Gavron88

Po dłuższej niż początkowo zakładałem przerwie (studia, studia, studia, SESJAAA, zmartwychwstanie, studia, studia?), powracam z kolejną nowelką. Przenieśmy się do pięknych czasów średniowiecza, gdzie rycerze w lśniących zbrojach walczyli honorowo dla swoich lenników, ratowali porywane przez różnorakich zbójów czy walczyli z potężnymi ziejącymi ogniem smokami? Albo do czasów gdy chłopi harowali w pocie czoła dla chciwych władców, a ci odwdzięczali się wysokimi podatkami i braniem co piękniejszych kobiet jako niewolnic..? Akcja ?Madan no Ou to Vanadis? (Łucznik i Vanadis) osadzona została w równoległym świecie wzorowanym na średniowiecznej Europie, gdzie różnorakie państwa toczą zbroją lub polityczną walkę o wpływy. Nasz bohater, Tigrevurmud Vorn (dla przyjaciół Tigre), jest pomniejszym szlachcicem królestwa Brune, gdzie posiada niewielkie ziemie na wschodzie kraju, graniczące z niezbyt przyjaznym dla Brune królestwem Zhcted. Gdy ponownie wybucha wojna pomiędzy dwoma królestwami, Tigre zostaje wezwany do wzięcia udziału w kampanii wojennej, której ma przewodzić jedyny syn króla, dla którego ma być to pierwsza wyprawa wojenna. Z tej ?okazji? powołana zostaje potężna dwudziestopięcio tysięczna armia. Udział Tigra w owej liczbie jest symboliczny, gdyż ledwo udaje mu się zgromadzić minimalną liczbę stu wojów. To, wielkość jego ziem oraz fakt że za główną broń używa łuku (uważany w Brune jako broń tchórzy) czyni z niego obiekt drwin ze strony innych, znacznie potężniejszych szlachciców. Atmosfera w obozie jest bardziej niż luźna, gdyż naprzeciwko ich potężnej armii staje zaledwie pięć tysięcy wojowników z Zhcted, dowodzonych przez Eleonorę Viltarię ? jedną z siedmiu Vanadis ? głównych wasali króla. Bitwa jednak przybiera nieoczekiwany obrót gdy Eleonora dokonuje niespodziewanego ataku na główny obóz armii i zabija syna króla. Tigre podczas ataku traci przytomność a armia Brune wpada w panikę po śmierci dowódcy i idzie w rozsypkę. Gdy Tigre dochodzi do siebie w okolicy nie już śladu ani po nieprzyjacielu ani po sojusznikach. Podczas poszukiwań swojego oddziału natrafia na niewielki oddział nieprzyjaciół, w którym na czele dostrzega Vanadis. Nie namyślając się długo postanawia ją zabić, by dać żołnierzom Brune większe szanse na wycofanie się. Próby zastrzelenia Eleonory kończą się jednak niepowodzeniem, gdy obydwie strzały wycelowane w jej głowę zostają przez nią odbite. Doceniając jego umiejętności strzeleckie Eleonora zabiera Tigra do jej siedziby jako jeńca. Jako że Zhcted nie dyskryminuje łuku tak jak w Brune, Tigre staje się obiektem podziwu ze strony wrogich żołnierzy. Dostaje także propozycję by porzucić służbę w Brune i zostać podkomendnym Eleonory. Główny bohater musi wybierać pomiędzy swoim domem a służbą w kraju gdzie doceniają jego umiejętności. W międzyczasie w Brune rozpoczyna się wojna domowa spowodowana śmiercią jedynego następcy tronu i chorobą obecnego Króla. ?Madan no Ou to Vanadis? to powieść z gatunku light novel napisana przez Tsukasę Kawaguchiego i zilustrowanej przez Yoshi?o (tomy 1- i Hinatę Katagiri (od 9) ? seria obecnie liczy 10 tomów. Tak jak bywa w przypadku tego gatunku należy się spodziewać akcji, komedii, dramatu i oczywiście ?nieoczekiwanych zwrotów akcji?. Jako że z założenia gatunek ten skierowany jest do nastolatków, ową historię czyta się szybko, łatwo i przyjemnie ? idealna książka do czytania dla rozluźnienia się pomiędzy poważniejszymi pozycjami książkowymi. Nowelka doczekała się adaptacji zarówno w formie mangi jak i anime. Mangą zajął się Nobuhiko Yanai, a seria posiada już 6 tomików ? ukazuje się od października 2011 roku w magazynie Comic Flapper. Pierwszy sezon anime liczy 13 odcinków, które w japońskiej telewizji ukazywały się od października do grudnia 2014 roku. Reżyserią zajął się Tatsuo Satou. Poniżej znajdziecie opening do tego anime: Autor ? Konomi Suzuki Utwór ? Ginsen no Kaze Youtube Video -> Oryginalne wideo

Wydana w 2004 roku gra z gatunku powieści wizualnych o tytule Fate/Stay Night z miejsca zdobyła dużą popularność i wyniosła jej twórców, studio Type Moon do grona najbardziej wpływowych twórców gatunku. Niedługo później wydano odświeżoną i nieco ocenzurowaną (brak scen erotycznych) wersję na konsolę Play Stadion 2. Wersja ta posiadała dodatkowe ilustracje oraz głosy postaci. Sama gra składała się z trzech scenariuszów, które miały wspólny tylko wstęp do historii ? rozwinięcie akcji i zakończenie całkowicie się od siebie różniły ? tak jakby mieć pomysł na historię, bohaterów oraz miejsce akcji i napisać z tego trzy zupełnie różne historie. Dochodziły do tego jeszcze różne zakończenia, których było w sumie pięć ? jedno do scenariusza podstawowego zatytułowanego Fate oraz po dwa zakończenia dla scenariuszów Unlimited Blade Works i Heaven?s Feel. Dla tych którzy z serią styczności nie mieli przedstawiam krótkie streszczenia fabuły. Historia przedstawia dwa tygodnie z życia japońskiego licealisty Shirou Emiyi, maga-amatora, który przez przypadek zostaje jednym z siedmiu magów wybranych przez Świętego Graala do uczestniczenia w rytuale zwanym ?Wojną o Świętego Graala? w którym owi magowie za pomocą przyzwanych Sług, dusz wielkich bohaterów z przeszłości (i nie tylko) walczą między sobą właśnie o owy artefakt, który spełni każde życzenie zwycięzcy. Historia pokazuje jego perypetie podczas owego rytuału oraz jego stosunek i interakcję z innymi uczestnikami wojny. Jak już napisałem wcześniej ? owa historia ma trzy różne wersje. I tu rodzi się dość poważny problem ? jak do takiej gry stworzyć kontynuację? We współczesnych grach cRPG rozwiązano to poprzez import zapisanego stanu rozgrywki z poprzedniej części. W powieściach wizualnych, a w szczególności w Fate/Stay Night, takie rozwiązanie raczej by się nie sprawdziło, ponieważ wymagało by stworzenia aż pięciu różnych historii by odpowiednio dopasować je do odpowiedniego zakończenia. Dodatkowo dochodzi śmierć wielu postaci z pierwowzoru, których brak można by zniwelować poprzez ograny trik ze wskrzeszeniem. Kontynuacja jednak się ukazała i to niecałe dwa lata po premierze ?jedynki?. Jak twórcy poradzili sobie z tym problemem? Tworząc historię która: 1. Uznaje wątki i scenki ze wszystkich scenariuszy; 2. Nie jest bezpośrednią kontynuacją żadnego z owych scenariuszy. Panie i Panowie, oto Fate/Hollow Ataraxia. Historia rozgrywa się pół roku od zakończenia rytuału, w którym Shirou został zwycięzcą, a Graal został zniszczony. Tu pojawia się rozbieżność z ?podstawką?. W każdym z trzech oryginalnych scenariuszy zawsze większość mistrzów i sług ginęła. Tutaj mamy do czynienia z czymś zupełnie odmiennym ? Wszyscy mistrzowie (poza jednym) nadal żyją, a słudzy pozostali w mieście i starają się wieść normalne życie. Owe sielankowe życie przeplatane jest z historią Bazett Fragi McRemitz, nieznanej mistrzyni z oryginalnej historii (jej imię oraz płeć były nieznane, dość szybko uznana została za zmarłą) która budzi się w starym domu na obrzeżach miasta i kontynuuje walkę razem z nowym sługą klasy Avenger (Mściciel). Pozostali słudzy odczuwają że nastąpił restart ?Wojny o Świętego Graala?, jednak jako że Graal został zniszczony powstrzymują się przed walką między sobą. Na początku mamy więc wyraźny podział między codziennym życiem Shirou za dnia, a historią Bazett w nocy. W mieście pojawiają się też czarne wygłodniałe bestie, które zawsze po czterech dniach zabijają głównego bohatera ? towarzyszy im przy tym kolejna nowa ważna postać ? Caren Ortensia, członkini Kościoła wysłana do Fuyuki w celu potwierdzenia restartu wojny. Gra toczy się więc w czterodniowym cyklu, po którym trzeba zacząć grać od nowa (przeczytane scenki zostają zapisane) i szukać śladów które pomogą wyjaśnić tajemnicę Graala, Bazett i potworów. Mamy więc miks dnia i nocy, komedii i dramatu. Do scenek za dnia czy w nocy dostajemy się z poziomu mapy miasta Fuyuki. To daje nam niejaki wybór w jakiej kolejności owe scenki czytamy. Ułatwieniem jest zaznaczenie scenek związanych z głównym wątkiem fabularnym za pomocą wykrzyknika. Do tej pory od gry odchodziłem mniej więcej w połowie fabuły, ale nie przez to że jest nudna (jest bardzo ciekawa), ale przez to że wczesna wersja patcha zangielszczała grę tylko do połowy. Niedawno ukazała się kolejna wersja łatki która nareszcie tłumaczyła całość gry (patch nadal jest na etapie weryfikacji, ale na bezrybiu?). Nowe scenki, kontynuacja historii Bazett, dodatkowe scenki z menu głównego do których dostęp uzyskujemy poprzez przechodzenie scenek z gry, minigierka ze zdobywaniem zamku Ilyi? Wszystkiego jest naprawdę całkiem sporo. Rozgrywka jest długa, według serwisu vndb.org przekracza 50 godzin rozgrywki, co z miejsca robi z niej jedną z dłuższych powieści wizualnych. Bardzo pozytywnie wypadają także nowe postaci drugoplanowe takie jak Himuro, Makidera czy Saegusa ? koleżanki z klasy Tohsaki Rin, czy mały Gilgamesz (który, o dziwo, jako dziecko zachowuje się rozsądniej od swojego dorosłego odpowiednika). Graficznie gra stoi na bardzo wysokim poziomie ? od postaci do teł oraz wysokiej jakości grafik CGI. Podobnie jest z muzyką ? utwory dostosowują się do wydarzeń na ekranie i dorównują poziomem do tych z Fate/Stay Night. Youtube Video -> Oryginalne wideo Produkcja naprawdę godna polecenia zarówno dla fanów oryginalnego Fate/Stay Night jak i powieści wizualnych w ogóle. Na dole zamieszczam link do wątku z forum grupy Beast?s Lair, która zajmuje się tłumaczeniem gry na angielski. Można tam znaleźć link to pobrania patcha. http://forums.nrvnqs...slation-Patches

Zalążek fabuły Utsuki Motomi w związku z tym iż jego matka otrzymała pracę za granicą wprowadza się do budynku gdzie mieszka jego dziadek. Już od samego początku ów budynek wydaje się nienormalny, począwszy od lokatorów, a na historii budynku skończywszy. Dozorca okazuje się być duchem, w korytarzach poruszają się dziwne cienie, a pierwsza spotkana osoba (dozorca się nie ?pokazł? ? jest strasznie nieśmiały) to 23-latka wyglądająca na 13-latkę oświadczającą wszem i wobec że jest martwa... Ale zacznijmy od początku, czyli budynku. Wybudowany został po wielkim trzęsieniu ziemi w Kanto w 1923 roku (zdarzenie historyczne). Budynek jak można wyliczyć ma już ponad 80 lat, ale daleko mu do rozpadającej się ruiny. Dziadek Mitomiego wyjaśniał iż były plany przebudowy dzielnicy, lecz tego domu ?nie sposób ruszyć?. Po części zasługa w tym ?dziwnym? lokatorom. Po wspomnianym duchu dozorcy, pierwszą osobą poznaną przez Mitomiego jest fioletowo-włosa Acony Lanchester ? dziewczynatwierdzi iż ma 23 lata, ale 10 lat wcześniej w wyniku wypadku w laboratorium przestała się starzeć, jej włosy przybrały kolor fioletu. Mieszka ona razem z ojcem. Oboje przeprowadzili się do tego domu by odszukać matkę Acony, która zaginęła przed dziesięcioma laty. Co wyniknie ze znajomości Mitomiego i Acony? Sam chciałbym to wiedzieć. Trochę faktów Autorką mangi jest Kei Toume. Komiks wychodzi od 2003 roku. Seria albo wydawana jest w kratkę, albo projekt został porzucony, albo sam już nie wiem. Znalezienie informacji o tej mandze graniczy z cudem (zawiodła nawet stara poczciwa Wikipedia). Sam do tej pory przeczytałem tylko pierwszy tom (bardzo mnie zaciekawił). Widziałem także okładkę tomu drugiego, ale żadnych przetłymaczonych rozdziałów. Sama autorka aktualnie zajęta jest inną serią ? Yesterday wo Utatte. Jeśli ktoś chce zobaczyć z czym to się je, to informuję iż cały pierwszy tom został przetłumaczony na język polski przez grupę Hayate.