Sabriel, Lirael, Abhorsen - Garth Nix

[Pinkel]

Sabriel, Lirael i Abhorsen to trylogia fantasy autorstwa australijskiego pisarza, Gartha Nixa. Główne miejsce akcji to Stare Królestwo, które razem dobrą Magią Kodeksu popada w ruinę za sprawą coraz liczniejszych nieumarłych i sługusów Wolnej Magii. Na południe od niego znajduje się niezależne Analstierre, w którym nie działa magia, za to technika stoi na bardzo wysokim poziomie - w przeciwieństwie od Starego Królestwa funkcjonuje tu elektryczność czy mechaniczne pojazdy pokroju samochodów.

Bohaterką pierwszego tomu jest dziewiętnastoletnia Sabriel, córka nekromanty Abhorsena, walczącego z umarłymi zbiegłymi ze śmierci. Jej spokojne życie w college'u w Ancelstierre przerywa pojawienie się magicznego wysłannika ojca, który przekazuje dziewczynie zaklęty miecz i dzwonki - główne narzędzia nekromanty. Sabriel domyśla się, iż jej ojciec znalazł się w niebezpieczeństwie i wyrusza w podróż, aby go uratować.

Akcja Lirael rozgrywa się osiemnaście lat później. Tym razem poznajemy losy przedstawicielki innego magicznego rodu, Clayrów. Choć dziewczyna nie posiada charakterystycznego dla swej rodziny daru widzenia przyszłości, okaże się, że mimo to jako jedyna może uratować Stare Królestwo. Drugim bohaterem powieści jest Sameth, syn bohaterki pierwszego tomu. Ostatni tom, Abhorsen, kończy fabułę drugiej części.

Polecam trylogię wszystkim fanom fantastyki, niezależnie od wieku, ze względu na świeży pomysł i doskonały styl autora. To bezsprzecznie jedna z najlepszych serii fantasy, jakie czytałem.

EDIT

Widzę, że nikt nie wypowiada się w temacie. Tak to zwykle bywa, kiedy książka jest wydawana przez niezbyt duże wydawnictwo.

[Kathai_Nanjika]

Nee, niech Ci Bór wynagrodzi założenie tego tematu, Pinkel! ^^

Ach, czytało się Nixa, czytało... *roni łzę wzruszenia* te trzy tomy o Starym Królestwie były jednymi z pierwszych książek fantasy, jakie wpadły mi w łapki i m.in. dlatego mam do nich ogrrromny sentyment. Do dziś co jakiś czas wracam do Starego Królestwa, żeby przeżyć jeszcze raz niesamowite i magiczne przygody z Abhorsenami i nieumarłymi.

Gartha Nixa zawsze kochałam, kocham i kochać będę. Amen.

Tylko dodam, że warto też przyjrzeć się innym dziełom Nixa (choćby serii Klucze do Królestwa :3)

Btw, zajrzałam właśnie na Wikipedię, i co ujrzałam? Ano cuś takiego:

seria Stare Królestwo

# Sabriel

# Lirael

# Abhorsen

# Clariel: The Lost Abhorsen (wydanie w języku angielskim planowane na rok 2010)

# (tytuł nieznany, rok wydania: 2011)

Czyżby szykowały się kolejne tomy? *_*

[Pinkel]

Oj, dawno tu nie zaglądałem! Zajęty byłem zażartą dyskusją w temacie o Eragonie.

Tylko dodam, że warto też przyjrzeć się innym dziełom Nixa (choćby serii Klucze do Królestwa :3)

[OFFTOP]Wszystkie tomy wypożyczone z biblioteki, jak skończę czytać aktualne lektury wezmę się za Klucze. Ciekawe, jak poradził sobie Nix ze światem wpół realnym? Znając go, na pewno świetnie. Poza tym napisał m.in. niewydanę jeszcze w Polsce sagę Siódma Wieża.[/OFFTOP]

Co do czwartego tomu, wyguglałem coś takiego (w moim tłumaczeniu):

Akcja ma miejsce 320 lat przed wydarzeniami opisanymi w Sabriel i skupia się na Clariel, później znanej jako Chlorr w Masce, której przeznaczone było zostać Abhorsenem. Garth Nix zapowiedział, że wydanie planowane jest na 2011 rok.

Super, już w przyszłym roku!

Ciekawy pomysł - bohaterką będzie ważna "zła" z ostatniego tomu.

[Kathai_Nanjika]

Wszystkie tomy wypożyczone z biblioteki

Jej, ale Ci się trafiło. Ja przeszukiwałam okoliczne biblioteki i trafiłam jedynie na trzy tomy... :<

Ciekawy pomysł - bohaterką będzie ważna "zła" z ostatniego tomu.

Zapewne wprowadzi to nieco świeżości do serii. ;] Choć nigdy by mi nie przyszło do głowy, żeby narzekać na monotonność czy powtarzalność. :3

Zastanawiałam się nawet czy nie wykorzystać któregoś tomu ze Starego Królestwa do swojej prezentacji maturalnej. Poza tym chyba trzeba by rozpocząć polowanie na te książki, bo do tej pory musiałam je pożyczać. A nie mieć Nixa na swojej półce, to ciężki grzech ;p

Swoją drogą całą trylogię czyta się niezwykle szybko i przyjemnie; kiedyś miałam problemy z przebrnięciem przez "Prawdę" Pratchetta, a taką Sabriel połknęłam niemalże natychmiast, czytając jedynie wieczorami.