Wiersz zainspirowany grą Pathologic, rosyjskiego studia Ice-Pick Lodge. Gra pod względem rozgrywki i animacji jest okropnie toporna, lecz mimo wszystko niedoceniana - jest praktycznie idealną egranizacją ,,Dżumy" Alberta Camusa, dodając jednocześnie od siebie specyficzny rosyjski klimat i wschodnią mistykę. Gra prawdziwie artystyczna, w odróżnieniu od częstych ostatnio ,,artystowskich" tworów i idealny przykład na potwierdzenie tezy, iż gry mogą być sztuką. W końcu, gdzie można lepiej oddać ideę egzystencjalizmu niż w grze, gdzie sami decydujemy o poczynaniach bohatera?


... przewlekłe


Dżuma spadła na miasto
nasze
na końcu świata
jak koniec świata
przewlekła

Sny o nieśmiertelności
legły
śmierć jest pewna
jak koniec świata
wiesz to

Kilkoro ważnych ludzi
żyje
reszta to tło
jak koniec świata
bliski

Jesteś tylko naczyniem
zawsze
stań się dżumą
jak koniec świata
lub nie

Kierując się rozumem
albo
wróżąc z flaków
jak koniec świata
przeżyć

By nadać jakąś wartość
chyba
że lubisz być
jak koniec świata
pusty

Umysł nie umie wybrać
łatwo
prostej drogi
jak koniec świata
pewnej

Pracy nie uniknie ktoś
kto nie
chce się mieszać
jak koniec świata
nawet

Najlepsza sztuka marna
kiedy
aktorzy źli
jak koniec świata
tak więc

Pierwiastki ludzkiej duszy
chodzą
po ulicach
jak koniec świata
czyste

Miasto leży pomiędzy
stepem
i stolicą
jak koniec świata
rozłam

Rzeźnia i wieża cudów
stoją
przeszłość i przyszłość
jak koniec świata
przewlekłe