W roku pańskim 2016 mamy mnóstwo narzędzi pozwalających na szybkie i wygodne tworzenie gier 3D. Jest Unreal Engine, jest Unity, są i inne rzeczy.
Więc oczywiście zawsze znajdzie się jakiś idiota próbujący odtworzyć silnik Wolfensteina 3D w pascalu czy innym basicu.
Programowanie luźno interesuje mnie od bardzo dawna, choć sukcesów w tym polu nigdy nie odnosiłem. Ot, rozległy program czy dwa w AMOS (wersja darmowa, czyli lekko okrojona i bez kompilowania), wieloletnie dłubanie w QBasi
Na pierwszy ogień nowego sezonu AT poszedł Another World, czyli tytuł niespecjalnie zapomniany i ogólnie doceniony. W przyszłych odcinkach zwiedzimy jednak nieco bardziej, e, dziewicze tereny. Nagrana jest cała gra, aczkolwiek trafiły się dwa nieumyślne zgony, taka jest specyfika AW - bohater ginie często i gęsto.
Seria Wolfenstein jest serią starą i zasłużoną dla gatunku; Wolfenstein 3D był prawdziwym przełomem w gatunku FPS, Return to Castle Wolfenstein zrodził sławne Enemy Territory. Mimo to po porażce sprzed paru lat zwanej po prostu Wolfenstein niektórzy postawili krzyżyk na serii - jak się okazało, bardzo przedwcześnie.
Wszystko zaczęło się w 2009 roku, gdy ze studia Starbreeze urwało się kilku gości odpowiedzialnych m.in. za pierwszego Riddicka. Jako Machinegames trafili oni pod skrzydła m
[tekst pierwotnie opublikowany na hardcore gaming 101]
W końcowych latach dwudziestego wieku małe studio doujinowe zwane SITER SKAIN pracowało nad swoją pierwszą grą, która miała być wydana na całkiem nowej, nowoczesnej platformie - Microsoft Windows.
KAMUI, bo tak nazywała się ta gra, ujrzała światło dzienne w roku 1999, a studio zajęło się pracą nad kolejnym tytułem. Z najróżniejszych powodów jednak premiera gry była wciąż odsuwana w czasie i to wcale niemało - premiera RefleX miała
Okazuje się że czasem jak twórcy klepią jedną serię przez 10 odsłon, wychodzą z tego klepania całkiem zawiłe epopeje. Nie zawsze, bo o fabule Wizardry nie można powiedzieć dużo więcej jak "Werdna jest zły, a potem bóg jest zły i ich zabijacie", ale w przypadku flagowej serii 3DO, Might and Magic, fabuły jest nawet więcej niż w Ultimach.
Ogólnie rzecz biorąc sagę Might and Magic można podzielić na trzy ery, które wcale nieprzypadkowo zbiegają się z wydarzeniami pozagrowymi. Pierwszym etapem
Spoiler spoiler w drugim wpisie poświęconym Trails in the Sky. O ile ostatnim razem starałem się pisać o grze unikając spoilerów oraz nawiązywania do fabuły w ogóle, tak tym razem spróbujemy choć trochę wniknąć w to co tak naprawdę jest jedną z największych zalet gry i zaprezentować najważniejsze wątki fabularne gry - spoilerów zatem będzie od groma i wszystkie będą nieoznaczone.
Jak już napomykałem, wiele elementów fabuły dylogii Trails in the Sky może się wydawać dziecinnych, uproszcz
~wpis przeklejony dla wszystkich 5 osób które jeszcze czytają blogi FA~
W roku pańskim 2004 japońska firma Nihon Falcom, znana z wypuszczania samych dobrych gier - ale tylko w Japonii, wypuściła po wieloletnich opóźnieniach kolejną odsłonę swojej serii Legend of Heroes, zatytułowaną Sora no Kiseki (oficjalnie przełożoną jako Trails in the Sky). Legend of Heroes jest jak na dzisiejsze standardy serią dosłownie starożytną, pierwsza jej odsłona pojawiła się aż w 1989 roku jako spinoff jeszcze
Odkąd tylko pojemność i moc obliczeniowa urządzeń elektronicznych pozwalały, twórcy gier wideo zaczęli kłaść fabułę, czyli siłę napędową (czasem pretekst) gry wprost do kodu. Próby te przyjmowały na początku dość ułomną postać, ot plansza czy dwie na początku gry i ledwo zdanie napisu na końcu.
jakości bardzo różnej
W takich sytuacjach to naprawdę był tylko pretekst dla akcji na który prawie nie zwracało się uwagi i nawet w grach RPG i wielu grach przygodowych to nie fabuł
Patrząc na cliffhangerowe zakończenie niezwykle udanego rebootu serii X-COM wielu być może zastanawiało się - co teraz? XCOM EU był bardzo wiernym remake UFO: Enemy Unknown, więc logicznym krokiem było odświeżenie jego niesławnego mission packa zwanego Terror from the Deep. Firaxis tymczasem zrobił coś niespodziewanego... Pierwszy XCOM: Enemy Unknown przyszedł zdecydowanie znienacka. Po ogólnym zniesmaczeniu potworkiem zwanym Bureau (który - nie oszukujmy się - miał ogromny potencjał, z którego
Japoński cyberpunk jest gatunkiem tyle starym, co na zachodzie (poza wąskim gronem entuzjastów) niedocenionym. Jednym z najbardziej ikonicznych i wpływowych przykładów gier cyberpunkowych jest niezaprzeczalnie wydane w 1992 roku Shin Megami Tensei. Stand tall, and shake the heavens! Shin Megami Tensei I jest w rzeczywistości trzecią grą w serii Megami Tensei (zazwyczaj nazywanej po prostu Megaten), która to seria jest oparta na japońskim, gęsto cyberpunkowym opowiadaniu Digital Devil Story
Pierwszy Cyber Knight był najwyraźniej dostatecznie popularny, aby doczekać się wydanego w 1994 roku sequela. Wydany już wyłącznie na Super Famicom Cyber Knight II kontynuował historię załogi Swordfish - okazało się, że te wszystkie technologie przywiezione przez drużynę najemników z centrum galaktyki, te antyprotony i anihilatory, o kilkakrotnie twardszych i szybszych modułach nie wspominając, poważnie zdestabilizowały sytuację w okolicy Ziemi. Piloci zostali schowani wbrew swej woli w więzieni
RPGi science fiction praktycznie zawsze były w mniejszości, a RPGów, z wielkimi robotami można ze świecą szukać. W zasadzie nasuwają się trzy serie - Xeno[gears/saga/etc.], Super Robot Wars i... Cyber Knight. Mały disclaimer: tekst pierwotnie powstał na blogach ppe, których skrypt jest nieporównywalnie bardziej rozwinięty od tutejszego. Wskutek tych ograniczeń wersja FA posiada mniej screenów, rozwaliła się też część formatowania, a część dotycząca sequela w ogóle się nie zmieściła (wrzucę ją pó
Za siedmioma górami, za siedmioma latami, dawno dawno temu, w czasach Descenta i X-Winga, gdy space simy były jeszcze poważanym gatunkiem, a szczytowym osiągnięciem brązowego realistycznego szutera był Quake... ...było sobie studio Volition Software. Volition powstało z rozpadu Parallax Software, firmy odpowiedzialnej za szanowane, szalone, trójwymiarowe strzelanki Descent, wyróżniające się, jako pierwsze w historii ultraszybkim tempem i stuprocentową swobodą ruchu we wszystkich kierunkach (oraz
Jaki jest rynek gier indie, każdy widzi i nie ma co udawać: tak samo, jak w przypadku pozostałych gier video, 99,9% procent jego zawartości to wtórny szajs. Tak samo jednak jak i tam, od czasu do czasu zdarza się mała perełka, albo i nawet całkiem spora perła. W tym momencie na scenę wchodzi Undertale. Spoiler-free-tale Undertale jest dziełem paroletniej pracy osobnika znanego jako Toby Fox. Do jego wcześniejszych dzieł należy ROM hack Earthbound, a także muzyka do (eugh) Homestuck, a tw
Siedem herosów, losowe walki, czternaście bossów zwykłych, pięć bossów tajnych, Pure Odio. To będzie stało na drodze protagonistów przed ukończeniem finałowego rozdziału LAL. Rozdział ten rozpoczynamy wybranym protagonistą, który przy Końcowej Walce wypowie swoje Ważne Kwestie; w lecpleju wybrałem do tego celu Sundown Kida gdyż jest fajnym gościem, a także, jak pokażą odcinki 3+, jego finałowy skill, Hurricane Shot jest prawdziwą rzeźnią, dosłownie lepszą od każdej innej umiejętności w grze. Skł
Przedostatni rozdział Live A Live jest kompletnie inną parą kaloszy. Przede wszystkim o ile poprzednie epizody były dość przewidywalne fabularnie, to ten zaczyna się sztampowo, ale po pierwszym kwadransie wszystko zaczyna się coraz mocniej wykolejać, na sam koniec całkowicie wykręcając sytuację w pamiętnym zwrocie fabularnym dotyczącym prawdziwej tożsamości Króla Demonów. Arena pod Finał zostaje ustawiona!
Youtube Video ->
Oryginalne wideo
Youtube Video ->
Oryginalne wideo
Os
Dziś na tapetę bierzemy dwa pozostałe początkowe rozdziały LAL. Pierwszy z nich, osadzony w kreskówkowej, wyraźnie inspirowanej Flintsontami wersji czasów prehistorycznych, jest chyba najweselszym rozdziałem w grze. Jaskiniowcy mają napędzane pieszo samochody, komunikują się dymkami z rysunkami, jest mnóstwo slapsticku, fart jokes, goryle cycki i inne rzeczy. Z drugiej strony też bohaterska przygoda młodzieńca zwanego Pogo, kompletnie niespodziewany finalny boss i stuprocentowo pozytywne zakończ
Space simy są dziś już trochę zapomnianym gatunkiem, który dzisiejszemu graczowi kojarzyć się może albo z niedawno odkopanym Elite, albo ze strzelanką pokroju X-Wing albo Freespace. Ale to nie wszystko, co może wycieczka w kosmos oferować... Jakkolwiek zawsze lubiłem tę gałąź gatunku, której szczytowym punktem jest Freespace 2, po dziś dzień daleko bardziej fascynują mnie gry, w których ciągła akcja nie jest centralnym punktem rozgrywki, gry, które wykorzystując pretekst kosmosu do budowania pra
Przyszła wreszcie pora na ostatni wpis w serii, który przedstawi garść najróżniejszych rzeczy, które nie mieszczą się do poprzednich kategorii, albo też o których zapomniałem napisać, albo też hintowałem długo, ale nie zmieściłem, itd. Zbrojownia Tamriel time to get rrrrrrrrrrrrippppe d Pierwszą rzeczą, jaką rzuca się w oczy przy przeglądaniu asortymentu broni dostępnych dla bohatera jest multum materiałów, z jakich mogą być wykonane bronie. Za czasów TES Daggerfall nie było podziału na
Mad Dog i Sundown Kid oraz Oboro-maru przeciw Ode Iou. Rozdział Western LAL jest małym smakołykiem. Świetnie uchwycony klimat spaghetti westernów (w tym motyw muzyczny nawiązujący mocno do The Good, the Bad, and the Ugly) i milion nawiązań do klasyków w imionach postaci i innych smaczkach przemawiają na jego plus. Ponadto relaksujący gameplay - ot uzbierać i pozastawiać pułpaki (lub nie, jak kto woli) i wielki pojedynek dwóch protagonistów przeciw gangowi O. Dio. Bardzo fajna rzecz z małym wybor
Po omówieniu w ramach niniejszego cyklu wszelkich ras, Wszechświata i Aedr, przyszła pora na Daedry! Przynajmniej te co bardziej interesujące. Daedry ogólnie? A zatem tak: Daedry to potomkowie Anu i Padomay, którzy nie poświęcili części swojej mocy dla utworzenia Świata, ale zarazem nie ewakuowali się jak Kool-Aid Magnus i reszta Magna-Ge, profitując z bycia najpotężniejszymi w okolicy i nie mając specjalnych zobowiązań wobec czegokolwiek. Podobnie jak z Aedrami, prawidłowa forma pojedyncza D
Witam witam w nowym odcinku zagrajmy w ciekawostek świata The Elder Scrolls! Dziś czeka nas wycieczka w kierunkach metafizycznych, historycznych i generalnie ogólno-konkretnych. Na początek.. sweet moonsugar Geografia TES: Ale w sumie to jak wygląda Mundus? Ano tak (klikać): Na zewnątrz mamy Anu i Padomay. Pomędzy nimi - Aetherius, Świat Nieśmiertelny, źródło wszelkiej magii i cel kosmicznych wypraw krasnoludów. Wewnątrz Aetherius jest Otchłań, czyli Oblivion, czyli Nic pomiędzy Magią
Witam witam w nowej serii lecplejów. Wchodzimy dziś w klimaty wschodnie - bohaterem tego let's play będzie może mało znany wytwór Squaresoft, Live A Live. LaL jest mocno nietypową pozycją RPG: jest to w zasadzie kompilacja kilku (dokładnie ośmiu) rozdziałów-epizodów, z których każdy jest kompletnie inny, do tego stopnia, że jedyną rzeczą wspólną jest system menu i generalna organizacja walki. Indywidualne rozdziały są dość krótkie, ich długość waha się od 30 minut do może dwóch godzin, co pomaga
Gdzie gra zostaje ukończona. Najpierw jednak drużyna trafia na drugi księżyc Lyramion, gdzie najpotężniejsze zaklęcia zostają zablokowane, a drużyna dostaje ciężki łomot od magicznych golemów.
Jakoś jednak udaje się opanować i zbierane zostają kolejne kryształowe struny niezbędne do otwarcia drogi do finalnego bossa.
Youtube Video ->
Oryginalne wideo
Youtube Video ->
Oryginalne wideo
Youtube Video ->
Oryginalne wideo
Youtube Video ->
Oryginalne wideo
A f
