Skocz do zawartości

Zarchiwizowany

Ten temat jest archiwizowany i nie można dodawać nowych odpowiedzi.

Zikmu

Cykl o Czarnej Kompanii, Glen Cook

Polecane posty

The Black Company


2a0ca5v.jpg


Autor - Glen Cook
Data wydania oryginału - 1984-2000
Data wydania wydań zbiorczych - 2007-2011
Wydawnictwo - REBIS
Cena - około 45-50 zł za tom

   Krainy północy od dłuższego czasu nie zastały pokoju. Po obaleniu najsilniejszego z magów, Dominatora, jego rolę przejmuje Pani, istota potężna oraz inteligentna, jak przystało na małżonkę byłego tyrana. Rebelianci starają się obalić jej rządy, jednak walka z tak dobrze zorganizowanym oraz doświadczonym przeciwnikiem wydaje się być z góry przegrana.
  Obie strony dostrzegają jednak szansę na to by przechylić szalę na swoją stronę. Jest nią oddział wędrownych najemników zwanych Czarną Kompanią. Najemnicy ci przeżyli już wiele walk oraz wojen, są najlepsi w swoim fachu, dlatego ich pomoc może być kluczowa. Jako iż Czarna Kompania to najemnicy, wybierają tego kto im więcej zapłaci, jednak wojna nie jest tak jednowymiarowa jakby mogło się wydawać. Jak dalej potoczą się losy Kompanii? Tego już musicie się dowiedzieć sami :).


  Zazwyczaj rzadko co czytam jakieś książki, ale czasami zdarza się, że trafia się taka, która potrafi wciągnąć mnie w swój świat i ciężko mi jest się z nim pożegnać. Takim tytułem jest właśnie Cykl o Czarnej Kompanii. Mimo iż nie skończyłem go czytać, a wszystko to z dość trywialnego powodu. Zacząłem czytać tą serię dopiero po wydaniu tomów zbiorczych, gdyż są bardziej opłacalne, ze względów finansowych, a ostatni tom nie został jeszcze wydany.
  Jeżeli ktoś pyta się czy warto sięgnąć po tą pozycję to odpowiedź jest krótka: ZDECYDOWANIE. To świetna seria, z bardzo dobrą fabułą, świetnymi dialogami oraz z "soczystą" ilością wszelkiego rodzaju intryg.
  Mam nadzieję, że tym tekstem zachęciłem wszystkich tych, którzy jeszcze nie mieli styczności z tym cyklem, oraz poruszyłem temat, który już dawno temu powinien zostać poruszony na tym forum.

PS. Przepraszam, za mój bardzo krótki skrót fabuły, jednak nie chce spoilerować, ponadto ze względu na to, że jestem bardziej umysłem ścisłym niż humanistą nie potrafię rozpisywać się w sposób "piękny" językowo.
Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Sam niedawno zacząłem czytać pierwszą książkę ("Kroniki Czarnej Kompanii") i chociaż mam za sobą dopiero dwie trzecie lektury, już teraz mogę się wypowiedzieć na temat kilku rzeczy. Zdecydowanie, jak wspomniałeś, mocną stroną jest wykreowany przez autora świat - chociaż momentami nieco przygnębiający :dry: ... Z początku ani tego nie widać, ani nie czuć, ale intryga też potrafi wciągnąć. Co za to mnie denerwuje, to pewna taka "suchość" przekazu. Rozumiem, że to są zapiski żołnierza, przywykłego do krótkich i treściwych zdań, ale naprawdę, czasem można by troszkę bardziej ubarwić narrację :wink: .

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Mi o dziwo bardzo przypadł ten ponury klimat, bo jak już wspomniałeś autor odwzorowuje go na podstawie własnych doświadczeń na wojnie.

Co do "ubarwiania" tekstu to jestem tylko częściowo zwolennikiem takiego podrasowywania. Stosowanie bardzo długich opisów sytuacji, bohaterów, przedmiotów, itp. potrafi często dość skutecznie znużyć oraz obniżyć ochotę na dalszą lekturę.

Historia w dalszych tomach jest bogata w dość sporą dozę walk, a ponadto możemy poznać jak cała sytuacja wygląda z różnych punktów widzenia. Więcej nie zdradzę, by nie popsuć innym czytania.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dotarłem do 9 tomu cyklu. Bardzo miło wspominam książki o Czarnej Kompanii. Szczególnie podobały mi się pierwsze 3 części. Im dalej tym ciut gorzej. Ostatnie tomy nie były już tak dobre. Mimo wszystko dzieło Glena Cooka to jedna z najlepszych powieści fantasy jakie czytałem. Barwni bohaterowie, zagmatwana intryga no i ten charakterystyczny mroczny klimat. Warto zapoznać się z tym cyklem.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zagłada miała ukazać się 17 lutego, ale, jak wszyscy wiedzą, tak się nie stało. No i teraz mamy kilka różnych dat. Według zapowiedzi z Gandalfa książka ukaże się 20 maja, według innej strony 10 maja, z komentarzy na Polterze wynika, że pod koniec maja. Tak więc, wychodzi na to, że poczekamy jeszcze równo trzy miesiące.
Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Na stronie wydawnictwa Rebis już od dwóch tygodni widnieje informacja, iż ostatni tom jest już zapowiedziach. Ostatnio znalazłem inne info, według którego książka wyjdzie 2 sierpnia. Nie mogę się doczekać zakończenia :).

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zagłada już wyszła, wiem, bo czwarta cegiełka leży sobie spokojnie pod resztą i nim do niej dobiję minie parę dni ;] W każdym razie przybywam po przeczytaniu w trzy dni pierwszej zbiorczej części, która była świetna i zawierała to co dobre fantasy mieć powinno jednocześnie wystrzegając się skupienia na intrygach pałacowych. Jasne, spiski tutaj są, ale pisane z perspektywy szaraka, gościa w Czarnej Kompanii, który służy temu kto więcej zapłaci... z reguły, bo jak dla mnie sprawa z rekrutacją w Berylu tak prosta nie była. W końcu ciężko wymknąć się z

sideł Schwytanego

, co nie? ;] Ale już bardzo podoba mi się podejście do kwestii zła w książce nie tyle ze względu na to kim są bohaterzy, ale to, że zło to najczęściej nazwa, subiektywna opinia o kimś lub czymś a tak naprawdę to zwycięscy decydują co można nazwać i jak ^_^ Według mnie było to świetne posunięcie, bo przynajmniej nie pokazywało buntowników w jasnym świetle, na które nie zasługiwali, bo może i sprzeciwiali się Pani, ale metody mieli nie lepsze. To jest zresztą jeden z wielu elementów, który sprawił, że książka wskoczyło wysoko na moją listę bardzo zacnych pozycji. Dalej lecą dialogi, postacie (duet Jednooki i Goblin rządzi!), których perypetie są naprawdę gęste a śmierci zazwyczaj niespodziewane (

Elmo, który przetrwał Jałowiec... Kapitan a w końcu Kruk

- wreszcie po tylu sfingowanych zgonach "dał" się zabić :|), dialogi oraz napakowanie wydarzeń. Tyle ile działo się przez sto stron pierwszego tomu IMO starczyło by w innej książki na zapełnienie jej połowy. Niektóre czyny streszczane w paru zdaniach tak jakby była to pestka, ale już solidne bitwy były odpowiednio opisane -

bitwa pod Urokiem była niesamowita, ale rozprawa z Dominatorem w Jałowcu

pozostała niezgorsza ^_^ Przyznam, że zakończenie - oraz pierwszy tom następnej części - lekko mnie zaskoczył, bo o ile

sojusz między Białą Różą a Panią wobec Dominatora

był spodziewany tak to co się wydarzyło potem już nie... nie mówiąc o roli

Kulawca, którego wreszcie przy przygodach z grotem zabili raz a dobrze

;D Kroniki Czarnej Kompanii są, mówiąc wprost, super. Taka kampania wojenna w klimatach fantasy gdzie zamiast artylerii i A-10 z powietrza są magowie i

powietrzne wieloryby z Równiny Strachu

;] Maksymalna ocena w każdej możliwej skali a na razie Księgi Południa zapowiadają się równie wyśmienicie ;)

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Co racja, to racja. Twoją ocenę (pieśń pochwalną?) chciałbym jeszcze dopełnić słowem o buntownikach. Mianowicie mi najbardziej podobał się fakt, że tak naprawdę tylko jednostki można było nazwać "dobrymi". Buntownicy niby walczyli o słuszną sprawę, ale ich działania przez całą książkę nie miały dla mnie w sobie nic chwalebnego... A o tym, że metody Pani do humanitarnych nie należały, chyba nie muszę już wspominać :wink:. Świat sam w sobie przygnębiający, ale jako tło akcji doskonały.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czarna Kompania to najlepszy cykl fantasy, jaki czytałem. A Konował to moja ulubiona postać literacka, uwielbiam go. Co widać zresztą po moim awatarze i randze (no, mam nadzieję, że na okładce jest właśnie on :D). Co tu dużo mówić, postacie są genialne, a świat ma tak świetny, niezapomniany klimat, że nie da się tego opisać. To trzeba przeczytać.

(...) a śmierci zazwyczaj niespodziewane (

Elmo, który przetrwał Jałowiec... Kapitan a w końcu Kruk

- wreszcie po tylu sfingowanych zgonach "dał" się zabić :|)

Elma szkoda mi najbardziej. Mam wrażenie, że został uśmiercony w stylu Sapkowskiego, czyli bez większego sensu, tylko po to, by nadać dramatyczności. Na niego padło i tyle. Przeżył tak dużo, a tutaj Dominator od niechcenia nim sobie rzuca i...

Zaś śmierć Kapitana nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. To pewnie przez sposób jej opisania i nią samą. Wydaje mi się ona zbyt niepoważna, by była prawdziwa :/ A Kruka nigdy nie polubiłem. Szkoda mi natomiast wielu najemników, którzy nie grali głównych ról. Taki Cukierek na przykład, nawet nie wiadomo, co się z nim stało...

Cook nie przykłada się do wątków pobocznych, ale w gruncie rzeczy wcale to nie przeszkadza.

Ktoś kiedyś tu (na forum, znaczy się) napisał, że każda kolejna część jest gorsza od poprzedniej. Nie prawda, wszystkie, które póki co przeczytałem, trzymają ten sam wysoki poziom. Dokładniej wypowiem się po skończeniu dziesiątego tomu ;)

PS Nie sądzicie, że teksty okładkowe zdradzają trochę za dużo?

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

PS Nie sądzicie, że teksty okładkowe zdradzają trochę za dużo?

Mówisz? To dzięki, za ostrzeżenie. Cykl wciąż przede mną, na razie pierwszy tom zakupiony, ale z tego co czytam, resztę mogę kupować w ciemno (choć z fantastyką ostatnio nie jestem za pan brat ;)).

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

(no, mam nadzieję, że na okładce jest właśnie on :D).
Ja też, bo prędzej widziałbym Kruka jako tą postać w kapturze za Białą Różą choć z drugiej strony to Konował częściej zajmował się łukiem a Kruk sztyletami czy innym krótkim ostrzem ;) Szczerze to nawet nie próbowałem skonfrontować opisu książki z okładką, może w innym czasie. Poza tym ciężko nie lubić Konowała a już szczególnie za jego

love-hate relationship z Panią

^_^ (hihihi)

Zaś śmierć Kapitana nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. To pewnie przez sposób jej opisania i nią samą. Wydaje mi się ona zbyt niepoważna, by była prawdziwa

:/ A Kruka nigdy nie polubiłem.

Mam podobnie, bo

śmierć Kapitana zdała mi się taka... wyjęta z rzeczywistości

:/ Gość tyle przeżył jako dowódca Kompanii a zginął w "wypadku lotniczym"

a przynajmniej tak za pierwszym razem to odebrałem. Choć może chciał tylko zniszczyć dywan a nie ratować siebie. Co do

Kruka - zimna postać i tchórz, który wiedział tylko jak uciekać od osób, które darzą go uczuciem

:dry:, poza tym pewnie nieświadomie, ale o mały włos

nie przyczyniłby się do powrotu Dominatora w Jałowcu nie mówiąc o rozniesieniu nasion np. do Mendevil

. Aczkolwiek to jak skończył i kiedy było niespodziewane.

A BTW. cieszę się, że

Pupilka w końcu znalazła życiowe oparcie w Skrzynce

:D

PS Nie sądzicie, że teksty okładkowe zdradzają trochę za dużo?
Drugi tom na pewno, bo zdradza to, że w końcu

Konował poniósł porażkę wobec Władców Cienia

, ale kilka chwytów fabularnych podczas czytania było naprawdę dobrych ;)

A skoro o nim mowa Księgi Południa pochłonąłem w dwa dni i pod względem historii był to na razie najlepszy tom, głównie z tej racji, że rzuca światło na przeszłość Kompanii, która usłana kwiatkami nie była. Co prawda jeszcze nie wszystkie karty zostały wyłożone na stół (np. poza ogólnikami to nadal nie mam wielkiego pojęcia o co biega ze

"lśniącym kamieniem" ani jak Wolne Kompanie mogły przetrwać na tamtym terenie... chyba, że same były nie z tego świata

;p), ale zachowanie mieszkańców południa, szczególnie w Taglios zapaliło pierwszą lampkę alarmową. Potem pojawili się

Dusiciele, kolejna lampka a już gdy Duszołap

(NIESPODZIANKA! - choć od tego fragmentu z

odkopywaniem grobów kiedy Konował zabierał Panią z Wieży w Uroku można było coś podejrzewać, ale że aż tylu Schwytanych przeżyło

? Niezła bania ;]) zaprowadziła

Konowała na miejsce kultu Kani to kilka elementów wskoczyło w swoje miejsce i przestałem się dziwić czemu Kompania

miała naprawdę nieprzyjemną reputację ^_^ Oprócz tego ucieszyłem się, że

Pani zajęła się kronikami, bo dzięki temu można ją było lepiej poznać a poza tym za rozprawienie się z kapłanami

ma ode mnie kilkanaście punktów, niezła akcja. Naturalnie drugi tom nie mógł obejść się bez walk a te jak zwykle czytało się przyjemnie i zostały rozłożone odpowiednio w tomach aby nie nastąpił nimi przesyt. Szkoda tylko, że okazało się iż

Pani bardziej nadaje się na głównego dowódcę wojsk co zresztą pokazała we wszystkim po przegranej bitwie pod Burzogradem

;p Ale kiedy już zabrała się do roboty to nie było zmiłuj ^^

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

A skoro o nim mowa Księgi Południa pochłonąłem w dwa dni
:O Mi zajęło to parę tygodni (2-3 o ile pamiętam). W dwa dni może bym się wyrobił, ale musiałbym czytać od świtu do nocy :).

Konował jest bardzo dobrym przywódcą, ale ma inne metody niż Pani. On kieruje się intuicją i uczuciami, jednak nie obce jest mu zimne kalkulowanie. Pani natomiast opiera się na doświadczeniu i wiedzy na temat działań militarnych, jest ona trochę bardziej mroczna pod tym względem ;).

Ja już jakiś czas temu zakupiłem czwarty tom, ale jeszcze nie zacząłem lektury.

PS. Zna ktoś może jakąś dobrą metodę na polepszenie szybkości czytania, bez negatywnego wpływu na przyjemność z czytania? Czytam wolno, ale za to wszystko sobie wizualizuje, jednak przy staraniu się "czytać na czas" samo czytanie staje się jakieś takie "suche".

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ja jestem właśnie po zakończeniu 4części. Fantastyczna akcja, tylko to zakończenie trochę takie.. słabe wg. mnie. Przyznaję, że to jeden z najlepszych cyklów fantasy jakie przeczytałem. :) Wg. mnie najlepsze momenty w całym cyklu to:

Zdobycie Dedżagore, walka przy Czarandapresz, zdobycie Taglios, śmierć Kiny, bitwa pod Wieżą Uroku, śmierć i uwięzienie duszy Dominatora, śmierć Schwytanych

Szkoda mi też Jednookiego, był jedną z moich ulubionych postaci. No ale w końcu Konował przeżył jako jedyny ze "Starej Gwardii".

Śmierć Mogaby trochę mało przekonywująca.

Powrót Duszołap i to jak się komunikowała i szpiegowała wg. mnie bardzo przekonywujący.

:)

Jeśli miałbym oceniać to maksymalna nota. :)

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Cykl skończony już kilka dni temu, ale przez jakiś czas nie mogłem zebrać się do opisania wrażeń ;] Jeżeli miałbym najogólniej ocenić książki to powiedziałbym, że dwa pierwsze tomy są świetne, trzeci nadal (ale z pewnego punktu widzenia - TYLKO) bardzo dobry a ostatni to... wyłącznie dobry, bo ostatnich kilkaset stron strasznie mnie wkurzyło. Potem jednak, bo może kilka słów o fabule w ogóle - Cook raczej niczego nie zepsuł a sam pomysł wielkiej kampanii wojennej z bardzo zmiennymi kolejami losu (wpisanymi w ideę Kompanii -

wycinani do ledwie pojedynczych ludzi, odradzający się w legionach

;]) przypadł mi do gustu jak i wątki, bo nie pomyślałbym, że ruszenie na

Khatovar

skończy się odkryciem

równiny lśniącego kamienia, czym ona jest, ilość wieloświatów, zawartość fortecy - Kina i Sziwetja (jeżeli dobrze go napisałem ;p)... właściwie ilość rzeczy nie z tego świata jaka spotkała Kompanię była niezła a także rola bogów albo demonów w ich losy

. Historia była wciągająca, na kartach czterech zbiorczych tomów opisano wieloletnie dzieje Kompanii i przewinęła się przez nich potężna gala postaci. Skoro jednak o nich mowa to mam wielki żal do autora za końcówkę - to nie była realizacja

zasady "Anyone can die"

. To był najzwyczajniejszy w świecie

deathmatch

gdzie IMO Cook nie miał pomysłu co potem zrobić z postaciami to

będzie ich masowo wybijał... pierwsza otwarta batalia z wojskami Mogaby gdzie padł Wierzba Łabędź chociażby, potem zasadzka w samym Taglios gdzie padł Murgen, a która pokazała, że bohaterowie byli chyba kompletnymi kretynami albo to uczucie pułapki nie było tak mocne jak mi się wydaje

:| A już szczytem wszystkiego był

szturm przez Południową Bramę, w którym brała udział Ospała

. Powiedzcie mi do licha - który

dowódca całej formacji wojskowej pcha się na pierwszą linię walki

!? Czysty idiotyzm. Właściwie trochę po tych wydarzeniach musiałem odstawić książkę, bo naprawdę się wkurzyłem, ale jakoś dotrwałem do końca tej historii - ostateczna

rozprawa z Kiną

była świetna, szkoda tylko tych ludzi, którzy padli po drodze, żeby ją powstrzymać. BTW. jeżeli spytacie mnie o zdanie - mam wrażenie, że ta

obietnica lepszego świata po Roku Czaszek była zwykłym blefem, kolejnym oszustwem Kiny

aby zbierać sobie popleczników ^_^ Tyle, swój miód jak i żal wylałem a cykl polecam każdemu fanowi fantasy :D

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dziś i moja przygoda z Czarną Kompanią dobiegła końca. Po czym cykl ten plasuje się u mnie na pierwszym miejscu wśród najlepszych fantasy jakie czytałem. Podobnie jak w reszcie opinii muszę potwierdzić, że dwa ostatnie ze zbiorczych tomów były trochę gorsze niż poprzednie, jednak nie na tyle by jakoś dramatycznie zachwiać moją opinię na temat tego cyklu.

To co mi się z jednej strony nie podobało, a z drugiej zaś pasowało do całej konwencji ksiązki to

uśmiercanie głównych postaci. Wierzba Łabędź zginał za szybko. Szkoda, że nie zdążył odkupić swych grzechów. Ponadto dobrym pomysłem byłoby gdyby poświęcił się w jakieś bitwie by ocalić Ospałą.

Szkoda mi było niektórych postaci jak Goblin czy Jednooki (moi ulubieni bohaterowie). Wiem, że Jednooki musiał zginąć, ze względu na swoje lata, ale to właśnie dzięki niemu i Goblinowi dało się odczuć, że w tej całej wielkiej wojnie były chwilę oderwania się od niej. Z drugiej strony autor pokazał tym samym geniusz Jednookiego i jego troskę o swojego przyjaciela Żabiego Pyska. Właściwie dzięki pracy Jednookiego i jego wybieganiu w przyszłość, Kompania jakoś przetrwała późniejsze potyczki.

Inny motyw, który przypadł mi do gustu to poświęcenie Konowała w imię podtrzymania historii Kompanii oraz uzdrowienia swojej żony, by móc ją przywrócić do stanu w jakim była za młodu. Chodzi mi rzecz jasna o umowę zawartą z Sziwetją.

Ciekawi mnie też dalszy los Kompanii. Czy Sjurwin podtrzymał jej istnienie czy też postanowił zakończyć jej działanie wraz z osiedleniem się na ziemiach ludu z Hsien. Eh, szkoda, że nie ma chociaż małego epilogu o tym co się stało dalej.

Po raz kolejny polecam lekturę tego cyklu wszystkim tym, którzy jeszcze do niej nie przystąpili.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Co mogę powiedzieć o całym cyklu? Jest świetny. Najlepszy, jaki kiedykolwiek czytałem. Zdecydowanie polecam każdemu. Ale to już pisałem we wcześniejszym poście, skupmy się może na fabule, do której mimo wszystko, mam parę zastrzeżeń :D

Uwaga, teraz będą MEGA SPOILERY, jeśli ktoś jeszcze nie czytał, niech nie próbuje tu zaglądać!

Mówię całkowicie poważnie...

Ostrzegałem...

No dobrze, odpowiednie środki bezpieczeństwa podjęte. Tak więc...

Nigdy nie wybaczę Cookowi zakończenia! Jak można wyrżnąć niemal wszystkich bohaterów? Zrobił to w jeszcze gorszym stylu, niż Sapkowski. No to po kolei:

1. Murgen - zabity przez cienie, tak po prostu, bo autor miał taki kaprys. Tragiczne rozwiązanie fabularne...

2. Ospała - jak pisał Shadow, idiotyczny pomysł, żeby dowódca pchał się na pierwszą linię. Chociaż nie darzyłem jej większą sympatią, więc jej śmierć aż tak bardzo mnie nie obeszła.

3. Jednooki - rozumiem, był stary i musiał umrzeć. Ale i tak strasznie mi go było szkoda.

4. Goblin - jego śmierci Cookowi nie wybaczę. Całkowity idiotyzm, jakby Konował nie mógł wyciągnąć goblina i wtedy zdetonować słupa. Potrafi to ktoś wytłumaczyć? Poza tym, był jedną z moich ulubionych postaci. A ginie w taki sposób...

6. Mogaba - należało mu się, nie mam przeciwko.

7. Sahra - nawet nie wiadomo, co się z nią stało. Dość dziwna sytuacja...

8. Brzeszczot i Wierzba Łabędź - jesteśmy poinformowani o ich śmierci w jednym z dialogów i na tym się kończy. Co to ma być?

9. Wyjec - frajerska śmierć od cienia. Akurat zaczynałem go lubić.

10. Rzekołaz, Popłoch, Iqbal - po raz kolejny bohaterom drugoplanowym obrywa się tak po prostu, przez kaprys autora. Po co to było?

11. Kordek Mafer, Sindawe - ta sama sytuacja, co wyżej. No i jak niby Kordek miał się wybudzić, skoro nie udało się nawet Pani?

12. Prabindrah Drah - kolejna frajerska śmierć, całkowicie pozbawiona sensu

13. Narajan Singh - dlaczego Cook nie pozwolił Konowałowi i Pani się zemścić?

14. Tai Dei i Wujek Dżodż - tego to już w ogóle nie rozumiem, giną w tak przypadkowych okolicznościach, że trudno w to uwierzyć. Podobnie zresztą, jak wszyscy polegli w potyczce z cieniami w pałacu.

To już chyba wszyscy, których śmierć mnie zirytowała (może oprócz Mogaby). Nie podobało mi się, że autor opisuje śmierć każdego z nich tak sucho, jakby nigdy nie byli nikim ważnym. Zero emocji, pisze, że zginął ten i ten i zostawia czytelnika całkowicie zaskoczonego i sfrustrowanego.

Cały wypad do pałacu, w czasie którego ginie chociażby Murgen, to jeden wielki idiotyzm. Podobnie, jak pozostawienie armii bez wsparcia Niepoznanych Cieni z powodu kaprysu kilku niezbyt już ważnych w hierarchii Kompanii osób. Podobnie szturm na bramę, gdy ginie Ospała.

Dalej, Konował. Zamienia się miejscem z golemem? To rozwiązanie też mi się nie podoba. Nawet nie wiecie, jak się cieszyłem, gdy okazało się, że on i Pani wszystko przeżyli. A tutaj takie coś. Co prawda, teraz będą mogli spędzić ze sobą wieczność, ale i tak nie jestem zadowolony. Chyba, że Konował zamieni się później z kimś innym :D

Tobo, Arkana, Szukrat - ich akurat polubiłem, całą trójkę, choć nie podoba mi się imię "Tobo" - niby potężny czarodziej, najpotężniejszy nawet, a wołają na niego jak na dziecko.

Co nie zmienia oczywiście faktu, że Czarna Kompania jest prześwietna i będę ją polecał każdemu :)

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przyznam się że sam czytuję Czarną Kompanię. jestem w połowie "Powrotu" i nie mogłem sie powstrzymać by nie zobaczyć tego MEGAspoilera. Naprawde do [beeep] rozwiązanie. Jak u Sapkowskiego na sam koniec wiedźmina. Ale co zrobic. CZarna Kompania to Dark Fantasy.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@up

Nic z Sapkowskiego nie czytałem, ale setting nie definiuje tego czy i ile postaci będzie kopało w kalendarz. U Cooka po prostu zabrakło pomysłu co zrobić z postaciami więc postanowił je masowo wyrżnąć :/

4. Goblin - jego śmierci Cookowi nie wybaczę. Całkowity idiotyzm, jakby Konował nie mógł wyciągnąć goblina i wtedy zdetonować słupa. Potrafi to ktoś wytłumaczyć?

Co prawda to tylko moja interpretacja, ale mam wrażenie, że tak naprawdę

Konował całkowicie przestał ufać Goblinowi

:D Skoro gość wpadł w sidła Kiny a w dodatku był magiem a sama bogini znana była z oszukiwania wszystkich dookoła to po prostu nie chciał ryzykować, że jakimś sposobem przyjaciel Jednookiego spróbuje wskrzesić jej kult. Nawet gdyby się mylił, tutaj była wyższa konieczność ;p

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Moim zdaniem Konował wiedział, że kapelusz Jednookiego to tylko czasowe rozwiązanie, a demon siedzący w Goblinie nie opuści jego ciała. Sądzę, że Goblin postąpił by tak samo na miejscu Konowała. Ponadto Konował dał mu umrzeć w chwili, gdy ten czuł, że może odkupić czyny jakich dokonał podczas bycia opętanym.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Panowie, przecież

w głowie Goblina siedziała Kina! A zdetonowanie słupa ją permanentnie uśmierciło. Więc jak niby mogła coś jeszcze zrobić? Zwłaszcza, że była zepchnięta gdzieś w zakamarki jego umysłu. Do odzyskania kontroli potrzebowała dużej siły/mocy. Skąd mogła ją wziąć, jeśli była już martwa?

@Nikern

Ostrzegałem, miałeś cztery linijki tekstu na odwrót ;)

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Pocieszę was (hehe), że słabe zakończenia to akurat o Cooka norma. Naprawdę, nieraz ma się wrażenie, że autorowi nie chce się już pisać (sic! Nawet nie żeby nie miał pomysłów, po prostu jak najkrócej, jak najmniejszym kosztem). O ile w przypadku opowiadań i pojedynczych książek można zastosować różne metody skracania, tak w przypadku cyklu pozostaje tylko jeden sposób aby raz a dobrze zakończyć przygody. Co też niestety u przypadku cyklu o CK miało miejsce - szkoda.

Sam czytałem już jakiś czas temu (pierwsze wydania, ho ho!), ale w pamięci coś mi tam pozostało - głównie fakt, że to strasznie nierówny cykl (; Niektóre tomy czyta się ekspresowo i z wypiekami na twarzy, inne ciągną się niczym książka teleficzna. Generalnie jednak ostatnie tomy faktycznie są o poziom słabsze od pierwszych, nawet nie mając w pamięci samego zakończenia. Teraz Cook pisze (bardzo powoli) cykl Instrumentalities of the Night, który każdemu polecam - dwa pierwsze tomy są całkiem niezłe, zwłaszcza, jeśli zna się historię Europy, bo to taki retelling + magia.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zgadzam się że w przypadku CK pierwsze opowiadania, gdy akcja działa się na północy były naprawdę wybitne. Tak samo pomysł z powrotem do Khatovaru i jego pierwsze etapy. Niestety późniejsze wydarzenia to taka jakby zapchaj dziura.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach



  • Kto przegląda   0 użytkowników

    • Brak zalogowanych użytkowników przeglądających tę stronę.

×
×
  • Utwórz nowe...