Wpis opublikowany przez Gavron88
1342 wyświetleń
Wydana w 2004 roku gra z gatunku powieści wizualnych o tytule Fate/Stay Night z miejsca zdobyła dużą popularność i wyniosła jej twórców, studio Type Moon do grona najbardziej wpływowych twórców gatunku. Niedługo później wydano odświeżoną i nieco ocenzurowaną (brak scen erotycznych) wersję na konsolę Play Stadion 2. Wersja ta posiadała dodatkowe ilustracje oraz głosy postaci. Sama gra składała się z trzech scenariuszów, które miały wspólny tylko wstęp do historii ? rozwinięcie akcji i zakończenie całkowicie się od siebie różniły ? tak jakby mieć pomysł na historię, bohaterów oraz miejsce akcji i napisać z tego trzy zupełnie różne historie. Dochodziły do tego jeszcze różne zakończenia, których było w sumie pięć ? jedno do scenariusza podstawowego zatytułowanego Fate oraz po dwa zakończenia dla scenariuszów Unlimited Blade Works i Heaven?s Feel. Dla tych którzy z serią styczności nie mieli przedstawiam krótkie streszczenia fabuły. Historia przedstawia dwa tygodnie z życia japońskiego licealisty Shirou Emiyi, maga-amatora, który przez przypadek zostaje jednym z siedmiu magów wybranych przez Świętego Graala do uczestniczenia w rytuale zwanym ?Wojną o Świętego Graala? w którym owi magowie za pomocą przyzwanych Sług, dusz wielkich bohaterów z przeszłości (i nie tylko) walczą między sobą właśnie o owy artefakt, który spełni każde życzenie zwycięzcy. Historia pokazuje jego perypetie podczas owego rytuału oraz jego stosunek i interakcję z innymi uczestnikami wojny. Jak już napisałem wcześniej ? owa historia ma trzy różne wersje. I tu rodzi się dość poważny problem ? jak do takiej gry stworzyć kontynuację? We współczesnych grach cRPG rozwiązano to poprzez import zapisanego stanu rozgrywki z poprzedniej części. W powieściach wizualnych, a w szczególności w Fate/Stay Night, takie rozwiązanie raczej by się nie sprawdziło, ponieważ wymagało by stworzenia aż pięciu różnych historii by odpowiednio dopasować je do odpowiedniego zakończenia. Dodatkowo dochodzi śmierć wielu postaci z pierwowzoru, których brak można by zniwelować poprzez ograny trik ze wskrzeszeniem. Kontynuacja jednak się ukazała i to niecałe dwa lata po premierze ?jedynki?. Jak twórcy poradzili sobie z tym problemem? Tworząc historię która:
1. Uznaje wątki i scenki ze wszystkich scenariuszy;
2. Nie jest bezpośrednią kontynuacją żadnego z owych scenariuszy.
Panie i Panowie, oto Fate/Hollow Ataraxia.
Historia rozgrywa się pół roku od zakończenia rytuału, w którym Shirou został zwycięzcą, a Graal został zniszczony. Tu pojawia się rozbieżność z ?podstawką?. W każdym z trzech oryginalnych scenariuszy zawsze większość mistrzów i sług ginęła. Tutaj mamy do czynienia z czymś zupełnie odmiennym ? Wszyscy mistrzowie (poza jednym) nadal żyją, a słudzy pozostali w mieście i starają się wieść normalne życie. Owe sielankowe życie przeplatane jest z historią Bazett Fragi McRemitz, nieznanej mistrzyni z oryginalnej historii (jej imię oraz płeć były nieznane, dość szybko uznana została za zmarłą) która budzi się w starym domu na obrzeżach miasta i kontynuuje walkę razem z nowym sługą klasy Avenger (Mściciel). Pozostali słudzy odczuwają że nastąpił restart ?Wojny o Świętego Graala?, jednak jako że Graal został zniszczony powstrzymują się przed walką między sobą. Na początku mamy więc wyraźny podział między codziennym życiem Shirou za dnia, a historią Bazett w nocy. W mieście pojawiają się też czarne wygłodniałe bestie, które zawsze po czterech dniach zabijają głównego bohatera ? towarzyszy im przy tym kolejna nowa ważna postać ? Caren Ortensia, członkini Kościoła wysłana do Fuyuki w celu potwierdzenia restartu wojny. Gra toczy się więc w czterodniowym cyklu, po którym trzeba zacząć grać od nowa (przeczytane scenki zostają zapisane) i szukać śladów które pomogą wyjaśnić tajemnicę Graala, Bazett i potworów. Mamy więc miks dnia i nocy, komedii i dramatu. Do scenek za dnia czy w nocy dostajemy się z poziomu mapy miasta Fuyuki. To daje nam niejaki wybór w jakiej kolejności owe scenki czytamy. Ułatwieniem jest zaznaczenie scenek związanych z głównym wątkiem fabularnym za pomocą wykrzyknika.
Do tej pory od gry odchodziłem mniej więcej w połowie fabuły, ale nie przez to że jest nudna (jest bardzo ciekawa), ale przez to że wczesna wersja patcha zangielszczała grę tylko do połowy. Niedawno ukazała się kolejna wersja łatki która nareszcie tłumaczyła całość gry (patch nadal jest na etapie weryfikacji, ale na bezrybiu?). Nowe scenki, kontynuacja historii Bazett, dodatkowe scenki z menu głównego do których dostęp uzyskujemy poprzez przechodzenie scenek z gry, minigierka ze zdobywaniem zamku Ilyi? Wszystkiego jest naprawdę całkiem sporo. Rozgrywka jest długa, według serwisu vndb.org przekracza 50 godzin rozgrywki, co z miejsca robi z niej jedną z dłuższych powieści wizualnych. Bardzo pozytywnie wypadają także nowe postaci drugoplanowe takie jak Himuro, Makidera czy Saegusa ? koleżanki z klasy Tohsaki Rin, czy mały Gilgamesz (który, o dziwo, jako dziecko zachowuje się rozsądniej od swojego dorosłego odpowiednika). Graficznie gra stoi na bardzo wysokim poziomie ? od postaci do teł oraz wysokiej jakości grafik CGI. Podobnie jest z muzyką ? utwory dostosowują się do wydarzeń na ekranie i dorównują poziomem do tych z Fate/Stay Night.
Produkcja naprawdę godna polecenia zarówno dla fanów oryginalnego Fate/Stay Night jak i powieści wizualnych w ogóle. Na dole zamieszczam link do wątku z forum grupy Beast?s Lair, która zajmuje się tłumaczeniem gry na angielski. Można tam znaleźć link to pobrania patcha.
3 komentarze
Rekomendowane komentarze