empiku, ani w saturnie go nie znalazłem. God of Wara III można było przynajmniej kupić w dniu pre
Gry wideo jak żadne inne medium mogą wpłynąć na odbiorcę. Grając bowiem, nie pozostajemy bierni, a angażujemy się w rozgrywkę, przeżywamy wraz z bohaterami, całkowicie wsiąkamy w wirtualne uniwersum. Twórcy gier doskonale o tym wiedzą i bywa, że sprytnie manipulują naszymi uczuciami, szokując lub zadziwiając czymś całkowicie nieoczekiwanym. Poprzez kreowane przez siebie dzieło mogą nieporównywalnie z choćby kinematografią czy nawet sztuką teatralną przemówić bezpośrednio do gracza i wywołać u n
Moje natręctwo każące mi czytać i oglądać wszystkie możliwe recenzje na temat gry, która mnie aktualnie interesuje, doprowadziło mnie do pewnych wniosków przy okazji grania w Metal Gear Solid: Peace Walker. Otóż niemal wszyscy recenzenci, których artykuły czytałem i których wideorecenzje oglądałem, krytykowali grę za zbyt wysoki poziom trudności niektórych misji. Mowa głównie o starciach z bossami. Według krytyków misji tych nie sposób przejść inaczej, niż z pomocą kolegi posiadającego PSP z grą
Uwaga: poniższa recenzja jest straszliwie długa i wyczerpująca. Czytać na własną odpowiedzialność. Przed lekturą skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą, ulotkę można przeczytać w ramach treningu. Do tej pory konsole przenośne nigdy nie zaskoczyły mnie grą "z prawdziwego zdarzenia". Jeśli porównać chociażby God of Wara na PSP z tymi z "dużych konsol", widać, że jest to gra na dużo mniejszą skalę. Nadal bardzo grywalna i zawierająca wiele znajomych elementów, ale jednak pozostaje w cieniu sw
Ściągnąłem sobie dziś demo najnowszego God of wara na PSP, które do tej pory dostępne było jedynie dla amerykańskich subskrybentów usługi Playstation+ (nie jestem pewien, czy europejskich też). Wcześniej zespoilowałem sobie nieco oglądając pełen walkthrough na youtubie, i wtedy GoS nie zrobił na mnie specjalnie dużego wrażenia. Jednak jako że demo stało się ogólnodostępne, musiałem je wypróbować samemu. I jako fan serii uznałem, że muszę uczynić mu zadość opisując, co o nim myślę. I jak je
Czas powrócić do tematu wyjątkowych soundtracków z gier. Oto ciąg dalszy mojej listy - zapraszam do czytania i słuchania, jednoczesnego, bądź też nie.
Heroes of Might and Magic III
http://www.youtube.com/watch?v=EsYjN4wFw4o&p=4BE0D2058ABFCDC1&playnext=1&index=5
Dla wielu to właśnie ta odsłona serii pozostaje najlepszą po dziś dzień. Osobiście nieco bardziej cenię część piątą, też ze względu na oczywistą przewagę technologiczną, ale jeśli chodzi o kompozycje, szczególnie te, któ
Od około pół roku uczę się grać na gitarze. Piszę "uczę się grać" a nie "gram", bo raczej ciężko to jeszcze nazwać graniem z prawdziwego zdarzenia, ale jednak brzdąkam sobie i nawet mi to wychodzi. Znajduję tabulatury do różnych piosenek i na obecnym etapie raczej łatwo jest mi je opanować. Gitarę elekryczną mam jakąś tanią, firmy o której nigdy nie słyszałem, ale sprawuje się. Szczególną trudność sprawiają mi bardziej skomplikowane riffy i solówki, których nauka zajmuje mi dość dużo czasu i nie
A właściwie Metal Slug. Po angielsku brzmi dużo lepiej, choć i tak zbytnio sensiu nie ma. Z drugiej strony Metal Gear Solid to też absurdalny tytuł, lepiej nawet nie próbować go tłumaczyć... no, ale do rzeczy. Czas poświęcić kilka słów serii gier, która, jakżeby inaczej, zajmuje spory kawałek przestrzeni w moim sercu. Pierwszy raz zetknąłem się z Metal Slugiem dobre dziesięć lat temu, i to nawet nie w Polsce, ale na wakacjach we Włoszech (że też to pamiętam!) i, co tu dużo mówić, sporo żetonów z
Oto kolejna z gier mojego dzieciństwa. Jakimś trafem jako dziecku najbardziej podobały mi się tradycyjnie platformówki, podczas gdy moi koledzy preferowali gry wyścigowe, czy nawet zaczynali już wkraczać w świat strzelanek. Ja natomiast lubiłem przeżywać przygody, kierując poczynaniami sympatycznych, nierzadko bajkowych czy kreskówkowych bohaterów. Dlatego też kiedyś wypatrzyłem i namówiłem rodziców na "kolejną grę". Tym razem padło na Lomaxa. Wtedy bawiłem się przy nim przednio, ale czy dziś w
