"Nocarz" Magdalena Kozak

[V3sp3R]

Powieść ta jest mi szczególnie bliska, gdyż została wydana w moim mieście Lublinie oraz akcja momentami przypomina WarRocka (ma się wrażenie, że autorka przed napisaniem rozdziału grała chwile w WarRocka).

Tytułowi nocarze to oddział wampirów, który broni ludzi przed renegatami, złymi wampiram = pijącymi ludzką krew. Powieść jest dla fanów gatunku, radze najpierw przeczytać Eragona.

[Qbuś]

Aj waj

Powieść ta jest mi szczególnie bliska, gdyż została wydana w moim mieście Lublinie

Jak i ponad 300 innych wydanych przez Fabrykę Słów, a także wiele innych.

oraz akcja momentami przypomina WarRocka (ma się wrażenie, że autorka przed napisaniem rozdziału grała chwile w WarRocka).

O ile nie grała w wersję koreańską, to tylko wrażenie... Ale na czym dokładnie polega to wrażenie?

Powieść jest dla fanów gatunku, radze najpierw przeczytać Eragona.

Ale jakiego gatunku? Bo o tym nie wspomniałeś.

[Belutek]

oraz akcja momentami przypomina WarRocka

Pierwszy powód dla, którego już wiem, że "Nocarza" omijać będę szerokim łukiem.

Tytułowi nocarze to oddział wampirów, który broni ludzi przed renegatami, złymi wampiram = pijącymi ludzką krew.

Drugi powód... Tak swoją drogą ależ ta książka jest... oryginalna?

Powieść jest dla fanów gatunku, radze najpierw przeczytać Eragona.

Aaaaaaa, uciekaaajcie!

[Bazil]

Powieść jest dla fanów gatunku, radze najpierw przeczytać Eragona.

Aleś dał rekomendację... Nie dość, że proponujesz czytanie jednego z największych gniotów, jakie w gatunku fantasy powstały, to jeszcze przyrównujesz go do książki nie mającej z nim absolutnie nic wspólnego - od gatunku począwszy, poprzez styl i konwencję, a na ogólnym poziomie skończywszy.

Skoro autor tematu tak brutalnie uprościł fabułę powieści pani Kozak, może ja powiem na ten temat ciut więcej. Mam w swojej prywatnej biblioteczce nie tylko ją, ale też dwie jej kontynuacje. Lubię te książki (najbardziej jednak "Nocarza") - nie są jakieś rewelacyjne, to po prostu przyjemne w odbiorze czytadła, ale za to wprowadzające do gatunku lekki powiew świeżości (znów - w całkowitym odróżnieniu od "Eragona").

W świecie przedstawionym w "Nocarzu" obok ludzi egzystują wampiry. Żyją one w zorganizowanej społeczności, dzielą się na swego rodzaju kasty, a ponadto starannie ukrywają swoje istnienie przed homo sapiens (choć, oczywiście, są tacy ludzie, którzy z wampirami współpracują). Współczesne, praworządne wampiry piją krew syntetyczną. Lecz wampiry-renegaci, którzy nie zamierzają się podporządkować obowiązującemu prawu, wolą pić krew ludzką. Krew naturalna zawiera bowiem różne substancje - pokroju adrenaliny - których krew sztuczna jest pozbawiona. Obecność tych substancji sprawia, że prawdziwa krew działa na wampiry jak narkotyk - pobudza je, wprawia w euforię, a ponadto uzależnia. W świecie "Nocarza" mamy więc transporty i dilerów nielegalnej krwi, handel żywym towarem, a ponadto specjalną jednostkę - właśnie nocarzy - która działa oficjalnie jako wydział ABW, a potajemnie zajmuje się tropieniem i likwidowaniem renegatów. Powieść zaś skupia się na losach Jerzego Arleckiego, który zostaje zwerbowany przez nocarzy i wkrótce z człowieka staje się wampirem, przybierając imię Vesper. Historia Vespera jest później kontynuowana w dalszych tomach - "Renegat" oraz "Nikt".

Chciałbym kategorycznie zaprzeczyć, jakoby w cyklu Magdaleny Kozak był jawny podział na "złe" i "dobre" wampiry. Ani nocarze nie są tak kryształowi, ani renegaci tak czarni, jak się wydaje. W zasadzie to wraz z kolejnym tomami historia się gmatwa, wyjaśnia się też sporo na temat backgroundu świata oraz panującego status quo, w którym prawo nakazuje wampirom picie krwi syntetycznej - oraz eksterminację tych, które się temu nakazowi nie podporządkowują. A i ludzie pokazują w późniejszych tomach pazury.

Poza tym, cykl Magdaleny Kozak cechuje się całkiem wyrazistymi i sympatycznymi postaciami - po obu stronach konfliktu. Sam główny bohater - Vesper znaczy - niczym szczególnym się wprawdzie nie wyróżnia, ale już jego mentor - Nidor - jest całkiem ciekawą postacią (jego historia jest zresztą rozwijana w dalszych tomach) oprócz nich jest jeszcze przykładowo Ultor - dowódca nocarzy, Nex - generał renegatów, a i z ludzkiej reprezentacji znalazło się dla kogoś miejsce (niejaki Piotr Jaźwiński).

Ponadto - "Nocarz" jest po prostu napisany fajnym, momentami z lekka ironicznym stylem, przywodzącym nieco na myśl styl Kossakowskiej. Dotyczy to zarówno opisów (narracja jest trzecioosobowa, ale prowadzona ściśle z punktu widzenia Vespera - co wiąże się z sarkastycznymi niekiedy komentarzami narratora), jak i dialogów.